Marjane Satrapi bewijst dat ze ook in Hollywood sterke films kan maken zonder haar eigenzinnige stijl te laten varen.
De Frans-Iraanse Marjane Satrapi heeft metPersepolisenChicken With Plumstwee van de beste films van deze eeuw gemaakt. Beide films vertellen zeer persoonlijke verhalen tegen de achtergrond van de rumoerige geschiedenis van Iran. Hoewel die geschiedenis vrij grimmig is, zijn Satrapi's films dat echter zeker niet. Satrapi weet haar verschillende invloeden op een perfecte manier te combineren, waardoor haar films niet binnen één genre te plaatsen zijn en zeer verrassend ogen. Ze springt graag van de hak op de tak, gebruikmakend van flashforwards, flashbacks en terzijdes die afwijken van het plot, zonder dat ze daarbij haar films onsamenhangend maakt. Bovenal weet ze echter heel goed hoe ze humor moet gebruiken om ernstige situaties op een toegankelijke manier toe te lichten. Dat lukt haar ook heel goed inThe Voices,al is dit wel een wat mindere mindere film dan haar vorige twee.
Jerry
Hoewel Sarapi's hand zeer goed zichtbaar is inThe Voiceszou deze film niet zo succesvol zijn zonder acteur Ryan Reynolds, die een verbazingwekkend goede acteerprestatie neerzet. Hij speelt Jerry, een schizofrene man, die vanwege een gebeurtenis uit het verleden bijna zijn hele jeugd heeft doorgebracht in een detentiecentrum. Nu doet hij zijn best om een nieuw leven op te starten. Hij werkt als fabrieksmedewerker, probeert te socializeren met zijn collegas, en bezoekt regelmatg zijn psychiater (Jacki Weaver). Medicijnen helpen hem om redelijk te functioneren, en om grip te krijgen op de realiteit. De realiteit is echter dat hij eenzaam in een grauwe, verlaten bowlinghal woont. Zonder medicijnen leeft hij in zijn eigen wereld en heeft hij het gezelschap van zijn hond en kat die tegen hem praten. Satrapi kiest ervoor om te filmen vanuit het oogpunt van Jerry, waardoor ze heel goed duidelijk maakt waarom hij zijn medicijnen niet inneemt. Zonder medicijnen leeft hij in een wereld vol felle, vrolijke kleuren in een net, verzorgd huis.
Huisdieren
De stemmen van Jerry's hond en kat worden ingesproken door Ryan Reynolds, wat logisch is. Satrapi gebruikt immers Jerry's huisdieren om zijn schizofrenie te visualiseren. De kat en de hond zijn metaforen voor de stemmen die Jerry in zijn hoofd hoort. Dit zorgt voor scenes die zeer grappig zijn, maar tegelijkertijd heel goed duidelijk maken met wat voor conflicterende gedachten een schizofreen persoon te maken krijgt. Wanneer Jerry aan zijn huisdieren vertelt dat hij gaat proberen om zijn collega Fiona (Gemma Arterton) uit te vragen, lacht zijn kat hem helemaal uit, terwijl zijn hond hem juist steunt. Uiteindelijk luistert Jerry naar zijn hond, maar de date gaat helemaal mis. Een bizarre samenloop van omstandigheden zorgt ervoor dat Jerry per ongeluk Fiona vermoordt. Daar heeft hij in eerste instantie spijt van, maar zijn kat herrinert hem eraan dat het toch wel goed voelde om te moorden, sterker nog, dat hij zich nooit zo gelukkig heeft gevoeld. Hij moet dat dus weer gaan doen. Jerry's hond probeert hem er van te weerhouden, maar dit keer luistert hij naar zijn kat.
Schizofrenie
De wijze waarop Satrapi Jerry's huisdieren gebruikt om schizofrenie te visualiseren, is origineel en onconventioneel. Het is echter niet zo baanbrekend als ze bij tijd en wijle lijkt te denken. Dit is verre van de eerste film waarin 'levende' personages worden gebruikt om fictieve stemmen te visualiseren. Daarnaast heeft de film ook niet echt iets nieuws te zeggen over schizofrenie. Op bepaalde momenten lijkt het er bovendien op dat Satrapi voornamelijk voor deze aanpak heeft gekozen, omdat ze een kwaadaardige kat die praat als een gangster uit een Guy Ritchie film heel cool en grappig vindt. Daar heeft ze zeker gelijk in, maar het valt niet te ontkennen dat hierdoor op bepaalde momenten, en zeker op het einde, schizofrenie de punchline is. Die momenten zijn echter schaars. De film zorgt er absoluut voor dat het publiek Jerry's problemen begrijpt en er sympathie voor opbrengt. Zoals eerder gezegd komt dat mede door Ryan Reynolds, die zeer goed Jerry's innerlijke strijd uitbeeldt. Hij maakt van Jerry een tragisch figuur die heel graag gezond en gelukkig wil zijn, maar tegelijkertijd ook beseft dat hij er alleen maar op achteruit gaat.
Conclusie
In The Voiceswordt Ryan Reynolds gedwongen door zijn kat om mensen te vermoorden. The Voicesomhelst dit pulpy uitgangspunt volledig. Tegelijkertijd is dit echter ook een film die op toegankelijke wijze laat zien wat een verschrikkelijke ziekte schizofrenie kan zijn. Marjane Satrapi, die eerder humor gebruikte om de verschikkingen van de Islamitische Revolutie in Iran te toen, is wellicht de enige regisseur die deze film had kunnen maken.
