Passengers - recensie

Passengers , van regisseur Rodrigo García, is het verhaal van een handjevol overlevenden van een vliegramp, en hun traumatherapeut, Claire (Anne Hathaway), die de opdracht krijgt hen te behandelen.

Licht maniakale euforie
Een van die overlevenden, Eric (Patrick Wilson), blijkt aan het ongeluk een hernieuwde zin in het leven te hebben overgehouden, die de glans heeft van een licht maniakale euforie. Hij wordt gefascineerd door de elf-achtige charme van Claire, die zich, strak ingesnoerd in haar stijve zwarte wollen jas, het liefst lijkt te wapenen tegen de buitenwereld. Spontane impulsen, of die nou van haarzelf of iemand anders zijn, lijken in eerste instantie weerstand bij haar op te roepen. Ze beantwoordt de hanige, maar humorvolle charmes van Eric beurtelings met nuffige afwijzing en onwillige toegeeflijkheid. Dat maakt haar, voor Eric, natuurlijk nog interessanter, en hij gaat vol op de versiertoer.

Op het moment dat hun romance een solide vorm lijkt te krijgen zijn er enkele leden van Claire’s slachtoffergroep verdwenen. Ze zet zich energiek in om dit klaarblijkelijke mysterie op te lossen. Vooralsnog lijkt het te gaan om vuile zaakjes bij de luchtvaartmaatschappij, en dat voert haar naar enkele onwerkelijk aandoende confrontaties met een beangstigende bedrijfsbobo.

Cigarette Smoking Man
Het is moeilijk om te benoemen in welk genre deze film zich voornamelijk beweegt zonder daarmee een deel van de ontknoping weg te geven. Maar de korte verschijning van William B. Davis, de “Cigarette Smoking Man” uit de The X Files is, tegen het eind van de tweede acte, een aanwijzing in welke dimensie wij ons als kijker inmiddels bevinden.

Conclusie
De film wil een verrassende finale hebben, die de daaraan voorafgaande fletse schijnbewegingen en het onredelijke gedrag van de personages in een nieuw en logisch perspectief plaatst. Dat lukt. Maar tegen die tijd is mijn gevoel van betrokkenheid met het verhaal een beetje verdwenen als gevolg van de kunstmatige mistigheid en ambivalentie in het scenario, die deze scherpe wending mogelijk moesten maken.

Toch valt er veel plezier te beleven aan de acteurs, en de mooie ingetogen fotografie, en is de film bij vlagen een oprecht pleidooi voor het volledig benutten van de prachtige kansen die het leven ons kan bieden.