Stap door de spiegel en er gaat een wereld voor je open.
Of je haat Gilliam, of het is je absolute favoriet. De meningen zijn wisselend over de nieuwe film van Terry Gilliam, de fantast van Monthy Python die Brazil en Fear and Loathing in Las Vegas op zijn naam heeft staan. Natuurlijk krijgt de film een extra lading omdat Heath Ledger voor het allerlaatst op het witte doek te bewonderen is, omdat hij tijdens het maken van de film onverwacht overleed. Maar gelukkig is The Imaginarium van Doctor Parnassus niet alleen door deze tragedie een bijzondere film.
Zij leefden lang...
De magische theaterkaravaan van Doctor Parnassus (Christopher Plummer) trekt al eeuwen door de straten van London. De zaken gaan slecht. Niemand heeft tegenwoordig nog zin in sprookjes. Een mysterieuze vreemdeling (Heath Ledger) hangend aan een strop wordt gered door de dochter van Parnassus, de engelachtige Valentina (Lily Cole) en de jonge theateracteur Anton (Andrew Garfield). De naamloze vreemdeling, die ze maar Tony dopen, wordt wakker en kan zich niets meer herinneren. Dit komt Tony bijzonder goed uit want zo kan hij zijn twijfelachtige verleden onder het tapijt vegen. Hij wordt volledig opgenomen in het gezelschap en weet het 'Imaginarium', dankzij een bijzonder goed gevoel voor zaken, weer tot een groot succes om te toveren. Wat de leden van de karavaan niet weten is dat Doctor Parnassus sinds eeuwen een kwaadaardig spel met de duivel (Tom Waits) speelt, dat hij gedoemd is te verliezen.
De magische theaterkaravaan van Doctor Parnassus (Christopher Plummer) trekt al eeuwen door de straten van London. De zaken gaan slecht. Niemand heeft tegenwoordig nog zin in sprookjes. Een mysterieuze vreemdeling (Heath Ledger) hangend aan een strop wordt gered door de dochter van Parnassus, de engelachtige Valentina (Lily Cole) en de jonge theateracteur Anton (Andrew Garfield). De naamloze vreemdeling, die ze maar Tony dopen, wordt wakker en kan zich niets meer herinneren. Dit komt Tony bijzonder goed uit want zo kan hij zijn twijfelachtige verleden onder het tapijt vegen. Hij wordt volledig opgenomen in het gezelschap en weet het 'Imaginarium', dankzij een bijzonder goed gevoel voor zaken, weer tot een groot succes om te toveren. Wat de leden van de karavaan niet weten is dat Doctor Parnassus sinds eeuwen een kwaadaardig spel met de duivel (Tom Waits) speelt, dat hij gedoemd is te verliezen.
Vier maal is scheepsrecht
Natuurlijk is het een genot om vier grootmachten, Ledger, Depp, Farrell en Law naast elkaar dezelfde rol te zien spelen. Met Johnny Depp wat mij betreft als absoluut hoogtepunt. Hij is het meest gearticuleerd in zijn spel. Helemaal imponerend als je hoort dat hij slechts drie en een half uur nodig heeft gehad om alles in te spelen. De laatste rol van Ledger is bijzonder, maar niet uitmuntend. Hij lijkt zelfs af en toe nog wat trekjes van 'The Joker' te vertonen. Je kunt merken dat Gilliam het zwaar te verduren heeft gehad. Je voelt dat de film nog niet af is, en dat het niet geworden is wat het had moeten worden. Maar aan de andere kant is dit wel de charme van de film. Je moet wel door de spiegel willen stappen, je moet er een beetje moeite voor doen. Maar dat wordt dan ook beloond. Je ziet dat de film met veel liefde is gemaakt. De details zijn fantastisch, de inrichting van het Imaginarium is magisch, de kostuums van de acteurs kloppen helemaal. Je krijgt echt even een kijkje in de kleurrijke geest van Gilliam.
