Perfect Sense - recensie

Terwijl een naakte dame zich nog een keer omdraait, maakt Michael (Ewan McGregor) haar wakker met de mededeling dat ze moet vertrekken omdat hij het liefst in zijn eentje slaapt. Michael is een klootzak, maar daar is hij tevreden mee. In tegenstelling tot zijn smakeloze omgang met vrouwen weet Michael wel wat lekker is. Hij werkt als chef in een restaurant en is daar erg goed in. Boven het restaurant woont Susan (Eva Green), een epidemiologe. Herhaaldelijke tegenslagen in de liefde hebben haar cynisch gemaakt. Ze vertrouwt mannen niet meer en is bang een relatie aan te gaan.

Het is onvermijdelijk dat Michael en Susan elkaar op een dag ontmoeten. In eerste instantie lijkt het geen goed idee dat playboy Michael iets begint met de verbitterde Susan, maar al gauw blijkt dat dit geen vluchtige affaire is; ze zijn tot over hun oren verliefd. Op hetzelfde moment staat de wereld die ze kennen op het punt dramatisch te veranderen. Een onbekend virus veroorzaakt het verlies van reuk en andere zintuigen. En dat terwijl Susan en Michael al hun zintuigen in het stadium van prille verliefdheid juist zo hard nodig hebben.

De namen van Ewan McGregor en Eva Green op de filmposters kunnen misschien misleidend zijn. Deze grote namen doen wellicht een grote film vermoeden, maar niets is minder waar.Perfect Sense is een Brits-Deense productie waarbij in de verte de stem van Lars von Trier doorklinkt; zijn productiemaatschappij Zentropa produceerde de film.Perfect Senseis eerder een indiefilm te noemen dan een blockbuster, de film had mazzel dat ze met haar intrigerende script acteurs als Ewan McGregor en Eva Green wist aan te trekken. Het script is van de hand van Kim Fupz Aakeson, een Deense schrijver die bekend staat om zijn realistische scripts, hij schreef onder andere het briljante A Family (2010) en ASomewhat Gentle Man(2010). Aakeson staat bekend om zijn gedegen research, iets wat hij voorPerfect Sensein mindere mate hoefde te doen vanwege het hoge fantasy gehalte. Ook regisseur David Mackenzie moest wennen aan het sciencefiction genre. Mackenzie staat voornamelijk bekend om zijn liefdesverhalen (Young Adam (2003),Asylum (2005) enHallam Foe(2007)). Toch was de keuze voor Mackenzie, met zijn romantische oeuvre, een bewuste. De producers wilden absoluut niet dezelfde groteske weg inslaan zoals andere armageddon films dat deden. Niet het vallen van de wereld staat centraal inPerfect Sense, maar het vallen voor elkaar.

Geen uitgemergelde zombies, geen wetenschapper die op het nippertje een anti-virus ontdekt en geen doden; Perfect Sense is geen typische besmettingsfilm. De film gaat over zintuigen en emoties. Wat zal er gebeuren als al onze zintuigen uitvallen? Hoe ziet de wereld er dan uit? Volgens de makers van Perfect Sense is er helemaal geen sprake van globale paniek. De mens heeft van nature een drang om te overleven en dat betekent dat het dagelijkse leven gewoon wordt voortgezet, zo nodig zonder smaak- en reukvermogen. Mackenzie heeft deze opvatting erg treffend verwerkt in de film. Zo zien we dat chefs in de keuken gaan experimenteren met de structuur van het eten en dat culinair recensenten het eten hierop beoordelen. Er is veel aandacht voor detail, niet alleen in het script, maar ook in de settings en de kostuu Zo heeft Michael bijvoorbeeld brandwonden van het koken op zijn armen en de keuken van het restaurant is rommelig en chaotisch conform de realiteit. Ook de karakters zijn goed uitgewerkt. Elk personage in de film kan op zichzelf staan, niet in de laatste plaats door het solide acteerwerk in wel de hoofd- als bijrollen.

Perfect Sensegaat niet alleen over zintuigen. De film probeert je zintuigen ook steeds te prikkelen. Kleur speelt bijvoorbeeld een belangrijke rol in de shots. Om een impressie te geven van de wereldwijde reactie op het virus, gebruikte Mackenzie shots van authentiek beeldmateriaal uit Kenya, Mexico en India. De beelden daar gefilmd zijn ontzettend kleurrijk en de stills van omgevingen zijn kleine kunstwerkjes. De kleuren in de stills vloeien zo mooi in elkaar over dat de onderbrekingen van het verhaal absoluut niet storend zijn. Ook aan het gebruik van geluid is gedacht, er wordt gespeeld met volume en demogelijkheid om met geluid compleet chaos te creëren.

Het virus dat in de film een kleine bijrol speelt, is een aller merkwaardigst verschijnsel. Natuurlijk is het de bedoeling geweest om een fictief virus te bedenken waarvan de mensen hopen dat het deze aardbol nooit zal aandoen. Dit virus, dat te absurd voor woorden is, moet wel concurreren met het hoge realistische gehalte van de film. Een intiem weergeven seksscène vloekt daarom met een bloedmooie Eva Green die gulzig van een tube handcrème smult. Het is hilarisch, een onsmakelijke grap die de regisseur door het verlies van zintuigen zelf waarschijnlijk niet had kunnen proeven. Daarnaast mist er iets essentieels wanneer er een virus uitbreekt, of we nu gewoon door gaan met leven of niet. Michael en Susan verliezen hun zintuigen, maar echt communiceren hierover doen ze niet. En dat is moeilijk voorstelbaar.

Perfect Senseis een moeilijk te plaatsen film. Voorop staat dat het liefdesverhaal het epicentrum van de emotie is. Maar er waart ook nog ergens een onzichtbare vijand rond in de vorm van een fictioneel virus. De romantiek wint het echter van de fantasie en dat maakt dat de gebeurtenissen rondom het virus fungeren als de grappen van een slechte stand-up comedian. Desondanks isPerfect Senseeen zintuigelijke film geworden die succesvol poogt alle zintuigen en emoties te prikkelen. De kleurrijke en harmonieuze beelden en de intiemste liefdesscène zijn vriendelijk voor het netvlies tot het donker valt.