New York is betoverd met behulp van imponerende special effects in Disney-aftreksel van Harry Potter .
Wie wel eens één van de films uit de succesvolle National Treasure reeks (nummer 3 is in de maak) heeft gezien, weet wat hij kan verwachten van het team van acteur Nicolas Cage, regisseur Jon Turteltaub en producent Jerry Bruckheimer. Een historisch gegeven wordt in een eigentijdse setting geplaatst, wat resulteert in een avonturenfilm met veel special effects. Het team was ditmaal geïnspireerd door een scène uit de Disneyfilm Fantasia waarin Mickey Mouse, naar een gedicht van Goethe over een tovenaarsleerling, de magische krachten van zijn tovenaarsmeester aanwendt om niet zelf te hoeven schoonmaken. Op de klanken van Paul Dukas’ L’Apprenti Sorcier , tovert Mickey een bezem tot gewillige slaaf waarna de bezem niet meer te stoppen is, met uiteraard desastreuze gevolgen. Magie moet natuurlijk alleen worden gebruikt voor belangrijke zaken.
De magie van Merlijn
In The Sorcerer’s Apprentice is het aan een voormalig leerling van Merlijn, tovenaar Balthazar Blake (Nicolas Cage), om magie in te zetten voor een belangrijke zaak, namelijk het vernietigen van kwade krachten. Dat kan Balthazar echter niet alleen, slechts met hulp van een nazaat van Merlijn, The Prime Merlinean, en diens overgeërfde krachten, kan de wereld van de vernietiging door het kwaad worden gered. Nadat Balthazar duizenden jaren vergeefs heeft gezocht, dient anno 2000 The Prime Merlinean zich aan in New York, in de gedaante van het weerbarstige jongetje Dave. Per ongeluk wekt Dave tovenaar Maxim Horvath (Alfred Molina), tevens Balthazar’s eeuwenoude opponent, tot leven. Daardoor kan Balthazar pas tien jaar nadien de strijd weer aangaan en ontdekt hij dat Dave (Jay Baruchel) inmiddels is verworden tot een briljante nerd. Nu is het zaak dat Balthazar Dave leert om zijn magische krachten te gebruiken en zijn onzekerheden te overwinnen, zodat ze samen de wereld kunnen redden. Daarbij worden ze uiteraard voortdurend dwars gezeten door Horvath.
Goed tegen kwaad in New York
Bij aanvang van de film wordt in een noodtempo de historische context van Merlijn en zijn tovenaarsleerlingen opgelepeld, in snel schakelende shots voorzien van een voice-over die het ene historische feit na het andere introduceert. Deze trailerachtige introductie is weinig informatief, de kijker is volkomen het spoor bijster. Volkomen nodeloos ook want de uitwerking van het thema goed versus kwaad is in deze film dermate obligaat dat het niet van belang is waar deze strijd zijn oorsprong vindt. Volgens beproefd Disney-recept hebben de scenaristen een vleugje romantiek, enige actie, wijze lessen en een dosis humor gemixed. Maar het is vooral de magie die deze film draagt, waarbij de plasma bollen in het rond vliegen en inventief gebruik wordt gemaakt van typisch New Yorkse symbolen. Niets is meer wat het lijkt in de stad, met imponerende special effects komt de draak van de optocht in Chinatown tot leven en vliegt Balthazar rond op de stalen adelaar van het Chrysler Building. En met veel visuele effecten wordt Mickey’s bezemscène uit Fantasia dunnetjes overgedaan.
Grappig of juist irritant
Behalve door de visuele effecten, wordt de film ook gedragen door de acteurs. De altijd ietwat krankzinnige Nicolas Cage, die deze rol beurtelings in cultfilms en dan weer in kaskrakers speelt, is zeer op z’n plaats als onderwijzer in de magie die zijn leerling met de hem typerende tongue-in-cheek humor op z’n fouten wijst. De chemie, of magie zo je wilt, met zijn tegenspeler Jay Baruchel ( She’s out of my league , The Trotsky ) ontbreekt zo nu en dan, maar dat kan ook liggen aan Baruchel, die het soort acteur is dat zich òf voor je inneemt òf je mateloos irriteert. Bijzonder goed getypecast is Alfred Molina ( Chocolat , Frida ) die een heerlijke schurk neer zet.
Conclusie
The Sorcerer’s Apprentice is een onderhoudende film voor de hele familie in de traditie van Disney, waarin de visuele effecten een grote rol spelen. Het gemakzuchtige scenario wordt gedeeltelijk goedgemaakt door de acteurs en de special effects, waarbij de film schatplichtig is aan de Harry Potter reeks. Bij Potter zijn de visuele effecten echter ondergeschikt aan het scenario en de subtiele humor, in The Sorcerer’s Apprentice lijken ze een doel op zich.
Bovendien blijft Mickey natuurlijk altijd beter.
