This Means War - recensie

Twee stoere spionnen nemen het gezegde dat alles in de liefde geoorloofd is wel heel letterlijk.

De CIA-agenten FDR en Tuck zijn beste vrienden. Jarenlang hebben ze zij aan zij gevochten in alle uithoeken van de wereld. Als ze geschorst worden na een roekeloze missie krijgen ze huisarrest. Om de tijd te doden, start Tuck met internetdaten in de hoop wat liefde te vinden. FDR is daar helemaal niet mee bezig en versierd elke keer weer een andere schoonheid. Nadat Tuck een succesvolle date heeft gehad Lauren, komt FDR haar tegen.

Aanvankelijk zoekt hij natuurlijk alleen maar wat vertier. Maar als hij door haar keihard wordt afgewezen, raakt ook hij geïnteresseerd. Deze succesvolle single zorgt wel voor uitdaging, denkt FDR. Als de twee agenten op hun werk vervolgens allebei enthousiast beginnen te praten over hun nieuwe vriendinnen, blijkt dat het om dezelfde vrouw gaat. Dan begint een wedstrijdje tussen de twee wie haar zal veroveren. En daarbij maken de bikkels gebruik van al hun spionnentalent. Niets is hen gek genoeg in de strijd om de liefde voor Lauren.

Chris Pine en Tom Hardy spelen de twee maten. Hardy werd de laatste jaren vooral bekend met zwaardere films alsInception enWarrior. Ook zijn tegenspeler Pine speelde de afgelopen jaren vooral in blockbusters alsStar TrekenUnstoppable. Ze blijken beiden een talent te hebben voor komedie. De chemie tussen de twee is een groot pluspunt aanThis Means War. De mannen hebben beiden zichtbaar plezier om de ander te tarten tijdens elkaars afspraakjes. Deze dates zorgen voor veel grappige situaties. Reese Witherspoon hoeft in tegenstelling tot de twee rouwdouwers geen nieuw gebied te verkennen. De actrice speelt een rol die ze al veel vaker heeft gespeeld, maar wel een die ze goed afgaat: die van de charmante dame. Til Schweiger speelt de schurkenrol, maar eigenlijk doet die er niet zoveel toe in deze film. Hij komt maar heel weinig aan bod en krijgt totaal niet de kans om een leuke schurk neer te zetten.

This Means War heeft veel komische situaties en enthousiasme om je negentig minuten te vermaken. De film heeft zo’n lekker tempo en zulke fijne chemie tussen de hoofdrolspelers dat je je geen moment hoeft te vervelen. En voor iedereen heeft deze film genoeg lol te bieden. Er zitten genoeg lompe mannengrappen en stoere situaties in de film. Maar ook vrouwen hoeven geen moment te klagen met het geklets tussen Witherspoon en haar vriendin, die telkens het verkeerde advies geeft zonder dat in de gaten te hebben. De leukste situaties zijn de scene waarin FDR de verkeerde informatie door zijn oortje krijgt tijdens een date en de scènes waarin de twee mannen willen bewijzen dat ze alleen maar goede eigenschappen hebben. De manier waarop de acteurs deze situaties brengen en hun onderlinge chemie zorgen voor constant plezier.

De leuke situaties zijn zelfs zo constant aanwezig dat je bijna vergeet dat het verhaal niets voorstelt. Het doet weinig afbreuk aan het vermaak dat je wordt voorgeschoteld, maar toch ga je je op een gegeven moment afvragen waarom deze twee gozers zo hun mogen gang gaan met belastingcentjes, zonder dat er kritiek van bovenaf komt? Er worden wetten gebogen en peperdure vliegtuigen opgeblazen, maar er lijkt totaal geen toezicht te zijn op hun acties. Daar komt naast dat er wel een naar wraak zoekende schurk voorbijkomt, maar alleen even aan het einde van de film. De actie die uit zijn bezoek voort vloeit is niet lang of groots genoeg voor een echte adrenalineboost en voelt daardoor een beetje overbodig aan.

Regisseur McG kennen we toch vooral als een man van de actie. Toch houdt hij zich hier in. Daardoor komt de humor en de chemie goed tot zijn recht. Er is er zelfs bijna geen actie. Juist daarom voelt die climax een beetje onevenwichtig aan. Toch blijft het eindresultaat een heerlijke film. De nadruk op komedie blijkt een goede keuze. De chemie tussen de drie hoofdrolspelers en de grappige dates zijn veel vermakelijker dan de gelikte actie. Deze romantische actiekomedie heeft naast heel veel humor ook nog eens wat actie, waardoor er voor iedereen genoeg te beleven valt.

This Means War verveelt geen moment door de sterke chemie tussen de drie hoofdrolspelers. Het zorgt voor bijna constant leuke situaties. Actieregisseur McG houdt zich in en legt de nadruk op komedie. Die keuze pakt goed uit. De leuke situaties zijn zo constant aanwezig dat je bijna vergeet dat het verhaal niets voorstelt. Bijna, want het resulteert in een wat onevenwichtig einde vol explosies dat niet nodig was geweest.