My Old Lady - recensie

Een acteursdrama met komische noot dat zich afspeelt in betoverend Parijs.

My Old Lady is een verfilming van het gelijknamige toneelstuk van Israel Horovitz. Horovitz, die actief is in zowel Amerika als Frankrijk, is verantwoordelijk voor het schrijven van meerdere zeer succesvolle toneelstukken. Deze hebben meerdere carrières gelanceerd, waaronder die van Al Pacino, John Cazale en Richard Dreyfuss. Een handvol van zijn toneelstukken zijn verfilmd, waaronderAuthor! Author! die in de jaren tachtig met Al Pacino in de hoofdrol met redelijk succes is uitgebracht. Dat het schrijven en produceren van een toneelstuk een andere discipline is dan het regisseren van een avondvullende filmproductie heeft Horovitz niet belet om voorMy Old Lady als regisseur de uitdaging aan te gaan. Hoewel hij al eerder in 2002 het persoonlijke3 Weeks After Paradise, uitbracht, een persoonlijke getuigenis van de reactie van zijn familie op de gebeurtenissen die plaatsvonden op 9-11, maakt hij metMy Old Lady zijn regie debuut.

De film heeft meerdere centrale thema’s waarvan het motto zich het best laat omschrijven door het openingsshot. Achteloos glijdt de camera over de muur van een muur in Parijs waarop de zegswijze “Vandaag is de schaduw van morgen” verschijnt. En deze paar woorden vullen prachtig in waar de film in de kern over gaat. Het is de totaal berooide 57 jarige Mathias Gold, een rol vanA Fish Called Wanda ster Kevin Kline, die de erfenis van zijn vader komt innen. Deze erfenis bestaat uit een prachtig appartement in Parijs. Zijn plan is dan ook om dit appartement zo snel mogelijk te verkopen en van de opbrengsten verder in stilte te gaan leven. Hij heeft echter buiten de waard gerekend, want het appartement is door zijn vader aangeschaft onder het in Frankrijk bekende principe van “viager”: een wijze van onroerend goed verkoop die inhoudt dat de aankoper de verkoper gedurende zijn resterende leven een maandelijkse vergoeding uitbetaalt. Na overlijden vervalt het eigendom aan de aankoper. Een prima regeling indien de verkoper na een week overlijdt, lastig als de verkoper nog zo’n 40 jaar leeft. Maar ja risico’s moet je nemen. Het appartement van Gold word dan ook nog gewoond bewoond door de negentig jarige Mathilde Girard, een rol van Oscarwinnares Maggie Smith, en haar dochter Chloé een rol van Kristin Scott Thomas.

Het is deze driehoeksverhouding waar het verhaal zich verder op toespitst. Want zonder dat zij het van elkaar weten, hebben hun levens meer met elkaar te maken dan in eerste instantie lijkt. De bindende factor blijkt de overleden vader van Mathias Gold te zijn. Deze man is het vierde onzichtbare karakter. De keuzes die door hem gemaakt zijn en de schade die dit heeft aangericht op de hoofdrolspelers is aanzienlijk. Het blijkt dat zij elkaar alle drie, nadat de waarheid boven water is gekomen, veel te vergeven hebben. Het onverwerkte verleden en alle onduidelijkheden hebben en bij Gold voor gezorgd dat hij in zijn ontwikkeling is geremd en door zijn frustraties vlucht in overmatig drankgebruik. Hetzelfde kan gezegd worden van moeder en dochter, die een zorgeloos leven leiden in hartje Parijs en door die situatie nooit in een persoonlijke spiegel hebben hoeven kijken. De komst van Gold verandert dit volledig en levert bij tijd en wijle prachtige scenes op. Dat het leven nooit ophoudt en dat er altijd tijd is om te veranderen, je nooit te oud bent om te vergeven, dat is de mooie boodschap van de film.

My Old Lady is een prachtig acteursdrama dat zich afspeelt in een appartement in Parijs waarvan je je afvraagt hoe ze het in godsnaam hebben kunnen vinden. De verhaallijnen lopen mooi in elkaar over en de ontboezemingen en ontdekkingen van elkaars levensloop zorgen voor de nodige kippenvel momenten. Toch komt de film niet bij je binnen zoals hij zou moeten. Kevin Kline heeft zich na zijn rol inA Fish Called Wanda meer ontwikkeld als een drama acteur met een komische ondertoon. En het is deze komische ondertoon die ervoor zorgt dat er teveel afstand blijft en hij er niet in slaagt om te ontroeren. Maggie Smith speelt haar karakter op de automatische piloot en dat is in haar geval van ongekend hoog niveau. Dat geldt ook voor Scott Thomas. Voor beiden geldt dat ook zij worstelen met de komische ondertoon die volledig ongerechtvaardigd door de film loopt.

Conclusie

My Old Lady had een volwassen drama moeten zijn, maar is dit helaas niet geworden. En dat valt uiteindelijk Horovitz aan te rekenen. Het karakter van Kline, ondersteund door de irritant jolige muziek score van Mark Orton, had beter uitgewerkt moeten worden, waardoor het ook duidelijker was geworden waar de rancuneuze houding van zijn vader vandaan was gekomen. De aanwezigheid van deze ongewenste vrolijkheid is een gemis die als een schaduw over de film hangt en je met een onbevredigend gevoel naar huis stuurt.