Gesneuveld - recensie

Hoe ga je verder na dat je wereld is ingestort.

Oorlog is voor de meeste van ons een bizar begrip. We hebben er allemaal een mening over en de media spaart tegenwoordig niemand de details. Toch blijft het iets wat ver weg gebeurt, iets ongrijpbaars. Wanneer dan het bericht komt dat je naaste van je is afgenomen door wat tot dan geen werkelijkheid leek komt het alles maar al te dichtbij.Gesneuveldvan regisseur Robert Oey volgt nabestaanden van militairen omgekomen tijdens de missie in Afghanistan, en biedt hiermee een voorstelling van wat voor velen onvoorstelbaar is.

We volgen een de families van gesneuvelde militairen. Ieder staat op eigen manier tegenover het verlies, en probeert op een andere manier het leven weer op te pakken. Waar het verdriet families bij elkaar brengt verscheurt het anderen. De een zoekt antwoorden en de ander houdt het waarom liever op afstand. Deze contrasten in het omgaan met de pijn makenGesneuveldeen intiem, geloofwaardig portret.

Documentaires met het thema oorlog worden doorgaans snel een statement, maar Robert Oey weetGesneuveldobjectief te houden. Geen anti Uruzgan boodschappen, slechts de verhalen van de mensen. Goed en slecht blijven in het midden en dit is watGesneuveld zo sterk maakt. Het gaat over verlies, verdriet en verder leven en dat is juist wat het zo indringend maakt.

Gesneuveld wordt verteld vanuit de nabestaanden en het grootste deel van de film bestaat uit de interviews. De verschillen tussen de families houden de spanning lang vast, maar op een gegeven moment begin je de lengte van het geheel te voelen. Gelukkig piktGesneuveld het tempo weer op, net voordat je begint te voelen dat je hetzelfde verhaal al een paar keer gehoord hebt.

Een bijzonder krachtig portret van het spoor van vernieling dat een oorlog achter zich laat, hier in ons veilige Nederland. De film valt enigszins in de herhaling, maar sterke contrasten in het verwerken van verlies makenGesneuveld een roerend geheel.