Henry's Crime - recensie

De zwijgzame Henry zit vast voor een misdaad die hij niet heeft begaan. En waarom dan niet na vrijkomen deze misdaad alsnog begaan?

Het leven van Henry (Keanu Reeves) glijdt aan hem voorbij: hulpeloos kijkt hij toe hoe asociale weggebruikers langs zijn tolhuisje scheuren, terwijl thuis zijn vriendin (Judy Greer) op hem wacht en hem vriendelijk doch dringend erop wijst dat ze een kind van hem wil. Als een oude klasgenoot plotseling voor de deur staat met het verzoek hem en zijn vrienden naar een belangrijke baseballwedstrijd te rijden, is Henry de beroerdste niet. Hij weet in zijn naïviteit echter niet dat zijn oude klasgenoot hem meesleurt in een crimineel avontuur. Traag als hij is, wordt Henry opgepakt en veroordeeld voor een misdaad die hij niet heeft begaan. In de gevangenis ontmoet hij de doorgewinterde bajesklant Max (James Caan), die stelt: 'Als je een straf uitzit voor een overval die je niet hebt gepleegd, dan kan je die misdaad net zo goed alsnog begaan.' Als Henry vrijkomt, beseft hij dat er in de uitspraak van Max enige logica zit. Hij besluit de bank nu echt te gaan beroven. Henry ontdekt dat er een ondergrondse tunnel loopt van de bank naar het naastgelegen theater. Om bij die tunnel te komen, zal Henry er eerst voor moeten zorgen dat hij het theater binnenkomt, en dat kan nog wel eens een bijzondere voorstelling opleveren.

Venville
Keanu Reeves is een van de weinige acteurs die rollen in low-budget films probleemloos afwisselt met die in succesvolle blockbusters. Velen zullen hem kennen van Speed, Constantine en natuurlijk, The Matrix . Minder bekend zijn kleinere producties als The Private Lives of Pippa Lee , Thumbsucker en de animatiefilm A Scanner Darkly . Zijn rol in Henry’s Crime is onder te verdelen in de laatste categorie, mede dankzij de regie van de vrij onbekende Britse Malcolm Venville die in 2009 het donkere 44 Inch Chest regisseerde. Henry's Crime is pas zijn tweede film. Het scenario is geschreven door Sacha Gervasi, die een talent heeft om eenzame en geïsoleerde mannen te beschrijven Zo schreef hij eerder het scenario voor The Terminal .

Gevangenis
De titel van de film is ironisch bedoeld. Henry’s Crime doet een misdaadfilm vermoeden, maar dat is deze geenszins. De misdaad die Henry begaat, ligt eerder op het persoonlijke vlak. Hij zit gevangen in zijn eigen leven en heeft nooit een doel gehad. Als Henry letterlijk in de gevangenis terecht komt, maakt dat voor hem geen verschil. Gelukkig is daar de vastgeroeste bajesklant Max om Henry te bevrijden. Zijn gevatte opmerkingen en tegeltjeswijsheden vormen een ideale tegenhanger voor de schuchtere en zwijgzame Henry. Daarnaast speelt ook de dominante actrice Julie, zeer sterk gespeeld door Vera Farmiga, een belangrijke rol in het nieuwe leven van Henry. Hij valt letterlijk en figuurlijk voor haar wanneer hij stiekem aan het rondhangen is bij de bank. In deze rol heeft ze een bijzonder sterke uitstraling. Alhoewel ze subtiel kan acteren, vliegt ze nog wel eens uit de bocht. Desalnietemin zijn de drie karakters parallel aan elkaar geschakeld en dat zorgt voor een gezonde onderlinge spanning.

Regisseur Venville is van Britse komaf en dat is te merken; de soms jolige muziek sluit goed aan bij de typisch Britse zwartgallige humor die doorklinkt in het script. Ook heeft Venville zijn grimmige locaties zorgvuldig gekozen. Zo is het tolhuisje waar Henry werkt dezelfde locatie als waar James Caan zijn sterfscene had in The Godfather .

De Kersentuin
Tegelijk met de voorbereiding op de bankroof loopt de uitvoering van het toneelstuk De Kersentuin waarin Julie de hoofdrol speelt. Via haar probeert Henry toegang te krijgen tot het theater. Het welbekende stuk van Tjechov vertoont vele overeenkomsten met het leven van Henry. Deze zijn op een originele manier door het verhaal geweven. Het thema van de film is dan ook gelijk aan het thema van het toneelstuk; mensen moeten accepteren dat een bepaald gedeelte van hun leven voorbij is, en de toekomst omarmen. Het is echter geen erg spannend thema, maar een oude spreuk die in weinig spektakel voorziet. De spanning is eerder te vinden op het relationele vlak, waardoor de echte misdaad naar de achtergrond verdwijnt. Als kijker ben je vooral bezig of Henry uiteindelijk uit zijn persoonlijke gevangenis ontsnapt, niet met het verloop van de bankroof.

Conclusie
De zwijgzame Henry is aandoenlijk en irriteert tegelijk. ‘Man, kom nou eens voor jezelf op!’ zou je hem vanaf je bioscoopstoel willen toeroepen. De mysterieuze Reeves draaide waarschijnlijk zijn hand niet om voor deze rol, waarbij hij excellent tegenspel krijgt van Caan en Farmiga. De Britse signatuur van de regisseur is op een lonende manier herkenbaar aan de donkere filmstijl en de zwartgallige humor. De toevoeging van het stuk De Kersentuin komt iets minder goed uit de verf. Doordat de focus van de film verschuift van de misdaad naar de onderlinge relaties die zich afspelen tegen het theaterdecor, lijkt de roof bijna vergeten. De genremix die hierdoor onstaat, maakt het plot niet boeiender en doet het esthetische Henry's Crime snel weer van het netvlies verdwijnen.