The Wolf of Wall Street - recensie

The Wolf of Wall Streetjaagt je de stuipen op het lijf zonder ook maar een druppel bloed te vergieten.

Jordan Belfort maakte in de jaren ’90 furore met zijn bedrijf Stratton Oakmont, een onderneming die in eerste instantie via de telefoon vanuit een oude garage goedkope aandelen probeerde te slijten aan arme mensen. De frauduleuze praktijken waren een lucratieve business en al snel kon Belfort zich met hetzelfde product tot de rijkere clientèle richten om uiteindelijk kantoor te houden op Wall Street. Om de complexiteit van de aandelenmarkt enigszins dragelijk te maken, zorgde Belfort voor het nodige vertier tijdens en na kantooruren. Drugs, drank en hoeren moesten de last van het jagen op Wall Street verlichten. Maar zoals Jordans vader al voorspelde: “one day the chickens will come home to roost”, wat zoveel betekent als: de slechte dingen die gedaan zijn in het verleden zullen nu voor problemen gaan zorgen.

Belfort werd in 1998 veroordeeld en bracht 22 maanden door in de gevangenis waar hij niemand minder dan Tommy Chong leerde kennen (de man van de Cheech & Chong films) die ook voor het een en ander zijn straf moest uitzitten. Diezelfde Chong overtuigde Belfort er van van zijn eigen dood zijn brood te maken en zo werd het boekThe Wolf of Wall Street (waarvan eigenlijk nooit echt bewezen is dat de bijnaam daadwerkelijk voor Belfort werd gebruikt) geboren. Leonardo DiCaprio kreeg het boek in 2007 in handen en sindsdien was hij vastberaden het verfilmd te krijgen. Zeven jaar later is hem dat eindelijk gelukt, wat hem meteen zijn vijfde samenwerking met Martin Scorsese opleverde.

Greed is good

Alhoewel fictief, is Gordon Gekko (Wall Street, 1987) wel degelijk verantwoordelijk geweest voor hetbon ton worden van hebzucht: “Greed is good,” preekte hij, niet wetende dat mensen als Jordan Belfort de spreuk als een mantra bij zich zouden dragen.The Wolf of Wall Streetstaat voor hebzucht en op elke mogelijke manier heeft Scorsese geprobeerd het publiek ermee te overvoeden totdat het er van kotst. De film bedient zich van snelle beelden en dito muziek om het tempo ervan gelijk te laten lopen met het hoge levenstempo van Belfort. De beelden gaan vaak te snel om je te realiseren waar je eigenlijk naar zit te kijken, er is zo veel te zien dat sommige dingen je gewoon ontgaan. En inderdaad, van alles wat je wel ziet vraag je je af: had ik dit wel willen zien?

De film wordt aangeduid als een misdaadverhaal, drama, komedie en biopic. Allemaal waar, maar het genre waar deze film de meeste aandelen in heeft is horror. Het huiveringwekkende zit hem vooral in de karakters die stuk voor stuk zijn geobsedeerd door geld, waardoor je langzaam gaat geloven dat er nauwelijks nog oprechte personen in deze wereld bestaan. Leonardo DiCaprio is minstens zo creepy als de meest legendarische filmkillers en ook bij Matthew McConaughey en Jonah Hill staan de duivelse dollartekens in de ogen. De personages die wel goede bedoelingen hebben, krijgen nauwelijks de tijd om die te tonen, waardoor het echt lijkt alsof de hele wereld besmet is met hetgreedvirus.

Wat het allemaal nog een stapje erger maakt is de doorbreking van de vierde wand. Scorsese heeft dit veelvuldig ingezet bij Leonardo DiCaprio die de kijker al pratend door zijn leven loodst en daarbij onverbloemd commentaar geeft. Dit maakt hem zo mogelijk nog killer en harder. Sowieso zijn de dialogen van hoge kwaliteit, wat waarschijnlijk komt omdat de acteurs een groot gedeelte hebben geïmproviseerd. Zo is het ‘gehum’ van Matthew McConaughey door hemzelf bedacht en uiteindelijk één van de meest memorabele scènes uit de film geworden.

Conclusie

Zo verrot als de hoofdpersonen in deze film van binnen zijn, zo wonderschoon weet Scorsese ze aan ons te tonen. Een film is geslaagd als je geraakt wordt. En dat doet deze wolf, hij grijpt je bij je lurven en laat je een tijd lang niet meer los. Na het kijken van deze film lijk je geïnfecteerd met wantrouwen jegens de mensheid. Ik heb geen psychokillers, bloed, monsters of afgehakte ledematen gezien, maar ben in geen tijden zo bang geworden van een film. Greed is good? Fear is good!