‘Every family has a story.’
In de documentaireStories We Tellschetst regisseur Sarah Polley (Take This Waltz, Away From Her) een profiel van haar te vroeg overleden moeder. Zij doet dit door een groot aantal mensen over haar moeder aan het woord te laten: Polley’s broers en zussen, haar vader, vrienden van de familie, collega’s van haar moeder en zelfs de huisarts. De interviews worden afgewisseld met oude, schokkerige amateur-videobeelden, die meteen voor een gevoel van nostalgie zorgen. Ze zijn gemaakt door Polley’s vader, die we ook in de voice-over horen. Het levert een uiterst persoonlijk, met veel gevoel voor humor verteld familieportret op, dat je recht in je hart raakt.
Levenslust
Polley wil met deze documentaire aantonen dat herinneringen subjectief zijn, en dat dat verschillende verhalen over het verleden oplevert die elkaar soms lijnrecht tegenspreken. Dat maakt het moeilijk om de ware toedracht omtrent bepaalde gebeurtenissen te achterhalen. Geen opzienbarende boodschap, die bovendien in de documentaire niet zo prominent naar voren komt. Diane – Polley’s moeder – was een enthousiaste, energieke vrouw, die door haar enorme levenslust een grote aantrekkingskracht op mensen uitoefende; daar is iedereen het wel over eens. Weliswaar zeggen sommigen dat zij geen geheimen had, terwijl anderen juist het idee hadden dat zij veel verborg, maar dat zijn slechts details die weinig afdoen aan het algemene beeld.
Geheim
De kracht van deze documentaire is veel meer gelegen in de manier waarop de verhalen verteld worden – goudeerlijk – en de ontroerende scènes die dat oplevert. Mooi is ook om te zien hoe Polley haar eigen vader regisseert in de opnamestudio, bij het inspreken van de vertelstem, en hoe zij weer op zijn levensverhaal reageert. Voor de kijker wordt pas na een tijdje duidelijk wie wie precies is en hoe de vertellers zich tot elkaar verhouden. Ook wordt een familiegeheim ontrafeld, waarover hier omwille van de spanning beter niets kan worden prijsgegeven. Een terugblik op de totstandkoming van de documentaire tenslotte, die direct op het verhaal zelf volgt, zorgt voor nóg een onthulling, één die alles op zijn kop zet. Knap, hoe het Polley lukt ons te verrassen.
Conclusie
InStories We Tellschetst regisseur Sarah Polley door middel van verhalen van haar broers en zussen en haar vader een zeer persoonlijk portret van haar te vroeg overleden moeder, en zo van de hele familie. De goudeerlijke manier waarop de verhalen verteld worden maakt dat deze documentaire je recht in je hart raakt. Op het einde heeft Polley een groot aantal verrassingen voor de kijker in petto.
