Twee Franse zussen worden na de dood van hun moeder weer gedwongen om met elkaar samen te leven.
Lily (Ludivine Sagnier, bekend van Swimming Pool en 8 Femmes ) blijft alleen achter in het ouderlijk landhuis als haar moeder plots overlijdt. Ze is een volwassen vrouw, maar niet in staat om alleen te leven. Lily is te impulsief en weinig verantwoordelijk. Zo besluit ze om opeens alle meubels te verbranden en laat ze haar kalkoen een nestje bouwen op de bank in de woonkamer. Ook houdt ze er excentrieke hobbies op na, zoals het maken van pantoffels van dierenhuiden.
Nadat ze de huishoudster, die haar elke dag een bezoek brengt, heeft weggepest, gaat ze naar haar grote zus Clara (Diane Kruger). Die besluit voorlopig zelf voor Lily te gaan zorgen in het ouderlijk huis. Zo zijn de zusjes voor het eerst in jaren weer bij elkaar.
Knetterende zusjes
Voor Clara is de terugkeer naar het landhuis niet gemakkelijk. Ze vertrok al lang geleden uit het huis van haar ouders om rechten te studeren en woonde en werkte sindsdien in de stad. Clara is getrouwd met een advocaat (Denis Menochet, de Franse boer uit de openingsscène van Inglourious Basterds ). Zowel in haar werk als in haar huwelijk is ze niet bepaald gelukkig. Zodra de zusjes samen in één ruimte leven, gaat het al snel mis. De impulsieve Lily jaagt de buren op de kast en zorgt ook voor spanningen in het huwelijk van haar oudere zus, die op haar beurt juist klem zit in sociale conventies.
Confrontaties
Lily's lak aan sociale conventies en haar onverschilligheid tegenover de omgeving clashen op een overtuigende manier met het tegenovergestelde gedrag van Clara. De confrontaties tussen de twee zussen zorgen dan ook voor de beste momenten in de film. Kan het bijvoorbeeld zijn dat Lily ook heeft bijgedragen aan het vertrek van Clara? Is Clara hierdoor geestelijk nog wel stabiel en heeft in hoeverre dwingt het haar tot zelfinzicht? Deze vragen komen bij de kijker als vanzelf naar boven in een fascinerende strijd tussen beiden. Helaas raakt de film naar het eind toe dit spoor kwijt, omdat de regisseur op een gegeven moment duidelijk partij voor één zus kiest. Daardoor haalt Pieds Nus zichzelf onderuit, omdat juist eerder werd aangegeven dat beide zusjes op zichzelf niet gelukkig zijn.
Fantasie
Diane Kruger moest vooral mooi zijn in films als Troy en National Treasure , maar in Pieds Nus bewijst ze ook te kunnen acteren. Ludivine Sagnier doet er nog een schepje bovenop als Lily en weet overtuigend een egocentrisch, maar lief meisje neer te zetten. Verder is de film ook bijzonder sterk in de mise-en-scene: het landhuis met voorwerpen in ritmische patronen, het bos met versierde bomen en kunstwerken en de vele voorwerpen die zijn gemaakt van stukjes dierenhuid.
Conclusie
Als geheel weet de film jammer genoeg niet te overtuigen. Dat ligt vooral aan het einde van de film, waarbij de regisseur overduidelijk de levensopvatting van één van de zusjes als 'juist' weergeeft. Door hiervoor te kiezen, verliest de film zijn angel. De goede acteerprestaties, en de bijzondere aankleding wegen hier dan ook niet tegen op.
