Our Little Sisterbevat weer de bekende thema's van Kore-eda, maar op zo'n mooie niet-sentimentele manier gefilmd, dat hij je toch weer inpakt.
De Japanse regisseur Hirokazu Kore-Eda is één van de grote filmauteurs van deze tijd. Met films alsStill Walking,Nobody Knows, Afterlife enAir Dollheeft hij in de loop van de jaren een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. De grote festivals willen allemaal graag zijn films laten zien en in Nederland was zijn vorige film,Like Father Like Sonzelfs een filmhuishit. Zijn nieuwste filmOur Little Sister, die eerder dit jaar in Cannes in première ging, heeft weer alle kenmerken van een Kore-Eda: alles draait om familie en om traditie. Maar Kore-Eda gaat nooit uit van een standaard situatie: inNobody Knowszijn de ouders er niet meer en moet een groep kinderen het zelf zien te redden, inLike Father Like Sondraait het om twee baby's die bij hun geboorte zijn verwisseld en door andere ouders opgevoed worden en bijOur Little Sister willen drie zussen niets meer met hun ouders te maken hebben, tot ze ontdekken dat ze nog een halfzusje hebben.
Manga
Ondanks de ingetogen manier van filmen van Kore-Eda is het verhaal vanOur Little Sistergebaseerd op een manga strip: Umimachi Diaryvan Yoshida Skimi. We volgen drie zussen die al lange tijd samen in een groot huis wonen. Hun moeder kon de verantwoordelijkheid niet aan en liet hen achter in het huis. Hun vader ging er met een andere vrouw vandoor en bekommerde zich ook niet meer om zijn dochters. Pas bij zijn dood komt het verleden voor de zussen weer dichtbij. Helemaal als ze bij de uitvaart zien dat ze een halfzusje hebben, waarvan ze het bestaan totaal niet wisten. Omdat het meisje na het overlijden van haar vader nergens terecht kan, nemen de zussen haar in huis. Maar hun nieuwe zusje heeft een veel grotere impact dan haar drie grote zussen hebben kunnen denken.
Archetypen
Het meisje Suzu lijkt - ondanks haar leeftijd - soms een stuk wijzer dan haar grote zussen. Ze houdt hen een spiegel voor waardoor de drie wel bezig moeten gaan met hun eigen verleden. Het zijn haast archetypen die we zien: een wild meisje die in een winkel werkt, een net iemand die bankmedewerker is en de meest volwassen zus die in een ziekenhuis werkt. Met z'n vieren maken ze haast een persoonlijke reis door. Niet alleen met zichzelf, maar ook met hun omgeving waar van alles verandert. Een restaurant moet dicht, nieuwe tijden zorgen voor nieuwe gewoontes. Maar, zo lijkt Kore-Eda wel te zeggen: gooi het oude niet weg als je niet wat nieuws hebt. Daarom wordt er veel gegeten, bij uitstek het middel om samen te zijn en verhalen uit te wisselen. En komt er toch een soort toenadering vanuit de moeder. Kore-Eda wil ook niet al te negatief eindigen.
Conclusie
Alhoewel niet zo sterk als zijn meesterwerkNobody Know, over een groep kinderen dat in een grote stad aan hun lot wordt overgelaten, isOur Little Sistereen gelaagde, indringende en onsentimentele film geworden over hoe het is om ineens door iemand anders, namelijk een zusje waar je het bestaan niet eens van wist, met je eigen verleden geconfronteerd te worden. Maar nergens wordt het te zwaar, het blijft een prettige lichtheid houden. De film glijdt prettig voorbij zoals een mooi leven dat ook doet. Inclusief wat verrassingen en gekte.
