Demain Dès L'Aube - dvd recensie

Paul doet graag of hij militair in de Napoleontische tijd is en sleurt zijn broer mee in dit vreemde, gevaarlijke spel.

Hij werkt in een fabriek, woont nog bij zijn oude, zieke moeder thuis en is nogal op zichzelf. Nee, Paul (Jérémie Renier) leidt niet het meest spectaculaire leventje. Maar wanneer hij zich, met zijn bijpassende bloempotcoupe, in een Napoleontisch pakje hijst, is het een heel ander verhaal. Paul doet namelijk aan LARP of ‘re-enactment’, waar hij met velen op bivak gaat, tafelt, praat en duelleert alsof hij eeuwen terug in de tijd onderdeel van het tweede regiment van Napoleon is. Zijn broer Mathieu (Vincent Perez) lijkt een ander verhaal. Lijkt, want hoewel hij in de eerste paar minuten een gelukkige concertpianist lijkt te zijn met een vrouw en zoontje, zit hij niet lekker in zijn vel. Hij verlaat de twee voor even en komt zo bij zijn moeder en broer terecht.

De schuchtere Paul is vaak in zijn pofmouwen te vinden. Want daar voelt hij zich een echte vent, in tegenstelling tot in zijn echte leven. Al gauw staat Mathieu naast hem op het historische slagveld. Waarom, wordt niet duidelijk en veel meer dan dat valt er ook niet over te vertellen.

Wanneer gaat het mis?
Vanaf het begin hangt er namelijk al iets in de lucht. Er dreigt iets mis te gaan en dat gebeurt vervolgens ook, want Demain Dès L’aube (in het Nederlands: Morgen, bij het ochtendgloren ) blinkt niet uit in originaliteit. Maar wanneer? En gebeurt dat in de wereld van die kekke kostuums of in de echte wereld?

Gebrek aan originaliteit
Zo klinkt de film nog als een spannend geheel, maar het wordt maar één keer, vreemd genoeg net ná een duel, echt spannend. Dat komt deels doordat de kijker continu tussen de twee werelden heen en weer gesleept wordt, deze grenzen vervagen en de acteurs moeten spelen alsof ze iets aan het naspelen zijn. Het verhaal hinkt op twee gedachten met daardoor half uitgewerkte verhaallijntjes.

Maar er is niet één ding aan te wijzen dat roet in de spanningsboog gooit. Voor het grootste deel komt het door het gebrek aan originaliteit. Wendingen zijn er niet echt en regisseur Denis Dercourt (hij maakte eerder La tourneuse De Pages ) heeft niet het regievernuft om de spanning te verhogen met muziek, beelden, camerawerk of iets wat een topregisseur zou bedenken. Het is degelijk en niet slecht, maar ook nergens bijzonder. Het Franse platteland leent zich wel goed als achtergrond voor de veldslagen. De uitgestrekte weides, de knalgroene bomen en het benevelde ochtendgloren geven de scènes op het slagveld de sfeer die het zou moeten hebben. De eerste scène begint precies zo en even is de kijker misleid dat hij naar een kostuumdrama zal kijken.

Mathieu de pianist
Het melancholische pianospel van Mathieu zou ook rechtstreeks uit een kostuumdrama kunnen komen. Het pianospel is over de hele film uitgesmeerd om de sfeer te verhogen, de spanning op te bouwen en de rust aan te geven. Zo nu en dan lukt dit heel aardig, maar vaak vervalt het ook in het clichématige. Na het zoveelste klassieke, sombere gepingel weet je als kijker écht wel dat dit spannend moet zijn.

Prima acteerwerk
Vincent Perez en Jérémie Renier doen er ook alles aan om deze spanning overtuigend te brengen en doen dat goed. Net als het regiewerk is het acteerwerk ook niet bijzonder opvallend, maar degelijk. Perez straalt de statigheid van een concertpianist uit en vergeet daarbij niet dat zijn personage het heel moeilijk heeft. Renier speelt op zijn beurt eigenlijk gewoon een loser en ook dat doet hij overtuigend. Hij is een tikkeltje vreemd, maar dat sluit naadloos aan op een man die al zijn levenslust haalt uit een spelletje dat iedereen veel te serieus neemt.

Extra’s
De extra’s op deze dvd zijn twee trailers en een making-of van een dik halfuur. Dit kijkje achter de schermen geeft iets meer inzicht in de bedoelingen, beperkingen en gedachten achter de film, maar is onnodig lang.

Conclusie
Als regisseur Denis Dercourt iets meer creativiteit had losgelaten op Demain Dès L’Aube , was het nog een spannende film geworden. Het idee van twee werelden die in elkaar overlopen en een situatie die uit de hand loopt, is heel aardig. Helaas wordt dit tamelijk goede idee om zeep geholpen door degelijke maar weinig bijzondere stijlmiddelen. Hierdoor is het niet meer dan een onopvallende, bij vlagen clichématige film.