Kidnep - recensie

Een Belgische bitch, een rijkeluiszoontje en een kruimeldief, dat is het universum vanKidnep, de nieuwe jeugdfilm van Diederik Ebbinge.

Bo is een jongen die door zijn rijke ouders aan alle kanten wordt verwend. Dure horloges, duikvakanties: qua spullen komt hij niets tekort. Dat zijn ouders hem op een Zwitserse kostschool hebben gezet en vooral tijd hebben voor hun eigen carrières, lijkt hij op de koop toe te nemen. Maar dan wordt hij op het vliegveld ontvoerd. Hij is een makkelijk doelwit omdat hij altijd alleen reist, slechts begeleid door een stewardess, Olga. Brein achter deze ontvoering is echter diezelfde stewardess (gespeeld door Ruth Becquart). Samen met haar vriend Leo (gespeeld door Steven van Watermeulen) heeft ze de ontvoering uitgedacht. En het vuile werk moet door Fred (Martin van Waardenberg) worden opgeknapt. Hij staat diep in de schulden bij het criminele tweetal omdat hij al hun geld heeft vergokt. Tijd om Bo's vader wat miljoenen af te troggelen dus.

Kidnepis de tweede speelfilm van regisseur Diederik Ebbinge. In 2013 verraste hij met de TelefilmMatterhorn, een tragi-komische film over de vriendschap tussen twee totaal verschillende mannen. Naast het winnen van de publieksprijs op het Filmfestival Rotterdam maakte de film ook een zegetocht langs een groot aantal buitenlandse festivals. Zijn nieuwe film richt zich vooral op een jong publiek, maar er zit genoeg in om ook volwassenen te vermaken. De kern van het verhaal is de relatie tussen Bo (overtuigend gespeeld door de jonge Teun Stokkel) en Fred (innemend neergezet door Martin van Waardenberg). Tussen deze twee ontwikkelt zich een bijzondere band. Je zou het als het Stockholm syndroom kunnen omschrijven, het fenomeen dat de gijzelaar sympathie krijgt voor de gijzelnemer. Maar gedurende de film merk je dat Fred een eigen weggedrukt verleden heeft dat door de ontvoering weer naar boven komt. Juist dit zorgt ervoor dat de film diepgang krijgt en zelfs weet te ontroeren.

Klucht

Maar een jeugdfilm moet ook om te lachen zijn, zo moeten de makers hebben gedacht. En dit is meteen de valkuil voor Kidnep. Het criminele duo, de Belgische bitchy stewardess en haar wat sullige man, moet duidelijk voor de vrolijke noot zorgen. Als de ontvoering niet gaat zoals ze gedacht hadden en ze de achtervolging inzetten op Fred en Bo die , krijgen we een reeks flauwe, haast kluchtige scènes te zien die totaal niet passen bij de rest van de film. Ze halen je uit het verhaal en verstoren het opgebouwde ritme van de film. Hierdoor blijft er ook minder tijd over om het personage van Fred meer uit te diepen, net als het vertrouwen dat hij langzaam krijgt van Bo.

Droge humor

De sterke punten vanKidnepzijn, naast de acteerprestaties van bijna de hele cast, vooral de dialogen van Karen van Holst Pellekaan, waarin droge humor wordt afgewisseld met mooi drama. Eerder werkte Van Holst Pellekaan al succesvol met Van Waardenberg samen in de tv-serie Loenatik en de twee films die erop volgden. Ebbinge heeft duidelijk geprobeerd de luchtige scènes en de wat meer dramatische momenten tot een eenheid te smeden. Helaas pakt dat niet altijd even goed uit.

MetKidnepheeft Diederik Ebbinge na het tragi-komischeMatterhorneen geslaagde stap gemaakt naar de jeugdfilm. Het sterke spel van vooral Martin van Waardenberg en de jonge Teun Stokkel vormt het hart van de film. Helaas werken de kluchtige momenten van het criminele duo haast als dissonanten in de film. Gelukkig werken de goede dialogen van Karen van Holst Pellekaan uitstekend en zorgen regelmatig voor een lach, ook bij de volwassen kijker.