Natuurlijk is het een genot om vier grootmachten, Ledger, Depp, Farrell en Law naast elkaar dezelfde rol te zien spelen. Met Johnny Depp wat mij betreft als absoluut hoogtepunt. Hij is het meest gearticuleerd in zijn spel. Helemaal imponerend als je hoort dat hij slechts drie en een half uur nodig heeft gehad om alles in te spelen. De laatste rol van Ledger is bijzonder, maar niet uitmuntend. Hij lijkt zelfs af en toe nog wat trekjes van 'The Joker' te vertonen. Je kunt merken dat Gilliam het zwaar te verduren heeft gehad. Je voelt dat de film nog niet af is, en dat het niet geworden is wat het had moeten worden. Maar aan de andere kant is dit wel de charme van de film. Je moet wel door de spiegel willen stappen, je moet er een beetje moeite voor doen. Maar dat wordt dan ook beloond. Je ziet dat de film met veel liefde is gemaakt. De details zijn fantastisch, de inrichting van het Imaginarium is magisch, de kostuums van de acteurs kloppen helemaal. Je krijgt echt even een kijkje in de kleurrijke geest van Gilliam.
Oprechtheid
Maar zo goed als de detaillering is, zo zwak is de rode draad. Realiteit en fictie lopen onoverzichtelijk door elkaar heen en de waarheid zal ergens in het midden liggen, maar toch heb je als kijker behoefte aan iets meer uitwerking. Er wordt te weinig stelling genomen waardoor vooral het einde van de film te willekeurig wordt, toch lijkt Gilliam een statement te willen maken; kwaliteit doet er helaas tegenwoordig niet meer toe, als je je product maar weet te verkopen. En om goed te verkopen moet je je ziel aan de duivel verkopen. De link naar de filmindustrie wordt gemaakt. Daarom vind ik het ergens wel fijn dat de film behoorlijk piept en kraakt. Het bevat een oprechtheid en imperfectie die je niet vaak ziet, en waar Gilliam ook nog makkelijk mee weg komt.
Maar zo goed als de detaillering is, zo zwak is de rode draad. Realiteit en fictie lopen onoverzichtelijk door elkaar heen en de waarheid zal ergens in het midden liggen, maar toch heb je als kijker behoefte aan iets meer uitwerking. Er wordt te weinig stelling genomen waardoor vooral het einde van de film te willekeurig wordt, toch lijkt Gilliam een statement te willen maken; kwaliteit doet er helaas tegenwoordig niet meer toe, als je je product maar weet te verkopen. En om goed te verkopen moet je je ziel aan de duivel verkopen. De link naar de filmindustrie wordt gemaakt. Daarom vind ik het ergens wel fijn dat de film behoorlijk piept en kraakt. Het bevat een oprechtheid en imperfectie die je niet vaak ziet, en waar Gilliam ook nog makkelijk mee weg komt.
Conclusie
Zoals Parnassus zelf zegt: “Verhalen zullen altijd verteld worden. Je kunt mensen de mond wel snoeren, maar dan zal er toch altijd weer iemand zijn die het doorvertelt.” Ik hoop stiekem dat er binnen een paar jaar een remake gemaakt wordt van deze film. Met geld, met levende acteurs en het liefst in 3D. Voor fans en fantasten maakt het allemaal niet zoveel uit, en werkt de wonderlijke wereld van Doctor Parnassus nog door nadat je de bioscoop bent uitgelopen. Voor de overige mensen is het helaas wachten op de remake.
Zoals Parnassus zelf zegt: “Verhalen zullen altijd verteld worden. Je kunt mensen de mond wel snoeren, maar dan zal er toch altijd weer iemand zijn die het doorvertelt.” Ik hoop stiekem dat er binnen een paar jaar een remake gemaakt wordt van deze film. Met geld, met levende acteurs en het liefst in 3D. Voor fans en fantasten maakt het allemaal niet zoveel uit, en werkt de wonderlijke wereld van Doctor Parnassus nog door nadat je de bioscoop bent uitgelopen. Voor de overige mensen is het helaas wachten op de remake.
