Robocop - recensie

RoboCopblijft in de schaduw van het origineel staan.

We worden door Hollywoodgrootmachten zo langzamerhand doodgegooid met remakes en na de grote flopTotal Recall (2012) probeert een productiemaatschappij het opnieuw om een Paul Verhoeven film in een nieuw jasje te steken. Hoewel ‘nieuw’ vaak een groot woord is als het gaat om remakes, want het Hollywoodsausje wordt herhaaldelijk overgedaan en de ongeïnspireerde mix van hergebruikte elementen lijkt een makkelijk middel om bioscoopgangers naar hun film te trekken. Met ongeveer 50 remakes in de planning voor de aankomende jaren mag je hopen dat de visie van de filmindustrie niet alleen beperkt is tot het snelle geld, maar ook films maakt die nog de moeite waard zijn om een tweede keer te bekijken.Robocopschaart zich echter onder eerstgenoemde.

Zelfspot is een veelvoorkomend aspect van Paul Verhoeven films en bij de start vanRobocop (2014) lijkt het erop dat de remake diezelfde lijn gaat volgen, maar dit houdt na het begin al snel op om dan over te schakelen naar serieuzere zaken. Je ziet nieuwsverslaggever Pat Novak (Samuel L. Jackson) zijn gedachtengoed uitlichten over de ‘geweldige’ onbemande Omnicorp-robots die over de Amerikaanse grens terreur tegengaan. Tussen het miljardenbedrijf Omnicorp en de Amerikaanse overheid is een politiek spel gaande over de inzet van robots in eigen land, maar dit is een gedachte die iedere Amerikaanse burger koud laat. Omnicorp laat het er niet bij zitten en wil deze tijdgeest beïnvloeden door een man in een machine te plaatsen. Gelukkig is deze vacature al snel gevuld zodra familieman/politieagent Alex Murphy (Joel Kinnaman) zwaar gewond raakt. RoboCop is geboren, maar voor de kijker is dit nog maar het begin van de ellenlange opbouw van de film.

Sluimerfunctie

Regisseur José Padilha(Tropa de Elite)neemt hierin de tijd om een boodschap over te brengen en het karakter Alex Murphy te verdiepen. Hiermee neemtRobocopzich veel serieuzer dan het origineel uit 1987, maar doordat het inspiratieloze script maar een beperkte verhaallijn heeft lijkt de verdieping totaal overbodig. Na ongeveer een uur krijg je het idee dat het eindelijk van start gaat en kan je rustig wakker worden. Echter wordt er niet meteen naar de hoofdverhaallijn gestapt maar staat de film in een soort sluimerfunctie, waarbij je het idee krijgt dat het ieder moment los kan gaan. Eerst moet Robocop alleen nog een aantal andere zaken uitvogelen voordat hij daadwerkelijk zijn eigen moord gaat oplossen en omdat het zo lang duurt voordat hij hieraan toekomt beheerst de verveling vaak je gemoedstoestand .

Slechterik

Daarnaast is één van de grootste kanttekeningen van de remake dat het ontbreekt aan een overtuigende bad-guy. Door de serieuze politieke insteek ontstaat er een plotwending die ervoor zorgt dat het gehele slot een warboel wordt. Ook iwordt dit weinig overtuigend - laat staan geloofwaardig - neergezet. Dat gezegd hebbende is het niet helemaal gedaan metRoboCopen weet het in de schaduw van het origineel nog een redelijke hoeveelheid vermaak af te leveren. De ietwat eentonige actie heeft vaak niks met het verhaal te maken, maar zorgt nét voor voldoende spanning waarvoor je naar de bios komt.

Het mag duidelijk zijn dat regisseur José Padilha een totaal andereRobocopheeft gemaakt dan het origineel. Helaas pakt dit vaak slecht uit doordat het script inhoudelijk niet veel meer biedt dan een aantal aanpassingen en insteken. Zo weegt de maatschappelijke kritiek veel zwaarder en is alles veel meer uitgediept dan de eersteRoboCop. Hoewel dit niet een negatief punt lijkt, is de uitwerking een uiterst gaap opwekkend geheel geworden dat je allesbehalve geïnteresseerd maakt voor het familieleven van Alex Murphy, het meer-machine-of-mensverhaal of de politieke situatie van Amerika in de nabije toekomst.RoboCopis geen dramatisch slechte remake, maar wie een echte aanrader zoekt, zal toch echt het origineel moeten zien.