The Face of Love - recensie

Wat zou er gebeuren als je de dubbelganger van je overleden geliefde tegenkomt?The Face of Lovegeeft een mogelijk antwoord op die vraag.

Vijf jaar na de tragische en plotselinge dood van haar man Garret (Ed Harris) gaat er geen dag voorbij waarop Nikki (Annette Benning) niet aan hem denkt. Ze probeert haar leven weer op te pakken, maar willekeurig opkomende herinneringen raken haar hart nog vaker dan haar lief is. Als ze genoeg moed verzameld heeft, besluit ze het museum te bezoeken waar ze vijf jaar eerder bijna dagelijks heen ging. Omringd door de prachtige beelden wordt ze geconfronteerd met een man die exact op Garret lijkt: de nuchtere kunstenaar Tom. De weken daarna komt ze dagelijks naar het museum in de hoop hem te kunnen ontmoeten. Als dat eenmaal gebeurt vindt Nikki een weg terug naar het verleden die haar het zicht op de toekomst belemmert.

Arie Posin, schrijver en regisseur van de film, kwam op het idee voor het verhaal toen zijn moeder hem vertelde dat ze in de stad iemand had gezien die als twee druppels water op zijn overleden vader - en dus haar man - leek. Het zien van die persoon riep fijne gevoelens bij haar op en even leek alles zoals het altijd al was: vertrouwd. Posin dacht na over een verder verloop van deze toevallige ontmoeting. Wat zou er gebeuren als zijn moeder deze man zou opsporen en ontmoeten? Dat leidde uiteindelijk tot het script vanThe Face of Love.

Risico's

Iedereen die kiest voor de liefde neemt een risico. Want je weet dat de fysieke beleving van die liefde op een gegeven moment tot een einde zal komen. De pijn en leegte die dan overblijven zijn ondraaglijk en allesoverheersend. Men zegt dat je de helft van de duur van een relatie moet nemen om over die liefde heen te komen. In het geval van Nikki, die 30 jaar met Garret samen was, zou dat vijftien jaar zijn. Dat Nikki daarom bij de dubbelganger van haar overleden grote liefde wil zijn, is dan ook heel goed denkbaar, ook al is dit een egoïstisch verlangen. Op een gegeven moment vraagt Tom aan Nikki : "What are we doing?" waarop Nikki antwoordt : "Making new memories". Maar met wie maakt ze die nieuwe herinneringen, met Tom of Garret? Je ziet aan Nikki dat ze weet dat dit onethisch is, maar je begrijpt haar ook. Zouden we niet allemaal de kans nemen om de nabijheid van onze overleden dierbaren te voelen ? Vanwege het beladen thema isThe Face of Lovegeen film voor een breed publiek. Het is een liefdesverhaal, maar waar de meeste liefdesfilms het pre-relatie verhaal vertellen is dit een post-relatie verhaal. En naar iemand kijken die opgesloten zit in een wereld van herinneringen is geen gezellige bezigheid.

Verdrinken

Vanwege de complexiteit van de emoties isThe Face of Lovebij uitstek een acteursfilm. Alhoewel het acteerwerk niet slecht is, mis ik soms wat coherentie met het script. Zo zegt Tom op een gegeven moment : "I could take a bath in the way you look at me". Die blik van Nikki had nog wel wat aangedikt mogen worden. Er mist iets tussen die twee; ze hebben het leuk samen, maar ze verdrinken niet in de liefde, wat wel zou moeten. Robin Williams heeft overigens ook nog een - veel te klein - aandeel in het verhaal. Hij speelt de aandoenlijke buurman van Nikki, die na het verlies van zijn vrouw langzaam is gaan hopen op iets moois met Nikki, wat leidt tot een aantal ongemakkelijke, maar interessante scènes. The Face of Loveis een perfecte titel voor de film. Gedurende de film kan eenieder zich voorstellen waar de titel naar verwijst, maar op het einde krijgt de titel een nog diepere, mooiere betekenis, waarbij water een belangrijk motief is. Helemaal droog kon ik het daarom ook niet houden.

The Face of Lovelaat zien wat het verlies van een liefde met een mens kan doen. Sommigen zullen zich heel goed kunnen identificeren met de hoofdpersoon en anderen juist niet. Dat, en het zware thema, maken dat niet iedereen deze film zal kunnen waarderen. Toch komt er veel moois samen in deze film en is het stiekem ook een ode aan alle mensen die kiezen voor de liefde en daarmee afstevenen op de onvermijdelijke ondraaglijkheid van verlies.