Suite Française - recensie

Het cliché van de goede Duitser.

Het is 1940. Duitse troepen marcheren Frankrijk in en bezetten in korte tijd een groot deel van het land, waaronder de hoofdstad Parijs. Een massale vluchtelingenstroom komt op gang en trekt vanuit de stad richting het platteland, om het oorlogsgeweld en de bombardementen te ontlopen. Zo wordt het kleine, rustige stadje Bussy overstroomd door zowel Franse vluchtelingen als Duitse troepen die zich ook hier inkwartieren.

Eén van de meest invloedrijke personen in Bussy is Madame Angellier (gespeeld door Kristin Scott Thomas). Als huisjesmelker schroomt ze er niet voor om fikse huren af te dwingen bij haar veelal niet erg rijke huurders. Samen met haar schoondochter Lucile (Michelle Williams) regeert ze haast over het stadje, wat haar niet geliefd maakt onder de inwoners. Maar haar anti-Duitse houding - haar zoon vecht ook in het Franse leger - geeft haar toch wat sympatieke trekken. De relatie met de wat zachtmoedige Lucile is echter gespannen, niet in de laatste plaats door de harde opstelling van Madame Angellier om geen Duitsers in haar huis te willen opnemen. Toch gaat ze voor de bijl als de op het eerste gezicht vriendelijke Duitse officier Bruno von Falk (Matthias Schoenaerts) zich aandient. Dat er vervolgens een soort van driehoeksverhouding ontstaat, laat zich uittekenen. Dat de Duitse officier geen beul is, maar iemand met gevoel voor cultuur en beschaving, maakt dat de oorlog in deze verhouding ver weg lijkt.

Dat de film Suite Françaiseop een waargebeurd verhaal is gebaseerd, wordt meteen al duidelijk gemaakt door archiefbeelden aan het begin. Maar het realisme van deze beelden en het feit dat de film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Irene Nemirovsky waarin ze haar eigen oorlogservaringen beschrijft, maakt vanSuite Française nog geen realistisch oorlogsdrama. Integendeel, de soap-achtige trekken scheppen bewust afstand van de setting waarin het verhaal zich afspeelt. Al ligt dat niet aan het authentiek ogende decor, de prima cast en het camerawerk. Zelfs het feit dat er door Fransen Engels wordt gesproken, iets wat soms zeer irritant kan zijn, leidt hier niet af, omdat het consequent is doorgevoerd. Wat afbreuk doet aan de film, is het soap-achtige verhaal rond de 'goede' Duitser met zijn liefde voor klassieke muziek en het gedraai van zowel Lucile als Madame Angellier om hem heen. Tel daarbij op de wat getroubleerde verhouding tussen de vrouw en haar schoondochter en de bijbehorende 'cheesy' dialogen en de toon is gezet voor een onvervalst oorlogsmelodrama met bijbehorende vlakke personages.

Conclusie

WatSuite Françaisenog overeind houdt, is de prima cast: Kristin Scott Thomas, Michelle Williams en Matthias Schoenaerts. Maar ook zij komen niet echt ver met het vlakke en soapy script en de bijbehorende dialogen. De setting is bezet Frankrijk, maar de spanning van de oorlog is nauwelijks voelbaar. Ook het fenomeen van de 'goede' Duitser is niet nieuw en in eerder al beter uitgewerkt. Dat maakt dat Suite Française van regisseur Saul Dibb (The Duchess) meer als een weinig betekenend muzikaal intermezzo voelt dan een compositie die de oorlog van een nieuwe toonkleur kan voorzien.