Een wederopstand uit de dood voor deze klassieker.
I, Frankenstein vertelt het verhaal van het monster van Dr. Frankenstein (gespeeld door Aaron Eckhart), die 200 jaar na zijn reanimatie in de hedendaagse wereld terecht komt. Lang voor zijn bestaan was er al een langdurige oorlog gaande tussen de 'gargoyles' (waterspuwers) en demonen. De gargoyles strijden als vermomde engelen, onder bevel van God en zijn aartsengelen ter bescherming van alle mensen en hun zielen. De demonen daarentegen voeren oorlog op de hemelse gedaanten met als doel de hel het gehele planeet te laten consumeren. Het monster van Frankenstein, dat zich verplaatst onder de naam Adam, vecht voor zijn leven als het blijkt dat beide partijen grote interesse in hem hebben.
Bij elkaar geraapt
Het concept van het monster van Dr. Frankenstein is bekend: deze gestoorde, doch geniale, wetenschapper heeft graven leeggeroofd en losse lichaamsdelen aan elkaar genaaid om één menselijk entiteit te creëren. Helaas is deze film een té letterlijke vertaling van de titel I, Frankenstein. Want net als het monster bestaat deze film uit onsamenhangende delen. De acties zijn aantrekkelijk genoeg dat de verveling tijdelijk verdoezeld wordt, maar daar houdt het dan ook op. De dialogen zijn nog maar net volgbaar, en de logica van de personages is zo wispelturig dat er geen houvast voor de kijker wordt geboden. Adam (Aaron Eckhart) is een vlak en saai figuur, die vooral irritatie oproept. Gecombineerd met het voorspelbare en oninteressante opdreunen van scènes komt het verhaal totaal niet binnen. Ook is de narratief zowel bij aanvang van de film als bij het einde enorm cliché.
Stripboek-elementen
Regisseur Stuart Beattie heeft de succesvolle Underworld-sfeer geslaagd tevergeefs geprobeerd na te bootsen. De gave stripboek-elementen zoals we die kennen van zijn voorgaande werk, evenals de strakke architectuur voor de actiescènes ontbreken hier. Gelukkig maken de actiescènes deze film geen totale tijdsverspilling, met spectaculaire slow-motion gevechten en de kleurrijke special-effects in de donkere wereld waar zij in verkeren. Dankzij deze momenten flopt deze film niet volledig.
Conclusie
Aaron Eckhart speelt een saaie personage en het script is van begin tot einde voorspelbaar. De betrouwbare vormgeving uit de Underworld-series schiet tekort om deze slechte film te redden. De hemel-versus-hel-liefhebbers kunnen beter bij Spawn (1997) en Constantine (2005) blijven. Want deze film van Stuart Beattie is zeer basic in zijn opbouw, gevuld met totaal onnavolgbare logica en voorspelbare wendingen in het plot. Los van de spectaculaire actiescènes heeft deze film weinig te bieden.
