Sanctum 3D - recensie

Sanctum 3D brengt claustrofobie en aquafobie in een bioscoop bij jou in de buurt!

Na het succes van Avatar wilde James Cameron graag zijn 3D technieken gebruiken voor nieuwe projecten. Het kwam dan ook goed uit toen zijn collega Andrew Wight met een script kwam dat licht gebaseerd was op eigen ervaring. Wight was ooit tijdens een duiktocht gestrand in een grot. De ingang was geblokkeerd en hij moest een alternatieve uitgang vinden. Deze ervaring vormde het uitgangspunt van de film. De film wordt dan ook ingeleid met de mededeling dat de film gebaseerd is op ware gebeurtenissen, hoewel het verhaal verder een heel andere kant opgaat. Cameron en Wight sloegen de handen ineen, en het idee voor Sanctum 3D was geboren.

Zo vader zo zoon
Frank McGuire (Richard Roxburgh) is de leider van een groep duikers die een immens grote ondergrondse grot in Papua New Guinea in kaart probeert te brengen. Zijn team bestaat onder andere uit zijn puberale zoon Josh (Rhys Wakefield), de miljonair Carl Hurley (Ioan Gruffudd) die de gehele expeditie financiert, en Carl's vriendin Victoria (Alice Parkinson). Zoon Josh vindt zijn vader een arrogante egoïst die anderen onnodig in gevaar brengt, en het is dan ook geen geheim dat hij niet zo goed met hem op kan schieten. Als het noodlot toeslaat en een tropische regenbui ervoor zorgt dat ze niet meer terug kunnen keren, zullen ze een alternatieve en onbekende uitgang moeten vinden Er is maar een gelimiteerd aantal zuurstoftanks, wat tot gevolg heeft dat het voor sommigen van het team slecht afloopt, en de relatie tussen vader en zoon nog meer onder druk komt te staan. Wie zal er levend uit de grot komen?

Claustrofobie
Mensen met claustrofobie zullen waarschijnlijk geen plezier aan deze film beleven. Ongeveer 80% van de film speelt zich namelijk af in ondergrondse grotten die vol water zitten. Het 3D effect zorgt ervoor dat dit benauwende gevoel versterkt wordt, en veel scenes zullen daarom voor velen ongemakkelijk aanvoelen.

Cameron's rol
Iedere trailer van Sanctum 3D die je bekijkt, elke filmposter die je ziet; ze hebben allemaal de naam James Cameron in koeienletters erbij staan. Toch is dit misleidend, aangezien Cameron totaal geen inbreng had in de regie van de film of het ontstaan van het script. Zo kwam Andrew Wight met het script, en kwam samen met Cameron op het idee om de film te produceren. Voor de regie gingen ze op zoek naar een jonge, maar ervaren regisseur. Alister Grierson kwam hierbij als beste kandidaat naar voren. Met zijn Kokoda maakte hij één van de grootste kaskrakers binnen Australië. Maar in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst, zoveel wordt met deze productie wel duidelijk.

Flop?
Na het succes van Avatar dacht men dat alle films met Cameron's 3D techniek in goud zouden veranderen. Niets is minder waar, want op een aantal prachtig gefilmde scenes na, valt in Sanctum 3D de gebruikte techniek erg tegen. Toch zijn de 3D effecten niet eens het ergste probleem. Dat is het bijzonder slechte verhaal, met onzinnige scenes die alle kanten opgaan, en personages die de meest domme dingen doen. Zo duikt iemand in een noodsituatie in gewone kleding het ijskoude water in, omdat ze geen wetsuit aan wil trekken van een overleden teamgenoot. Ook de dialogen rammelen aan alle kanten. Behalve de cliché opmerkingen en one-liners tussen vader en zoon, wordt er niet veel zinnigs verteld in de momenten waar de personages geen zuurstofmasker ophebben. En helaas zijn deze momenten er genoeg.

Tussen al dit negatieve zitten er een klein aantal positieve elementen verstopt. Zoals eerder aangegeven zijn er bepaalde scènes die in 3D mooie omgevingen laten zien. Ook zit er een enkele twist in die de bezoeker een glimlach op het gezicht kan toveren. Verder zit er voor de liefhebber nog een kleine portie gore in. Maar is dit echt een bioscoopkaartje waard?

Conclusie
Als James Cameron zijn naam op een project plakt, zijn de verwachtingen hoog. Helaas was zijn inbreng in dit project minimaal, wat misschien wel één van de redenen is waarom het uiteindelijke resultaat zo tegenvalt. Deze matige film weet zelden spanning op te wekken, en het slechte verhaal en cliché dialogen irriteren vaak. Mensen die een kaartje betalen om een Cameron film te zien, zullen dus van een koude kermis thuiskomen.