Lichtvoetig kroniek van een woordenboeksamensteller.
InThe Great Passagekrijgt de introverte Majime (Ryuhei Matsuda) in zijn bedrijf de taak een gigantisch Japans woordenboek genaamdThe Great Passagein elkaar te zetten. Dit is geen gemakkelijke opdracht, want het samenstellen van zo'n woordenboek duurt tenminste zeven jaar en in het geval vanThe Great Passagezelfs dertien jaar. De film volgt de compilatie van het woordenboek van begin tot eind, waarin zelfs in het routineuze leven van Majime, die helemaal in zijn taak opgaat, veel gebeurt. Maar waarom zou je als dertigjarig filmmaker een film over het compileren van een papieren woordenboek maken?
Het oproepen van een nostalgische sfeer van voor de digitale woordenboeken, computers en mobiele telefoons is één reden. Maar ook simpelweg omdat het dertien jaar duurt om het woordenboek in elkaar te zetten en het voltooien hiervan ook in beeld moest worden gebracht en het niet in de toekomst plaats moest vinden. De belangrijkste reden is echter het spelen met taal en definities waar het scenario vanThe Great Passagein uitblinkt. Hoewel er veel zaken verloren gaan in de vertaling, zoals Japanse tiener-slang woorden die praktisch onvertaalbaar zijn, geldt dit lang niet voor alles. Zo zal het in elke taal lastig zijn het woordrechtste definiëren, zo weten ook de woordenboeksamenstellers die met deze vraag Majime testen of hij geschikt is voor het werk. In een andere scène moet Majime na zijn eerste date met de kleindochter van zijn hospita (Miyazaki Aoi) de definitie voor het woord liefde bedenken.
Conclusie
Hoewel de hoofdpersonen veel uitdagingen wacht, ontstijgt de film nooit het niveau van een feel-good movie. Desondanks zit Ishii’s luchtige studie over de verdwijnende kunst van het compileren van papieren woordenboeken vol poëzie, humor en rijke details. Ook de hoofdrol van Ryuhei Matsuda en de bijrollen van Odagiri Joe als zijn collega en Miyazaki Aoi als Majime’s vriendin worden sterk neergezet. De film werd in Japan geselecteerd als inzending voor de Oscars, maar werd uiteindelijk niet genomineerd. Hiervoor bleek de film ongetwijfeld te subtiel en fijnzinnig voor een Hollywoodpubliek.
