Prins - recensie

Sukkel voor de liefde, koning van het pleintje.

Zoals sommige lezers zullen opmerken, is bovenstaande zin een verwijzing naar een rapnummer . Daar is een goede reden voor. De nieuwe generatie Nederlandse filmmakers is erg beïnvloed door de hiphopcultuur. Velen van hen hebben hun stijl ontwikkeld met het regisseren van low-budget rapclips. Hierdoor kregen ze -soms noodgedwongen - de kans te experimenteren met beeld en geluid. Dit heeft gezorgd voor een frisse wind in het Nederlandse filmlandschap. Prins, de debuutfilm van regisseur Sam de Jong, is hier een erg goed voorbeeld van.

MetPrinslaat regisseur Sam de Jong zien dat hij zich ook inhoudelijk verwant voelt met hiphop. Een groot deel van de film speelt zich af rondom één multicultureel pleintje in Amsterdam Noord. Daar kan je iedere dag de jonge Ayoub (Ayoub El Asri) en zijn vrienden vinden. Ze hangen wat rond, vertellen sterke verhalen, bespreken hun toekomstdromen, en proberen meisjes te versieren. Vooral Ayoub is tot over zijn oren verliefd op Laura (Sigrid ten Napel). Laura gaat echter met de oudere buurtjongens om, en in de buurt moet de hierarchie nu eenmaal gerespecteerd worden. Ayoub laat zich echter niet zomaar uit het veld slaan. "Onze tijd komt nog", maakt hij zijn vrienden duidelijk en bedenkt een plan om verkering met Laura te krijgen.

De buurt

Een groot deel van de cast bestaat uit amateurs afkomstig uit de buurt. Sam de Jong wilde het leven van zijn personages op een authentieke wijze presenteren. Dat is hem bijzonder goed gelukt, omdat hij heel veel aandacht heeft voor details. Meer dan menig ander film begrijptPrinsde dynamiek van het leven in 'de buurt'. Het snapt heel goed hoe jongeren als Ayoub hun identiteit aan de buurt ontlenen. De buurt heeft zijn eigen ongeschreven regels, normen en waarden die de bewoners, zeker de kinderen, vormen. Ayoub en zijn vrienden vertellen elkaar over het jammerlijke lot van hen die deze regels overtraden, en over buurtbewoners met een succesverhaal. Het maakt niet uit of deze verhalen volledig waar zijn, ze maken vooral duidelijk hoe de jongens zichzelf en hun toekomst zien.

De succesvolste buurtbewoner is Kalpa. Hij wordt gespeeld door Freddy Tratlehner, beter bekend als Vjeze Fur van Jeugd van Tegenwoordig. Kalpa is een absurde crimineel, en Trathlener vertolkt hem met veel plezier. Het zegt veel over de kwaliteit vanPrins, dat de film zonder Kalpa misschien beter af was. Kalpa's functie in de film is vooral symbolisch. Hij vertegenwoordigd het verkeerde pad voor Ayoub. Hierdoor zijn de scenes tussen Ayoub en Kalpa, zeker in het tweede gedeelte iets te surrealistisch. Gedurende de hele film zijn de dialogen en de beelden behoorlijk absurd. Maar die absurditeit komt voort uit reële tieneremoties die op zeer directe en herkenbare wijze besproken worden. Tijdens de scenes met Kalpa besluit de Jong opeens om metaforen en fantasiescenes te gebruiken, waardoor de film ietwat aan kracht inboet,

Prinsis een comedy-drama in de beste zin van het woord. Er worden niet komische scenes geforceerd omgewisseld met dramatische. Hier is bijna iedere scene tegelijkertijd humoristisch en aangrijpend. De avonturen en dialogen van Ayoub en co zijn vaak ontzettend grappig en optimistisch. Tegelijkertijd herinnert de film er ook aan dat dit optimisme wellicht te kinderlijk naïef is. Er zijn in Ayoub's buurt niet echt goede rolmoddelen. De oudere jongeren rijden de hele dag op hilarische oversized scooters, zonder te weten wat ze met hun leven aanmoeten. Ook spuien ze racistische teksten die de vriendschap tussen Ayoub en Freddie (Jorik Scholten, beter bekend als rapper Lil Kleine) onder druk zetten. Ook op zijn heroïneverslaafde vader (Chaib Massaoudi) hoeft Ayoub niet te rekenen. Moeder Saskia (Elsie de Brauw) doet haar best om voor Ayoub en zijn halfzus Demi (Olivia Lonsdale,) te zorgen, maar ze is geen gelukkige vrouw. De Jong maakt duidelijk dat de kans groot is dat dit de mooiste tijd van Ayoub's leven gaat zijn.Prinsis dan ook op zijn best wanneer het volop de vreugde en plezier van zijn jonge hoofdrolspelers benadrukt, en hun jeugdige naïvitieit viert. Het zorgt ervoor dat we erg gaan geven om alle personages. Dat geldt ook voor Sam de Jong zelf.Prinsheeft dan ook, ondanks de soms sombere toon, een hoopvol einde, met misschien wel het mooiste en vrolijkste eindshot van dit jaar.

Conclusie

Sam de Jong bewijst met Prinsdat hij een erg talentvol regisseur is. Zoals veel debutanten laat hij zien dat hij bijzonder veel filmkennis heeft, en dat hij verschillende filmtechnieken op een originele manier in kan zetten. Daarnaast is zijn film echter ook inhoudelijk ijzersterk. Een wijzere film over jonge tieners, en de multiculturele samenleving, zul je niet gauw tegenkomen.