Regisseur Stephen Daldry, bekend van de film ‘Billy Elliot’, kan vertrouwen op Braziliaanse acteertalenten, maar weet geen duidelijke keuze voor zijn film maken. Een spannend jongensboek of een sociaalkritisch stuk?
In een Braziliaanse sloppenwijk stropen volwassen en kinderen dagelijks de vuilnisbelt. Op zoek naar plastic om dit voor een schijntje te verkopen. Op een dag vindt de 14-jarige Raphael een rode portemonnee. Er zitten wat bankbiljetten en wat andere items in. Door die andere items raken Raphael en zijn twee vriendjes betrokken bij een belangrijke misdaadzaak.
Armoede
Iemand beschreef deze film als een soortDa Vinci Codeof het Braziliaanse antwoord opSlum Dog Millionaire. De vergelijkingen zijn begrijpelijk, maar het grote verschil is dat de genoemde films een duidelijke bedoeling hadden.Trashis vooral bijzonder door de Braziliaanse ongeschoolde acteertalenten en de heftige weergave van de onderkant van de Braziliaanse samenleving. Naast het imago van samba, voetbal en carnaval toontTrashhet land als een ‘typisch’ Zuid-Amerikaans land. Compleet met criminele en moorddadige politieagenten, mensonwaardige gevangenissen en bittere armoede.
Supertrio
Stephen Daldry brengt dat heel goed in beeld en raakt de kijker. En daar zit nu het probleem. Hij probeert hier twee uitersten te combineren, die zich maar moeilijk laten mengen. Als kijker leef je mee met de drie 14-jarige hoofdpersonen. Maar Daldry kan geen keuze maken hoe hij de film wil neerzetten. Dus als de sfeer zo scherp wisselt tussen een martelscène, tienerhumor, kat en muisspel en bijeen schrappen van eten, dan ben je als kijker gevoelsmatig het spoor bijster. Helemaal als de martelscène ook een kind betreft. Opvallend zijn de bijrollen van Martin Sheen als Amerikaans priester met een abominabele uitspraak van de Braziliaanse taal en Rooney Mara als lerares Engels en hulpverleenster. Hun rollen zijn echt ondergeschikt aan het jonge supertrio: Raphael (Rickson Tevis), Gardo (Eduardo Luis) en Rato (Gabriel Weinstein). Dat maakt deze jongens dan ook echt tot de sterren van deze film.
Conclusie
Trashstaat voor de vuilnisbelt in een Braziliaans sloppenwijk. Voor de film is het de Alfa en de Omega, het begin en het einde. Daartussen kijken we naar een spannende film die qua sfeer helaas sterk wisselvallig is. Het heeft keiharde scènes, maar ook speelse scènes waardoor je de indruk krijgt dat de regisseur op twee gedachten hinkt. Maar misschien wilde regisseur Daldry gewoon teveel en wilde hij pertinent geen keuze maken. In dat geval is het zonde. Had hij een duidelijke keuze gemaakt, dan had de film een meer coherente indruk achtergelaten. Nu blijft alleen het acteerwerk van de 14-jarigen als opvallendste feit hangen.
