L'amour est un crime parfait - recensie

Mathieu Amalric acteert met veel plezier in deze pulpy thriller.

Mathieu Amalric is een van de beste en meest actieve Franse acteurs van dit moment. In het afgelopen jaar konden we hem al zien in Jimmy P. en in Roman Polanski'sVenus in Fur. Met zijn karakteristieke gezicht kan Amalric heel goed verwondering, verwarring en nieuwsgiergiheid uitbeelden. Daarmee is hij de perfecte hoofdacteur voorL'amour est un crime parfait, geregisseerd door de Franse broers Arnaud en Jean-Marie Larrieu. In deze pulpy thriller belandt Amalric's hoofdpersonage van de ene vreemde situatie in de andere. Het is echter jammer dat, hoewel de film bij tijd en wijle best aardig is, het nooit Amalric's niveau behaalt. En dat terwijl het alle ingrediënten bevat om een heerlijke pulpfilm te zijn.

Amalric speelt - met zichtbaar plezier - Marc, een literatuurprofessor aan de universiteit van Lausanne. Marc is een charmeur die er niet voor terug deinst om met zijn studentes het bed in te duiken. Zijn baas Richard (Denys Podalydes) gedoogt Marc's gedrag, omdat Marc een goede leraar is en omdat Richard een oogje heeft op Marc's zus Marianne (Karin Viard). Op een dag verdwijnt echter een van de studentes waarmee Marc het bed deelde. Wanneer haar stiefmoeder Anna (Maiwenn) naar de universiteit komt om haar verdwijning te onderzoeken, ontmoet zij Marc en begint prompt een affaire met hem. Tijdens de lessen probeert Marc zijn studenten onconventionele literatuurtechnieken te leren. Hij dwingt ze bijvoorbeeld om zonder persoonlijke voornaamwoorden verhalen te schrijven, of hij stuurt ze naar de Zwitserse Alpen waar hij ze een half uur over het landschap laat schrijven.Wanneer Richard een stel Amerikaanse scriptschrijvers naar de school haalt om schrijflessen te geven, toont Marc zijn studenten juist stomme films, zodat ze zien dat er ook andere technieken zijn om een verhaal te vertellen. Volgens Marc zijn de emoties en de sfeer die een verhaal oproept belangrijker dan de narratieve logica van het verhaal. En dat geldt ook voor de gebroeders Larrieu. Dat willen ze wel iets te graag duidelijk maken. Ze hebben zoveel scènes toegevoegd van Marc die dit punt duidelijk wil maken aan zijn studenten, dat het wat irritant wordt. Dat de Larrieus het hiermee eens zijn, blijkt immers ook uit de manier waarop ze de film gemaakt hebben. Het plot van de film is volstrekt belachelijk en dient vooral om het publiek mee te laten voelen met Marc, terwijl het net om hem heen zich steeds nauwer lijkt te sluiten zonder dat hij eigenlijk begrijpt wat er aan de hand is.

We leren Marc en de rest van de personages kennen aan de hand van een plot die langzaamaan steeds bespottelijker wordt. Deze film is zo 'over the top' dat er op een gegeven moment maar liefst drie mogelijke femme fatales zijn. Daarnaast leren we Marc kennen als een slaapwandelaar en geeft de film de suggestie dat hij en zijn zus mogelijk een incesteuze relatie hebben gehad. Marc's leven wordt er ook niet makkelijker op wanneer hij verleid wordt door een leerlinge die, zoals Richard het noemt, een 'Tony Soprano-achtige vader' heeft. Met realisme heeft dit allemaal niets te maken, maar dat is niet zo heel erg. De film wil voornamelijk een stilistische, erotische pulpthriller zijn zonder realisme na te streven. Gedurende lange tijd is dit dan ook een redelijk spannende film die de aandacht goed vast weet te houden. We blijven nieuwsgierig naar het lot van het vermiste meisje en naar het ware karakter van Marc. In de tweede helft van de film gaan de Larrieus echter steeds vaker de mist in. Het is geen probleem dat ze de stijl en de sfeer van de film belangrijker vinden dan de narratieve logica. Maar dat betekent niet dat het verhaal volstrekt onlogisch moet worden. Dat gebeurt hier helaas wel, met de banale climax als het absolute dieptepunt.

Conclusie

L'amour est un crime parfaitis lange tijd een best aardige stilistische pulpthriller. Dat komt vooral door enkele mooie scènes en de sterke cast, aangevoerd door Mathieu Amalric. De tweede helft van de film kan echter ook door de sterke cast niet gered worden.