The Words - recensie

Een mens moet leren leven met de keuzes die hij gemaakt heeft.

Het wil schrijver Rory Jansen (Bradley Cooper,The Hangover) maar niet lukken om de gevierde succesauteur van zijn dromen te worden, hoe hard hij ook zijn best doet. Rory’s boeken worden overal afgewezen en geregeld moet hij bij zijn vader om geld bedelen. Met zijn vrouw Dora (Zoe Saldana,Avatar) leeft hij in een armoedig appartement in New York. Het stel trouwt en gaat op huwelijksreis naar Parijs. Daar struinen ze antiekwinkels af en tikken een overjarige leren schoudertas op de kop. Terug in New York vlot het nog steeds niet met de schrijverij. Rory is de wanhoop nabij. Dan vindt hij in een zijvak van de schoudertas het oude manuscriptThe Window Tears. Hij leest het in één ruk uit en ziet meteen dat dit boek van een niveau is dat hij zelf nooit zou kunnen evenaren. In een roes typt hij het manuscript integraal over, zelfs de spelfouten neemt hij mee. Rory’s uitgever is laaiend enthousiast over het nieuwe boek en ook door het publiek wordt het zeer goed ontvangen. Eindelijk komt het gedroomde succes. Dan duikt de rechtmatige schrijver van het boek op, de niet nader genoemde ‘Old Man’ (Jeremy Irons).

The Wordsheeft de vorm van een raamvertelling. De film opent met een lezing van sterauteur Clay Hammond (Dennis Quaid) over zijn beroemde boek ‘The Words’, dat het verhaal van Rory Jansen vertelt. Dáárbinnen vertelt ‘de oude man’ weer zijn levensverhaal. Literaire groupie Daniella (Oliva Wilde) woont de lezing bij en gaat na een paar wijntjes op de afterparty met Hammond mee naar zijn luxueuze appartement. Daar probeert zij door middel van indringende vragen te achterhalen wie Rory Jansen werkelijk was en wat er met hem gebeurd is. De dame is academica.

‘Onderdeel van het volwassen worden is het accepteren van je beperkingen.’ ‘Ik ben in de verste verte niet wie ik had willen zijn, en de vraag is of ik dat ooit zal worden.’ ‘Dát was zijn moment, al had hij dat toen niet in de gaten.’The Wordsis een aaneenschakeling van dramatische oneliners en tenenkrommende semi-levenswijsheden. Tot een film met enige diepgang heeft dit helaas niet geleid, de bespiegelingen wekken eerder irritatie. Voeg daarbij het voorspelbare verhaal, de vaak volstrekt overbodige voice-over van Dennis Quaid, het ongeloofwaardige acteerwerk (Jeremy Irons kan dit in zijn eentje niet goedmaken) en het slappe einde en je begrijpt datThe Wordsbepaald geen aanrader is.

The Wordsgaat over een schrijver die plagiaat pleegt, zijn grote doorbraak beleeft en dan de rechtmatige auteur van het boek tegen het lijf loopt. De vele dramatische oneliners en semi-levenswijsheden in de film wekken irritatie en suggereren diepgang die er niet is. Voeg daarbij het voorspelbare verhaal, het ongeloofwaardige acteerwerk en het slappe slot en je begrijpt: deze film is geen aanrader.