Rowan Atkinson verliest zijn scherpe randjes.
De onhandigste geheim agent van de Britse secret service , Johnny English (Rowan Atkinson) is op zoek naar innerlijke rust na het mislukken van een opdracht in Congo. Die zoektocht wordt onderbroken wanneer English de moord op de Chinese premier moet voorkomen. Is Johnny English daadwerkelijk opnieuw geboren en slaagt hij er in een spannende, hilarische en bovenal vernieuwende film neer te zetten?
Spannend
Om dit genre actiekomedies te laten slagen, is spanning wel vereist. Helaas is Johnny English Reborn niet spannend. Als kijker ken je de kruising tussen James Bond en Mr. Bean. Verschillende scènes zijn parodieën op scènes uit andere actiefilms en komen je min of meer bekend voor. Je kunt vaak de afloop raden; een achtervolging over daken van de wolkenkrabbers in Hong Kong is, nadat English zegt: ‘I’m too old for this stuff’, flauw en voorspelbaar. En zelfs bij de rolstoelachtervolging of slotscène schuif je niet naar het puntje van je stoel.
Om dit genre actiekomedies te laten slagen, is spanning wel vereist. Helaas is Johnny English Reborn niet spannend. Als kijker ken je de kruising tussen James Bond en Mr. Bean. Verschillende scènes zijn parodieën op scènes uit andere actiefilms en komen je min of meer bekend voor. Je kunt vaak de afloop raden; een achtervolging over daken van de wolkenkrabbers in Hong Kong is, nadat English zegt: ‘I’m too old for this stuff’, flauw en voorspelbaar. En zelfs bij de rolstoelachtervolging of slotscène schuif je niet naar het puntje van je stoel.
Hilarisch
Atkinson brengt je daarentegen wel aan het lachen. Het vervolg op het succesvolle Johnny English uit 2003 kent veel dezelfde soort situaties die voor dezelfde soort lachsalvo’s dienen. Denk aan: English in gevecht met zichzelf, English met een spraakgebrek, English in een bijzonder soort achtervolging. Stuk voor stuk leuke, lachbare sketches –zeker wanneer Atkinson ze uitvoert- maar nooit zo grappig dat je er niet meer van bijkomt. Ten tijde van Mr. Bean was hij staat om je binnen tien minuten je te doen creperen van de buikpijn, maar dat niveau bereikt Johnny keer op keer net niet.
Atkinson brengt je daarentegen wel aan het lachen. Het vervolg op het succesvolle Johnny English uit 2003 kent veel dezelfde soort situaties die voor dezelfde soort lachsalvo’s dienen. Denk aan: English in gevecht met zichzelf, English met een spraakgebrek, English in een bijzonder soort achtervolging. Stuk voor stuk leuke, lachbare sketches –zeker wanneer Atkinson ze uitvoert- maar nooit zo grappig dat je er niet meer van bijkomt. Ten tijde van Mr. Bean was hij staat om je binnen tien minuten je te doen creperen van de buikpijn, maar dat niveau bereikt Johnny keer op keer net niet.
Vernieuwend
De sequel is, zoals hierboven genoemd, niet bepaald vernieuwend. Het is veel van hetzelfde; onhandige, lompe voorvallen waar Rowan overheen acteert alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Om zijn handelsmerk kan je nog steeds lachen, maar is niet meer origineel. Het blijkt een veilige keuze die niet pioniert op onontdekte comedy-terreinen, maar vooral renteniert op gegarandeerd financieel gebied.
De sequel is, zoals hierboven genoemd, niet bepaald vernieuwend. Het is veel van hetzelfde; onhandige, lompe voorvallen waar Rowan overheen acteert alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Om zijn handelsmerk kan je nog steeds lachen, maar is niet meer origineel. Het blijkt een veilige keuze die niet pioniert op onontdekte comedy-terreinen, maar vooral renteniert op gegarandeerd financieel gebied.
De keus om met iets minder beroemde acteurs in zee te gaan, is overigens wel een goede geweest. Dominic West ( The Wire ), Rosamund Pike ( Barney’s Version , Die Another Day ) en nieuwkomer Daniel Kayuula spreken elk een andere vorm van humor aan. Ook lijkt het alsof Rowan Atkinson zich tot iedere acteur anders verhoudt, waardoor je gevarieerd grappige combinaties krijgt.
Conclusie
Johnny English Reborn is een geinige kopie van het origineel. De kruising tussen James Bond en Mr. Bean blijft een grappig concept, mits Atkinson en zijn team kiezen voor nieuwe situaties en onbekend terrein. Dat is in deze sequel, jammer genoeg, vaak niet het geval. Wanneer zich dan zo’n nieuwe situatie voordoet, drijven de makers Johnny English niet tot het uiterste en meest extreme, waardoor lachen onvermijdelijk is, maar slappe lach onhaalbaar. Johnny English Reborn is absoluut niet wedergeboren, eerder gekloond met hier en daar wat extra.
Johnny English Reborn is een geinige kopie van het origineel. De kruising tussen James Bond en Mr. Bean blijft een grappig concept, mits Atkinson en zijn team kiezen voor nieuwe situaties en onbekend terrein. Dat is in deze sequel, jammer genoeg, vaak niet het geval. Wanneer zich dan zo’n nieuwe situatie voordoet, drijven de makers Johnny English niet tot het uiterste en meest extreme, waardoor lachen onvermijdelijk is, maar slappe lach onhaalbaar. Johnny English Reborn is absoluut niet wedergeboren, eerder gekloond met hier en daar wat extra.
