The Tree - recensie

De achtjarige Simone gelooft dat de ziel van haar overleden vader voortleeft in een reusachtige boom.

Dat Charlotte Gainsbourg een indrukwekkend staaltje kan acteren liet ze in 2009 weer eens zien in Lars von Trier’s controversionele film, Antichrist . In die film speelt ze een vrouw die na het verlies van haar jonge zoontje, die per ongeluk uit het raam valt terwijl ze het zelf nogal druk heeft met haar man, in een neerwaartse spiraal afdwaalt en het verwerkingsproces allesbehalve soepel loopt. Dat is meteen een mooi bruggetje, want ook in The Tree speelt ze een vrouw die moeite heeft met het recente verlies van een naaste.

Octopus
Dawn (Charlotte Gainsbourg ) heeft een gelukkig huwelijk met Peter (Aden Young) en samen hebben ze vier mooie kinderen. Met Peter als kostwinnaar heeft Dawn alleen de zorgen over haar kinderen, maar daar komt abrupt een eind aan wanneer Peter een hartaanval krijgt terwijl hij met zijn dochter Simone (Morgana Davies) naar huis rijdt. De auto komt tot stilstand tegen de reusachtige boom die naast hun simpele huis staat en Peter overlijdt ter plekke. Dawn blijft achter met haar kinderen en weet zich geen raad. Ze heeft moeite met het verwerken van het verlies van haar man en datzelfde geldt voor de kinderen. Maar dat zijn niet de enige zorgen waar ze zich druk om moet maken. Dawn moet voor het eerst in jaren weer werken en alsof ze het nog niet moeilijk genoeg heeft, komt haar achtjarige dochter Simone met een opmerkelijk verhaal. Simone gelooft dat de ziel van haar overleden vader zich schuil houdt in de boom waar hij tijdens zijn hartaanval tegenaan reed.

De desbetreffende boom is een flinke en dat wordt niet door iedereen op prijs gesteld. De wortels van de boom wringen zich overal naartoe, zo ook onder de tuin van de buurvrouw, die de boom vergelijkt met een reusachtige octopus. Het liefst ziet ze de boom verdwijnen, maar niet alleen Simone vindt steun aan de gedachte dat Peter in de boom schuilt; langzaamaan biedt deze gedachte ook troost en steun aan Dawn. De boom levert echter ook problemen op bij hun eigen huis en kappen lijkt onvermijdelijk. Hoe lang kan Dawn het omhakken van de boom nog uitstellen? En staat Simone het toe als haar moeder een relatie krijgt met een andere man?

Een plaatje
Tijdens het kijken van The Tree vroeg ik mij zo nu en dan af hoeveel sommige scènes er toedoen. De beelden zien er prachtig uit, maar lijken interessanter dan het verhaal wat zich afspeelt. Op zich is de boom een mooie metafoor voor het verwerkingsproces van het gezin en ontstaat de onwil om de boom te kappen uiteraard uit het feit dat er dan definitief afscheid genomen wordt van Peter. Het vervelende is dat de grens van Simone, de achtjarige dochter van Dawn en Peter, vaak onbedoeld overloopt van een schattig, beetje ondeugende meid, naar een irritant verwend nest. Want natuurlijk vindt Simone het niet leuk wanneer haar moeder langzaamaan liefde zoekt bij een andere man en als er ook maar gesproken wordt over het kappen van de boom, dan klimt de deugniet er zo in. De gedragingen van de kleine meid wekken iets te vaak irritatie op, waarbij ontroering de boventoon had moeten voeren.

Maar er is ook genoeg goeds over The Tree te melden. Zoals eerder gezegd zitten er een aantal prachtige shots tussen. Van mooie macro shots van mieren die over de boom lopen, tot grootse composities van het Australische landschap. Verder zijn de acteerprestaties, ook van de kinderen, goed te noemen. Bovendien wordt het verhaal wel degelijk wat interessanter wanneer Dawn voorzichtig een relatie begint met George (Marton Csokas). Het is alleen zonde dat er een aantal weinig functionele scènes in zitten waardoor The Tree een aantal punten misloopt.

Conclusie
The Tree is een cinematografisch mooie film, met een redelijk verhaal over de verwerking van een verlies en bevat goed acteerwerk. Wel sluipen er een aantal scènes in die niet zo functioneel zijn en dat is bij vlagen wat moeizaam om aan te zien.