Een ogenschijnlijk ongevaarlijke vader gaat op zoek naar zijn verdwenen dochter. Als blijkt dat ze in verkeerde handen in gevallen, ontpopt hij zich tot een ware vechtmachine.
Paul leidt een ogenschijnlijk normaal leven als automonteur. Zijn enige dochter, Beth, studeert elders in het land en na een emotioneel telefoontje verdwijnt ze plotseling van de aardbodem. Paul ruikt onraad en neemt de eerste de beste vlucht om zijn dochter te zoeken. Zijn zoektocht brengt hem naar Angela, een vriendin van Beth, die hem weet te vertellen dat Beth aan lager wal is geraakt en verliefd is geworden op een dealer. Als Paul dat hoort, valt het masker van de brave huisvader af en toont hij zijn ware aard: die van een meedogenloze moordmachine. Want, zo blijkt, Paul is geen suffe automonteur, maar een gepensioneerde huurmoordenaar die omwille van een ongelukkig voorval in het verleden een andere identiteit heeft aangenomen. Nu het leven van zijn dochter in gevaar is, zal Paul zijn oude metier nog een keer moeten oppakken.
Bedrieglijk
Bruce Willis en John Cusack hebben hun naam verbonden aan dit project en dat is best bedrieglijk, aangezien geen van beiden de hoofdrol voor rekening neemt. Jason Patric (wie?) is de man die moet doorgaan voor de heroïsche pappa. Patric moeten we vooral kennen van zijn rol inThe Lost Boys, maar aangezien dat ook alweer zeventien jaar geleden is, is zijn naamsbekendheid er niet bepaald op vooruit gegaan. Met Brian A. Miller aan het regieroer belooft deze film niet veel meer te worden dan de zoveelste actieblunder op zijn conto.
Kant noch wal
Alles wat in deze film gebeurt, slaat kant noch wal, te beginnen in de eerste scene: Paul wordt gebeld door zijn dochter die met betraand gezicht zegt dat ze hem mist. Vervolgens hoort hij op de achtergrond een vent op onaardige toon schreeuwen: “What the fuck are you doing?” Een bezorgde vader zou meteen uitvogelen wat er aan de hand is, maar Paul hangt rustig op, gaat naar zijn slaapkamer en zegt nog even een gebedje. En zo mankeert er meer aan de film; de dialogen zijn niet origineel, we hebben het allemaal al een keer gehoord, de plot lijkt overgenomen te zijn vanTakenen zelfs de slechterik met Aziatische sidekick is niet nieuw. Als het personage van John Cusack dan ook nog eens een totaal ongeloofwaardig verhaal opdist over hoe Paul aan de bijnaam “The Prince” is gekomen, is de film totaal verloren.
Dieptepunt
Dat de acteurs moesten werken met een waardeloos script is duidelijk, maar als je er dan ook nog een acteur als Jason Patric op zet, is dat olie op het vuur gooien. De man kan geen zin normaal uitspreken met als dieptepunt een scene waarin Paul verloren uit het raam kijkt en gevoelig mijmert: “I grew up here, two streets away, you can still see the smoke from coming from our little chimney.” Tenenkrommend. Voor Willis en Cusack lijkt deze klus niet meer dan een aardig zakcentje op te leveren en hun best hebben ze er ook niet echt voor gedaan. Willis zet een paar moeilijke gezichten op en Cusack loopt de hele tijd met een druiperig pruilmondje. Uiteraard is het de bedoeling van actiefilms dat het om de actie gaat. Het acteerwerk is daarbij minder belangrijk. Maar ook de actiescènes zijn weinig spectaculair; er wordt Paul geen strobreed in de weg gelegd en hij knokt zich moeiteloos naar het einde van de film. Aan de ene kant wel zo prettig, aangezien er op die manier wel snel een einde aan de martelgang komt.
Conclusie
InTaken ...eeeh...ik bedoelThe Prince... knokt een vader zich een weg naar zijn verdwenen dochter. Het is heel moeilijk om nog hier iets aardigs over te zeggen, want de film slaat echt helemaal nergens op. Anderhalve ster voor de mooie actrices dan maar?
