The Fault In Our Stars - recensie

Een tearjerker in hart en ziel.

De afgelopen weken ging er veel media-aandacht rondThe Fault In Our Starsnaar het verdwenen bankje aan de Leidsegracht in Amsterdam, waar de twee hoofdrolspelers in de film een romantisch moment hebben. Zelfs in Amerika was het nieuws dat het simpele groene bankje speciaal voor de Nederlandse première weer zou worden herplaatst. Het feit dat waarschijnlijk veel toeristen in de voetsporen van de twee jonge mensen willen treden, zegt wat over de impact die eerst het boek en nu de film op het veelal jonge publiek hebben. Maar is de film meer dan alleen maar een doeltreffende tranentrekker?

The Fault In Our Starsis de zoveelste succesvolle verfilming van een Young Adult boek, een genre dat ons al titels alsDivergent,The Hunger GamesenTwilightheeft gegeven. In deze verfilming van het populaire boek van John Green door regisseur Josh Boone draait alles om de relatie tussen Hazel Grace Lancaster (gespeeld door Shailene Woodley,Divergent, The Descendants) en Augustus Waters, bijgenaamd Gus (gespeeld door Ansel Elgort,Divergent). Hazel Grace heeft een ongeneeslijke vorm van kanker en haar gezondheid gaat snel achteruit. Omdat haar longen zijn aangetast, moet ze continu een rugzak met een zuurstoffles rondsjouwen. Door haar moeder (Laura Dern) wordt ze verplicht naar een praatgroep gestuurd, omdat Hazels ouders anders bang zijn dat ze in de put raakt. De groep kan Hazel verder weinig boeien, totdat Gus erbij komt. Gus is net genezen van kanker, al heeft hij wel een been moeten missen, en doet mee om ervaringen uit te wisselen en anderen te steunen. Er springt een vonk over en Hazel en Gus trekken elkaar al snel als magneten aan.

Hazel Grace is gefascineerd door het boek An Imperial Afflictionvan de schrijver Peter van Houten, een Amerikaan met Nederlandse voorouders die in Amsterdam woont. Het boek over een meisje met kanker eindigt zo abrupt, dat ze er alles aan wil doen om van de schrijver te horen hoe het verhaal afloopt. Samen met Gus zoekt ze de - zo blijkt irritante - schrijver op in Amsterdam, waar ze samen een romantisch weekend hebben, inclusief knuffelen op het eerder genoemde bankje en zoenen op de zolder van het Anne Frank huis. Een illusie armer en een ervaring rijker. Maar het leven is nog maar kort, dus dat vraagt om er alles uit te halen.

Genant

Het Amsterdam gedeelte in The Fault In Our Starsvoelt in meerdere opzichten wat vreemd aan. Het wijkt qua toon en sfeer af van de rest van de film. De scène met de kluizenaar Van Houten (knorrig gespeeld door Willem Dafoe) doet wat stroef aan, terwijl het zoenen in het Anne Frank huis, onder applaus van de omstanders, wel erg genant is om naar te kijken. Ook haalt het Amsterdam-blok de vaart uit een verder prima opgebouwde film. Al is het leuk om de twee Hollywood sterren langs een aantal bekende plekken in de hoofdstad te zien lopen als het Rijksmuseum en hotel Americain. En Lotte Verbeek zet met verve de vriendin van Van Houten neer.

Tearjerker

Deze film moet je ervaren in een donkere bioscoopzaal, waar bij diverse voorpremières de halve zaal al zat te snotteren en te huilen. De kracht vanThe Fault In Our Starsis het vermogen om heftige emoties bij het publiek los te maken. Als je hier niet gevoelig voor bent, kan de overdosis sentimentaliteit behoorlijk op je zenuwen werken. Doordat de tranenopwekkende scènes er vaak wel erg dik bovenop liggen, versterkt door aanzwellende melancholische muziek, sneeuwt het prima script van Scott Neustadter en Michael H. Weber (500 Days of Summer, The Spectacular Now) soms wat onder. Het maakt wel dat de film ondanks het tearjerker-gehalte prima overeind blijft staan. Daarnaast zetten Shailene Woodley en Ansel Elgort geloofwaardige personages neer, waardoor je, ondanks het soms wat soapy karakter, toch met ze meegaat. De dialogen die naast de tragiek vooral ook veel humor bevatten, dragen hier zeker ook aan bij.

The Fault In Our Starsis een film die zich niet geneert om voluit een tearjerker te zijn. Dat hij daar helemaal in slaagt, laten de vele sniffende bioscoopbezoekers zien. Voor wie hier niet in meegaat, zal het zien van de film in een volle zaal een wat vreemde ervaring zijn. Ondanks de bak sentimentaliteit werkt de film toch door een goed geschreven script en prima acteren van de twee hoofdrolspelers. En het bankje op de Leidsegracht zal deze zomer vaak op de foto worden gezet.