Ginger & Rosa - recensie

Brits tienerleven vol drama tijdens de Koude Oorlog.

Ginger & Rosaopent met beelden van een kernexplosie, gevolgd door de puinhopen van Hiroshima. Direct daarna zien we twee hoogzwangere vrouwen in een kraamkliniek in Londen anno 1945, elkaar steun gevend bij hun barensnood. Het zijn de moeders van Ginger en Rosa. Als kijker hebben we dan meteen al de centrale thema’s van de film te pakken: de innige verbondenheid tussen Ginger en Rosa, die zelfs teruggaat tot voor hun geboorte, tegen de achtergrond van de Koude Oorlog. Begin jaren ’60, aan de vooravond van de Cubacrisis, zijn Ginger en Rosa tieners die dezelfde truien dragen en elkaars zinnen afmaken. Uiteenlopende idealen drijven een wig tussen hun vriendschap: de gevoelige Ginger (Elle Fanning) sluit zich aan bij de ‘Ban de bom’ beweging, terwijl Rosa (Alice Englert) gaat voor mannen en make-up.

Ginger & Rosahad evengoed ‘Ginger’ kunnen heten, de film vertelt haar verhaal. Het doet denken aan Lore van de Australische regisseur Cate Shortland, die eerder dit jaar in de filmhuizen draaide, ook een film over een tiener in een turbulente tijd in de geschiedenis; Nazi-dochter Lore onderneemt begin ’45 met haar broertjes en zusjes een barre voettocht van Zuid- naar Noord- Duitsland. Verder hadden de verschillen niet groter kunnen zijn. Want waar de immer stuurs kijkende Lore een type is van kiezen op elkaar en schouders eronder, schrijft Ginger gedichten en giechelt alle moeilijke momenten weg. Of ze zet het op een huilen. Overtuigend huilen, dat wel. Grote tranen biggelen over haar wangen; huilen tieners nog zo vaak en op die manier?

Erg vreemd is dat vele gehuil overigens niet, er is genoeg drama in Gingers leven. Wat dat betreft hinkt deze film op heel veel gedachten, alsof regisseur en scenarist Sally Potter (Orlando,The Tango Lesson) niet kon kiezen. Behalve dat hartsvriendin Rosa haar in de steek laat voor een oudere man, heeft Ginger een labiele moeder en een egocentrische vader die zich maar weinig aan zijn dochter gelegen laat liggen. En dan is er nog de constante angst voor de bom, al vraag je je soms af of dat geen substituut is voor de problemen in huiselijke kring. Logischerwijs conflicteren al die lijntjes met elkaar en ze worden niet allemaal evengoed uitgewerkt. Uiteindelijk gaat al het drama compleetover the topen raak je als kijker het spoor bijster.

Gek genoeg geloven we Elle Fanning in haar zee van emoties toch helemaal. Sterker, zij steelt de show en houdt de film alsnog overeind. Geen geringe prestatie, want het script maakt het haar erg lastig. Fanning had haar eerste filmrol al op 2-jarige leeftijd, inI Am Samspeelde zij de jongere zus van haar echte zus Dakota Fanning. Verder kennen we de inmiddels 15-jarige Elle Fanning onder meer vanSomewherevan Sofia Coppola en vanSuper 8.Alles wijst erop dat Fanning een grote naam gaat worden. Over haar tegenspeelster Alice Englert, een Australische nieuwkomer, valt niet veel meer te melden dan dat ze Rosa degelijk neerzet. Christina Hendricks komt als Gingers moeder helaas niet goed tot haar recht. InMad Menis zij als de sexy über-secretaresse Joan Harris een fenomeen, hier mag zij een vrouw vertolken die het leven niet de baas is. Logisch, dat deze rol haar past als een slecht zittende jas.

Ginger & Rosais een coming-of-age film over een vriendschap tussen twee tienermeisjes die ten onder gaat aan uiteenlopende idealen. Wat drama betreft is deze film echt teveel van het goede, maar dankzij een uitstekende Elle Fanning blijftGinger & Rosatoch overeind.