Zoetsappig sprookje van de regisseur van The Lord of the Rings.
Peter Jackson, bekend van dure films als The Lord of the Rings trilogie en King Kong, komt na een aantal omzwervingen weer met een nieuwe film. The Lovely Bones is gebaseerd op de bestseller van Alice Sebold uit 2002, waarvan Jackson al snel de filmrechten opkocht. Hoewel hij beloofde dat de film geen smakeloos aftreksel van het boek zou worden, weet ik niet of dat helemaal gelukt is. The Lovely Bone s werkt op je traanklieren, maar is veel te zoetsappig waardoor tegelijkertijd je nekharen overeind gaan staan.
De veertienjarige Susie Salmon (Aoirse Ronan) komt uit een gelukkige familie. Het ergste dat ooit gebeurde was dat haar broertje geen lucht kreeg en in het ziekenhuis belandde. Op de dag dat Susie voor het eerst verliefd wordt op een jongen, wordt ze op weg naar huis vermoord. Daarna blijft ze in een gebied tussen hemel en aarde hangen. Ze ziet hoe haar vader (Mark Wahlberg) obsessief blijft zoeken naar de moordenaar terwijl haar moeder (Rachel Weisz) zich terugtrekt op het platteland. Ondertussen komt rechercheur Len Fenerman (Michael Imperioli) niet verder met de moordzaak en geeft oma Lynn (Susan Sarandon) thuis de planten water met whiskey. Voor Susie speelt tijd geen rol en ze hoopt dat de moordenaar krijgt wat hij verdient.
Susan Sarandon
De hele film wordt verteld vanuit het perspectief van Susie. Aoirse Ronan speelt erg zelfverzekerd en weet Susie erg volwassen en kinderlijk tegelijk neer te zetten. Dit past goed bij haar personage dat op aarde nog jong is, maar in het hiernamaals al zeer wijs. Rachel Weisz speelt een emotionele rol die haar erg ligt, maar blijft ongrijpbaar. Mark Wahlberg begint overtuigend, maar wordt aan het einde van de film wel erg mat voor een vader die geobsedeerd is door de moord op zijn dochter. Nooit wordt hij gevaarlijk of verliest hij de controle, waardoor het zwarte randje geheel ontbreekt. Eigenlijk valt voor alle rollen te zeggen dat ze erg op afstand blijven en erg clichématig ingevuld zijn. De personages zijn allemaal vrij eendimensionaal en worden nooit mensen van vlees en bloed. De enige die nog een beetje leven in de brouwerij brengt is Susan Sarandon als lichtgestoorde alcoholistische oma.
De hele film wordt verteld vanuit het perspectief van Susie. Aoirse Ronan speelt erg zelfverzekerd en weet Susie erg volwassen en kinderlijk tegelijk neer te zetten. Dit past goed bij haar personage dat op aarde nog jong is, maar in het hiernamaals al zeer wijs. Rachel Weisz speelt een emotionele rol die haar erg ligt, maar blijft ongrijpbaar. Mark Wahlberg begint overtuigend, maar wordt aan het einde van de film wel erg mat voor een vader die geobsedeerd is door de moord op zijn dochter. Nooit wordt hij gevaarlijk of verliest hij de controle, waardoor het zwarte randje geheel ontbreekt. Eigenlijk valt voor alle rollen te zeggen dat ze erg op afstand blijven en erg clichématig ingevuld zijn. De personages zijn allemaal vrij eendimensionaal en worden nooit mensen van vlees en bloed. De enige die nog een beetje leven in de brouwerij brengt is Susan Sarandon als lichtgestoorde alcoholistische oma.
Kleurloos
De film staat bol van de symbolieken en Peter Jackson kleurt wel erg tussen de lijntjes in The Lovely Bone s. Het eerste beeld voorspelt niet veel goeds, een sneeuwbol is wel echt een vrij simpele en kleurloze metafoor. Jackson lijkt zich achter het sprookjes-thema te verschuilen, maar ook sprookjes hebben duistere kanten. Deze donkere kanten lijken totaal gebannen uit deze film, waardoor de lichte kanten te 'esotherisch' worden. Dit doet geen afbreuk aan het thema, dit is erg mooi, en komt heel sterk naar voren. Je ervaart als kijker hoe het moet zijn om iedereen van wie je houdt verder te zien leven, zonder er zelf deel uit te maken. Jammer dat de platgetreden paden daar steeds weer afbreuk aan doen. Het lijkt alsof Jackson de complexiteit, die ongetwijfeld in het boek aanwezig is, steeds in een paar zinnen probeert uit te leggen. Alsof hij vergeten is dat hij een film aan het maken was. De scène in het huis, wanneer een boekje gevonden wordt, is het enige moment waarop de spanning echt oploopt in de film en de cameravoering meewerkt.
De film staat bol van de symbolieken en Peter Jackson kleurt wel erg tussen de lijntjes in The Lovely Bone s. Het eerste beeld voorspelt niet veel goeds, een sneeuwbol is wel echt een vrij simpele en kleurloze metafoor. Jackson lijkt zich achter het sprookjes-thema te verschuilen, maar ook sprookjes hebben duistere kanten. Deze donkere kanten lijken totaal gebannen uit deze film, waardoor de lichte kanten te 'esotherisch' worden. Dit doet geen afbreuk aan het thema, dit is erg mooi, en komt heel sterk naar voren. Je ervaart als kijker hoe het moet zijn om iedereen van wie je houdt verder te zien leven, zonder er zelf deel uit te maken. Jammer dat de platgetreden paden daar steeds weer afbreuk aan doen. Het lijkt alsof Jackson de complexiteit, die ongetwijfeld in het boek aanwezig is, steeds in een paar zinnen probeert uit te leggen. Alsof hij vergeten is dat hij een film aan het maken was. De scène in het huis, wanneer een boekje gevonden wordt, is het enige moment waarop de spanning echt oploopt in de film en de cameravoering meewerkt.
Conclusie
De film raakt een interessant en emotioneel thema, dat heel erg voelbaar is door de hele film. Toch haalt de film zichzelf iedere keer weer onderuit doordat het de goede toon niet lijkt te vinden. Hij is, vooral in het acteerwerk, te mat en qua metaforen soms weer helemaal 'over the top'. De beelden van het hiernamaals zijn mooi en ontroerend, maar niet vernieuwend en missen enige authenticiteit. Bovendien wil Peter Jackson teveel vertellen, waardoor de inhoud alleen maar minder gelaagd wordt. Dit is jammer, want het verhaal is prachtig.
De film raakt een interessant en emotioneel thema, dat heel erg voelbaar is door de hele film. Toch haalt de film zichzelf iedere keer weer onderuit doordat het de goede toon niet lijkt te vinden. Hij is, vooral in het acteerwerk, te mat en qua metaforen soms weer helemaal 'over the top'. De beelden van het hiernamaals zijn mooi en ontroerend, maar niet vernieuwend en missen enige authenticiteit. Bovendien wil Peter Jackson teveel vertellen, waardoor de inhoud alleen maar minder gelaagd wordt. Dit is jammer, want het verhaal is prachtig.
