Infiltrant - recensie

Nasrdin Dchar infiltreert in een Marokkaanse drugsbende.

Dit sterke misdaaddrama van eigen bodem is de debuutfilm van Shariff Korver, een in Venezuela geboren Nederlander. Korver had zich vermoedelijk geen beter begin van zijn filmcarriere kunnen wensen. Hij kon aan de opnames van Infiltrantbeginnen in de wetenschap dat hij Nasrdin Dchar, een van de beste Nederlandse acteurs van dit moment, had gestrikt om de hoofdrol te vertolken. En toen de film eenmaal af was, draaideInfiltrantonder meer op het filmfestival van Toronto, waar het zeer positieve recensies kreeg. Die recensies zijn zeker terecht. Korver laat hier zien een heel goed regisseur te zijn. Hopelijk is het script de volgende keer iets origineler.

Dchar speelt Samir, een talentvolle politieman met een Nederlandse moeder en een Marokkaanse vader. Zijn vader heeft het gezin echter vroeg verlaten en was bovendien een gewelddadige man. Hierdoor drukt Samir zijn Marokkaanse afkomst een beetje weg; zo is hij bij de politie bekend als Sam. Dat verleden zorgt er ook voor dat Samir gedurende zijn werk iets te opvliegend kan zijn. Iemand die een vrouw slaat, moet er niet van opkijken als hij wat klappen terug van Samir krijgt. Na een incident wordt hem een keus voorgelegd: of hij wordt geschorst, of hij moet in een Marokkaanse drugsbende infiltreren. Samir kiest voor het tweede.

Shariff Korver

Zo begint een film die tot aan het spannende einde boeiend blijft. Korver maakt al vanaf de beginscenes duidelijk dat hij een talentvol regisseur is. Zijn introductie van Samir is heel effectief. Door hem simpelweg met de camera te volgen en geduldig zijn gedrag te observeren, leren we langzaam maar zeker zijn karakter kennen. Dit zorgt ook voor leukere dialogen. Er hoeft nu immers geen gebruik gemaakt te worden van saaie, onrealistische dialogen die alleen maar een beschrijvende functie hebben. Een soortgelijke behandeling krijgen ook de overige personages. Zo leren we, in een grappige scene, een hele andere kant van één van de drugsdealers kennen, wanneer hij een groot fan van André Hazes blijkt te zijn. Het succes van de film kan echter niet alleen op Korver's conto worden geschreven. Hij wordt immers geholpen door zijn uitstekende cast. De belangrijkste drugsdealers worden gespeeld door jonge, energieke acteurs als Walid Benmbarek en Rachid El Ghazaoui. Zij zijn nog redelijk onbekend en onervaren, maar daar zal nu wel verandering in komen. Ook voor de kleinere bijrollen heeft Korver goede acteurs weten te vinden. Zo wordt Samir's moeder gespeeld door Betty Schuurman, bekend uit onder meerKarakteren De Tweeling.

Voorspelbaar

Er is eigenlijk niet echt iets mis metInfiltrant.Er zijn alleen al heel veel van dit soort films gemaakt. Je hoeft er niet eens heel veel van gezien te hebben om precies te kunnen voorspellen welke ontwikkelingen het verhaal en de personages zullen doormaken. Zo duurt het een tijdje voordat de drugsbende Samir, die zich voordoet als makelaar, volledig in vertrouwen neemt. Maar wanneer Samir neergeschoten wordt en behandeld wordt door het nichtje van de leider wordt hij als onderdeel van de familie gezien. Natuurlijk gaat Samir zich steeds meer onderdeel voelen van deze familie. Natuurlijk gaat hij steeds meer twijfelen aan zijn eigen identiteit, en gaat hij twijfelen of hij wel deze mensen moet verraden.En het is al helemaal niet verrassend dat hij en het nichtje gevoelens voor elkaar gaan ontwikkelen. Dit subplotje wordt overigens maar heel karig uitgewerkt, en lijkt uiteindelijk zelfs te worden vergeten. Het had dan ook beter achterwege kunnen worden gelaten. Dit is allemaal niet zo heel erg, omdat de personages goed genoeg zijn uitgewerkt, zodat we begaan zijn met hun lot. Het had echter een veel betere film kunnen zijn als het op zijn minst geprobeerd had om af en toe een verrassende draai te geven aan het plot en de personages.

Shariff Korver toont metInfiltrantaan dat hij een zeer talentvol regisseur is. Tegelijkertijd bevestigt Nasrdin Dchar hier dat hij een van de beste Nederlandse acteurs van dit moment is. Het is te hopen dat in de toekomst de wegen van Korver en Dchar elkaar nog eens zullen kruisen. Hopelijk gebeurt dit in een film die iets verrassender en origineler is. Er zijn hier scenes die je zo erg van te voren ziet aankomen dat de film soms saai begint te worden. Dat is jammer. Iedereen die aan deze film mee heeft gewerkt is duidelijk getalenteerd genoeg om dat niet te hoeven toelaten.