The Company You Keep - recensie

Oude geheimen komen boven water in deze nieuwe thriller van Robert Redford.

Napalmexplosies en bebloede lichamen schudden het Amerikaanse televisiepubliek wakker tijdens de Vietnamoorlog. Door de aanwezigheid van reporters op het slagveld kon men ineens overal deze verschrikkingen aanschouwen. De beelden zorgden ervoor dat veel jongeren in opstand kwamen tegen de regering, hun vertegenwoordigers. Zo ook Nick Sloan, een activist bij het antikapitalistische Weather Underground. De organisatie was in 1980 verantwoordelijk voor een bankoverval in Michigan. Sloan wordt ervan verdacht betrokken te zijn geweest bij deze misdaad, maar door te verdwijnen heeft hij dertig jaar later nog steeds zijn straf weten te ontlopen.

The Company You Keep is de nieuwe telg in het oeuvre van acteur en regisseur Robert Redford. In de jaren ’60 brak hij door met zijn rol inInside Daisy Clover (1965). Vier jaar later werd zijn carrière echter pas definitief gelanceerd toen hij naast Paul Newman schitterde in de subversieve westernButch Cassidy and the Sundance Kid (1969). Later speelde hij ook nog belangrijke rollen inThe Sting (1973) en All the President’s Men (1976). In 1980 nam hij voor het eerst plaats in de regisseursstoel. De poging was een succes; Ordinary People won dat jaar de Oscar voor beste film en Redford mocht er zelf ook één mee naar huis nemen voor zijn regie. Gedurende zijn carrière nam hij meermalen plaats aan beide kanten van de camera, zo ook in zijn nieuwste film.

Jim Grant is de naam van Redfords karakter, een weduwnaar die zorg draagt voor zijn jonge dochter. Zijn leven wordt opgeschud wanneer één van de schuldige bankrovers (Susan Sarandon) dertig jaar na dato wordt opgepakt door de FBI. Ambitieus reporter Ben Shepard, gespeeld door Shia Labeouf, besluit naar aanleiding van deze gebeurtenis verder op de zaak in te gaan. Het duurt niet lang voordat hij de ware identiteit van Jim Grant boven tafel weet te krijgen: Nick Sloan. Nu de FBI één van de andere leden van Weather Underground in hechtenis heeft, ziet Nick (of Jim) dat er niets anders op zit dan er tussenuit te knijpen.

Maar waarom gaat hij er eigenlijk vandoor? Wil hij de straf voor zijn misdaden ontlopen? Nee, zo concludeert Shepard. Zijn acties klinken niet als die van een schuldig man. Ook voor de toeschouwer blijven de motivaties van Grant lang verborgen. De film neemt het publiek mee op zijn zoektocht, maar biedt te weinig ruimte om begrip voor het hoofdkarakter te krijgen. Over zijn idealen, achtergrond en doelen wordt tot laat gezwegen. Ook Labeoufs Shepard krijgt te weinig bagage mee. Hij is pienter, af en toe wat brutaal en tot alles bereid om een opzienbarend verhaal op de voorpagina van de Albany Sun Times te krijgen. Maar heeft hij verder een leven, naast het speurwerk? Uiteraard is het in een thriller van belang informatie achter te houden voor de kijker, maar inThe Company You Keep ontbreekt hierdoor voldoende houvast met betrekking tot de karakters. Willen we dat Sloan uit handen van de politie blijft, of willen we dat Grant zijn grootse artikel krijgt?

De gebrekkige set-up vanThe Company You Keep wordt nog schrijnender door de structuur van de film. Deze blijkt namelijk juist sterk karaktergedreven te zijn. De film bestaat voornamelijk uit het zoeken van de twee hoofdpersonages naar antwoorden bij een groot assortiment aan betrokken zijkarakters. Hiervoor heeft men een bewonderenswaardig blik aan bekende acteurs opengetrokken. Onder de gelukkigen bevinden zich Nick Nolte, Terrence Howard, Anna Kendrick, Julie Christie, Brendan Gleeson, Stanley Tucci en Brit Marling. Een verre van schamel ensemble dat de repetitief wordende gesprekken wat levendiger maakt.

Een redelijk vermakelijk thriller, dat is alles wat Redfords nieuwste film is geworden. Veel van de elementen zijn degelijk: het acteerwerk, de plotopzet en de regie. Wanneer Redford en Labeouf echter bij de zoveelste informant langs gaan, wordt een monotoon patroon zichtbaar. De film vervalt hierdoor in een speurtocht waarbij de karakters de pijlen naar het einde lijken te volgen, hier en daar stoppend om een gesprekje te voeren. Betrokkenheid bij de journalist en de voortvluchtige wordt daarbij afgewend door een gebrekkige expositie. Verder dan ‘degelijk’ komt de film dus niet.