Silver Linings Playbook - recensie

Na acht maanden te hebben doorgebracht in een psychiatrische inrichting wil Pat zich herenigen met zijn vrouw. Bij die lastige opgave krijgt hij hulp van Tiffany, een emotioneel zwakke lotgenoot.

Na een lange verplichte psychiatrische opname vanwege een bipolaire stoornis is Pat (Bradley Cooper) klaar om zijn leven te beteren. Met de boodschap Excelsior, wat in het Latijn steeds hoger betekent, probeert hij overal het positieve in te zien. Hij trekt in bij zijn ouders en probeert vanuit daar de relatie met zijn vrouw te herstellen. Eenmaal thuis blijkt Excelsior toch een lastige opgave. Terwijl Pat de strijd aangaat met confrontatie uit het verleden, probeert zijn vader (Robert De Niro) hem enthousiast te maken voor zijn eigen obsessie: het footballteam van Philladelphia. Wanneer hij Tiffany (Jennifer Lawrence) ontmoet, een buurmeisje dat op jonge leeftijd haar man heeft verloren, wordt zijn leven nog ingewikkelder. Maar als zij aanbiedt om te helpen hem te herenigen met zijn vrouw, lijkt het erop dat deze twee getormenteerde zielen meer voor elkaar kunnen betekenen dan ze in eerste instantie hadden gedacht.

Begin dit jaar was Silver Linings Playbook één van de meest genomineerde films bij de bekendmaking van de Oscar nominaties. Van de acht nominaties werd er uiteindelijk maar één omgezet in een beeldje, maar de lovende kritieken in de buitenlandse media maken dat de Nederlandse kijker zich voelt alsof hij aan de vooravond van zijn verjaardag staat. Het is eindelijk tijd om dit langverwachte filmcadeau uit te pakken.

Bijna was de hoofdrol inSilver Linings Playbookvertolkt door David O. Russells muse Mark Wahlberg. De twee werkten eerder samen inThe Three Kings, I Heart HuckabeesenThe Fighter. Financiële perikelen - naar verluidt vroeg Cooper zo’n miljoen dollar minder voor zijn vertolking - deden Russell van gedachten veranderen en zo bezorgde hij Cooper zijn eerste Oscarnominatie. Ook de vrouwelijke hoofdrol was in eerste instantie bedoeld voor Anne Hathaway wier overvolle agenda de Oscar voor Jennifer Lawrence mogelijk maakte.

Silver Linings Playbookis een film die draait om de karakters. Elk personage is weloverwogen tot leven gebracht en heeft een eigen doel of functie in de film. Nergens komen we zwervende zielen tegen. Alhoewel er tijdens het productieproces wat geschoven is met de acteurs levert dat absoluut geen problemen op. Het resultaat is een fris ensemble dat nieuwkomers en oude rotten samenbrengt in een eigenzinnige en menselijke karakterstudie. Een van de sterkste scenes van de film is het moment waarin Jennifer Lawrence en Robert De Niro tegenover elkaar komen te staan en een hevige woordenwisseling met elkaar voeren. Beide acteurs genieten van het verbale acteergeweld en wat moet het geweldig hebben gevoeld voor Lawrence om haar talent te kunnen botvieren op een veteraan als De Niro.

Het verhaal dat wordt verteld is niet groots of spectaculair. Het is een verademing om mensen met onhebbelijkheden en alledaagse levens in een romantisch drama te zien. Naar perfectie wordt door niemand in de film gezocht en dat maakt dat de film dichtbij zijn publiek vindt. Alle absurditeiten die voorkomen in de film lijken op hun plaats, omdat de personages die rechtvaardigen.

Toch mist de film een element dat het naar een hoger niveau tilt. Genialiteit is niet aan de orde. De film is vernieuwend vanwege de menselijke benadering in een romantisch verhaal, maar durft niet dieper te gaan. In combinatie met de humor en de opvallende soundtrack neigt deze film, ondanks bepaalde zware thema’s, eerder naar een feelgoodfilm dan een diepgaand drama. Niemand zal na de aftiteling nog lang moeten nadenken over wat er zich op het scherm heeft afgespeeld.

Met alle karakters in de film is wat mis, maar dat gaat niet op voor de film zelf. Het verhaal is een goede balans tussen komedie, romantiek en drama en de acteurs kregen terecht Oscarnominaties voor hun rollen.Silver Linings Playbook is een zonnestraaltje waar we ons even aan kunnen warmen tijdens de wintermaanden. Maar meer ook niet.