'Good old' Clint Eastwood waagt zich aan de verfilming van de succesvolle Broadway musical.
The Four Seasons was een populaire Amerikaanse popband die vooral in de jaren 60 een aantal grote hits scoorde. Nummers als Sherry, Big Girls Don't Cry en Walk Like A Man stonden moeiteloos weken op nummer 1. In 2005 werd het verhaal van de band omgevormd tot de musical Jersey Boys die jaren lang op Broadway heeft gestaan. Niet alleen trok de musical een groot publiek, ook wist het een aantal Tony Awards (de belangrijkste Amerikaanse musicalprijzen) in de wacht te slepen. In 2013 ging de Nederlandse versie ook in Nederland in première. En zoals bij meer musicals (Cabaret, Les Miserables) kon een verfilming niet uitblijven. Producer Graham King benaderde hiervoor Clint Eastwood vanwege zijn affiniteit met muziek en de jazz-achtergrond van The Four Seasons. Hiermee was Eastwoods eerste musical een feit.
Maffiabaas
Jersey Boys volgt in grote lijnen het verhaal van de musical. We zien hoe de bandleden met elkaar in New Jersey optrekken en samen een eerste bandje beginnen. Het zijn jongens van de straat, zoveel is meteen duidelijk. Met een vet Italiaans accent - waar meteen de New York-films van Scorsese zich opdringen - draaien de straatschoffies rond maffiabaas Gyp DeCarlo, goed neergezet door Christopher Walken. Als na veel ploeteren het succes eindelijk doorbreekt met de hit Sherry en er een tekstschrijver van buiten de buurt bij is gekomen, wordt de naam bedacht (The Four Seasons, naar een motel waar ze overnachten) en komen de eerste tv-optredens. Maar met het succes stijgen ook de spanningen in de groep, met name tussen leadsinger Frankie en medeoprichter Tommy. De tweestrijd verhevigt en heeft grote gevolgen voor het voortbestaan van The Four Seasons.
Vierde wand
Eastwood heeft niet alleen het verhaal van de musical redelijk aangehouden, ook gebruikte hij andere elementen uit de musical. Zo praten de hoofdrolspelers, net als op het toneel, af en toe recht in de camera. Deze doorbreking van de vierde wand werkt als een goed alternatief voor een voice-over. En ondanks het prima camerawerk van Tom Stern, die veel films van Eastwood heeft gedraaid, doet het geheel toch wat toneelmatig aan. Ook de cast voor de film komt voor een groot deel uit de theatercast. John Lloyd Young speelt, net als in het theater, de hoofdrol van Frankie Valli. Ook Erich Bergen en Michael Lomenda als mede-bandleden konden hun gespeelde theaterrollen voortzetten op het witte doek. Alleen Vincent Piazza die de rol van Tommy neerzet, was helemaal nieuw in het Jersey Boys universum.
Degelijk
Ondanks het bijzondere verhaal is Jersey Boys een vrij vlakke film geworden. De heftige scènes die er zijn, worden weinig inspirerend getoond en het toneelmatige karakter gaat soms zelfs wat irriteren. Het camera- en regiewerk is verzorgd en degelijk - zoals we van Eastwood gewend zijn - maar wordt nergens meer dan dat. Het drama dat er wel degelijk in zit, lijkt op het witte doet nooit echt tot leven te komen.De liedjes sluiten netjes aan bij de verhaalstructuur en de kleuren en sets zijn in gedempte tinten gehuld. Alleen naar het einde toe komt er wat meer leven, doordat er ineens een dochter van Frankie opduikt. Dit gebeurt alleen zo onverwacht, dat je je wel afvraagt waar ze de rest van de tijd eigenlijk was. Het slot durft tenslotte de aansluiting met het theater voluit op te zoeken, wat dan weer een scène oplevert die mooi aansluit bij de klassieke musicalverfilmingen in Hollywood.
Conclusie
Met Jersey Boys heeft Clint Eastwood een degelijke musicalverfilming neergezet. Alleen volgt deze soms wel erg rigide de bekroonde theaterversie, waardoor het er wat toneelmatig uitziet. Met het acteer- en zangwerk zit het wel goed - niet vreemd voor een cast met veel musicalervaring - maar dramatisch wordt het wat vlak in beeld gebracht. Misschien moet Eastwood bij een volgende musical gewoon zelf wat authentiek meebrommen.
