Mocros stelt de vraag in hoeverre de integratie in Nederland geslaagd is.
Regisseur Roy Dames kwam in zin vorige film Foute Vrienden heel dicht bij de problemen van jongens als Dikke Bobbie, Rooie Jos, Jantje van Amsterdam en Verbrande Herman, in zijn nieuwe film Mocros blijft hij meer op afstand. Dames filmt bij voorkeur alleen, reuk heeft hij niet meer sinds hij tijdens opnamen in Rotterdam, waar hij het harde leven van heroïnehoertjes vastlegde, bewusteloos werd geslagen. Mocros is een documentaire over de jonge Marokkanen Youssef, Nourdinne en 'bad boy' Tomaz die hij al in 2003 filmde voor een NPS-serie, waar van de zes hoofdpersonen er inmiddels drie zijn afgevallen, omdat zij niet meer gefilmd willen worden.
Humor
Ontmoetingen en gesprekken met jongerenwerkers, een dealer, leraren, sollicitatiecommissies en managers van uitzendbureaus laten niet alleen een harde realiteit zien, maar ook krijgt de kijker een kijkje in het lage zelfbeeld van deze jongeren die geld willen verdienen en opkijken tegen criminaliteit. Wellicht onbedoeld zit Mocros vol met humor, bijvoorbeeld wanneer Youssef aan zijn werkcoach vertelt dat hij niet is komen opdagen voor een nieuwe baan omdat hij niet weet hoe hij daar met de bus moet komen. Tomaz daarentegen, die zijn broer en zwager na liquidaties verloor, is de inspirator voor hen, en zijn ontwikkeling in de film is één van de meest indrukwekkende verhaallijnen ooit in beeld gevangen. Schrijnend is verder de scène waarin Nourdinne een afwijzing krijgt voor de baan van postsorteerder.
Mening
Dames komt overal en gaat zelfs met de jongens mee naar Marokko. De verhaallijn is echter te lang en stelt de problematiek van deze jongeren verder niet aan de kaak. De kijker observeert, maar krijgt geen antwoorden. Dames kiest ervoor zelf geen mening te hebben, en dat zorgt ervoor dat de film voor interpretatie open staat voor de kijker. De vraag die de kijker zich kan stellen is: hoe kunnen we er met zijn allen voor zorgen dat integratie werkt? Waarom kunnen deze jongeren moeilijk werk vinden? Hoe kunnen ze hun levensvreugde verhogen? Wie gaat hen helpen? Na Foute Vrienden toont Mocros het leven van de straat en laat zien dat deze jongeren met moeite hun weg in de samenleving kunnen vinden. Over tien jaar Mocros 10.0?
Conclusie
Mocros is minder problematiserend dan Foute Vrienden en Roy Dames weet opnieuw overal te komen. Het is zijn stijl ‘een fly on the wall’ te zijn, maar de problemen van deze jongeren in Nederland verdienen meer aandacht. Het is te hopen dat de film in meerdere filmhuizen, bioscopen, en scholen in roulatie gaat. Als Tomaz zijn demonen kan overwinnen, waarom anderen niet?
