Star Trek Into Darkness - recensie

Vervolg op het succesvolle Star Trek uit 2009, nu met nog meer actie en in 3D.

Vier jaar geleden werd het Star Trek universum opnieuw leven ingeblazen door regisseur J.J. Abra De reboot lanceerde Star Trek onder een nieuw en zeer groot publiek. Hoewel de film werd gehaat door vele die-hard Trekkies, sloot het nieuwe publiek Abrams’ versie in de armen. Nu is het vervolg er, genaamdStar Trek Into Darkness.

Aan het einde van de vorige film werd James T. Kirk gepromoot tot kapitein van de USS Enterprise. Nu is Kirk met zijn kompanen op ontdekkingsreis in de ruimte. Maar de missie loopt in de soep en Kirk wordt gedegradeerd naar de rang van eerste officier. Ondertussen wordt een geheime locatie van de inlichtingendienst in Londen gebombardeerd door een voormalig Starfleet agent genaamd John Harrison. Een spoedvergadering wordt bijeengeroepen op het hoofdkwartier van Starfleet waar ook James T. Kirk aan deelneemt. Maar de vergadering wordt grof verstoord door Harrison die poogt de top van Starfleet te vermoorden. Wonder boven wonder overleven de meesten het en Kirk wordt eropuit gestuurd om Harrison op te sporen.

Wederom is deze film volgepakt met actie en ligt het tempo moordend hoog. De reboot van regisseur Abrams van de Star Trek franchise is vooral een echtesummer blockbuster met veel visueel geweld zonder al teveel diepgang. Waar de serieStar Trek door velen wordt bejubeld om onder andere zijn politieke en maatschappelijk commentaar, is Abrams’ versie erg actiegericht. Getuige het kassucces en de positieve reacties van de overgrote meerderheid van filmcritici lijkt de meerderheid niet wakker te liggen van dit feit. Het waren dat ook vooral de diehard fans van Star Trek die niets van de film uit 2009 moesten hebben. Raar kan men echter toch niet opkijken dat Abrams’ reboot zo commercieel georiënteerd is. De laatste Star Trek film (uit 2002) was een flop en dus durfde niemand in Hollywood meer zijn handen te branden aan een Star Trek film. De nieuwe films van Abrams’ moesten een groot nieuw publiek gaan trekken dat niet veel van de Star Trek hoefde te hebben gezien of te weten. Een astronomisch groot budget en een flinke marketingcampagne, maar toch vooral de sterke film die Abrams afleverde in 2009, bepaalden uiteindelijk het enorme succes.

De succesformule uit 2009 wordt netjes overgedaan in dit vervolg. De humor, moderne stijl, sterk gecaste acteurs, en bovenal formidabele visuals en actie zorgen opnieuw voor een waar spektakel. De beste scènes zitten overigens in de staart van de film. Al dat visuele geweld en het nekbrekende tempo van de film zorgen echter wel af en toe voor een overkill aan actie. Dat de film daarbij ook nog eens lang duurt, helpt daar niet aan mee. Ook is de film wel erg een formulefilm met tikkende kernbommen, voorspelbare plottwists en exact getimede grappen. Hierdoor voelt de film bij vlagen enigszins voorgekookt en ongeïnspireerd aan.

Ben je een Star Trek die-hard fan en heb je de film uit 2009 met veel moeite en woede aangezien, blijf dan gewoon weg voor dit vervolg want je krijgt zo’n beetje exact hetzelfde in dit vervolg. Heb je echter wel genoten van de film toentertijd dan kun je met een gerust hart naar deze. Gewoon leuke popcornfilm die zeker door kan gaan als vermakelijk escapisme.