De geest van Markies de Sade in een grotesk drama.
Wie zich overgeeft aan regisseur Peter Strickland zal zachtjes worden ondergedompeld in zijn scherp gecultiveerde verhaalwereld. Een verhaalwereld die boven alles tijdloos oogt, of verwijst naar vroegere tijden. Een amalgaam van gotische muziek en flagrant gefluister, waarin rijkelijk wordt gerefereerd naar de Victoriaanse tijd - de tijd van de kuisheid, de renaissance van de goeden zeden. De hoofdrolspeelsters inThe Duke Of Burgundyzijn daarentegen beneveld door de wetten van Markies de Sade. Chiara D’Anna speelt dienstmeid Evelyn, die door haar patroon Cynthia (Sidse Babett Knudsen, bekend vanBorgen) op sadistische wijze wordt gedwongen haar residentie schoon te houden.
Pinastri
Het blijkt onderdeel van een toneelstuk dat de vrouwen dagelijks opvoeren. In de verte arriveert Evelyn op haar zwarte fiets. Ze belt aan. Cynthia doet open. Het schoonmaakwerk begint. Het ritueel ontaard telkens in flarden van sensualiteit. Het is een overgave aan onkuisheid. Het wordt herhaald, waardoor de bescheiden herzieningen van Evelyn zichtbaar worden. Totdat Evelyn’s bevrediging als een nachtkaars uitgaat. Nu verlangt ze door haar beminde te worden opgesloten in een kist. Het stopwoord is Pinastri (een mot): 'één van de vele verwijzingen naar vlinders en motten in de film.
Sleutelbloemvlinder
Die wonderlijke fascinatie met de gedaanteverandering van een insect is tweeledig. Cynthia is een vakkundige entomoloog. Tijdens symposia vertelt ze – met een instemmende blik van Evelyn – over haar bevindingen. Binnenshuis ondergaan de vrouwen een transformatie. Het is een verschil van dag en nacht, versterkt door onnoemelijke close-ups van de sleutelbloemvlinder –The Duke Of Burgundy. Het karakter van het insect heeft ook iets ongerieflijks. Een denkbeeld dat door Strickland wordt gebruikt als spiegel voor de eigenaardige relatie van de vrouwen.
Berberian Sound Studio
En precies daarin zit het horror-element. In voorgangerBerberian Sound Studio(2012) speelde Strickland met geluidseffecten door zijn protagonist Gilderoy (Toby Jones) in een duistere geluidsstudio het geluid van een afgehakt ledemaat na te bootsen door een meloen in stukken te hakken. InThe Duke Of Burgundyverwacht je dat Evelyn, in haar cocon, uiteindelijk transformeert in een grote mot. Het zijn die groteske associaties die de film een ongrijpbaar karakter geven. Een bepaalde onbestemde sfeer die doet denken aan het werk van Dario Argento (Suspiria).Net als Argento gebruikt Strickland excentrieke instrumenten als de klavecimbel om onder de intrigerende beelden een extra unheimisch gevoel op te roepen.
Conclusie
Stricklands bezwerende film zal eenieder met een open blik verrassen. Wie de film bezoekt zal voor het volledige effect moeten toegeven aan de hypnose.
