To The Wonder - recensie

Een beeldschone romantische koortsdroom.

Aan het begin vanTo The Wonderzijn Neil (Ben Affleck,Argo) en Marina (Olga Kurylenko,Oblivion) nog stapelverliefd. Ze vieren hun liefde op een winters Mont St. Michel, ook welThe Wonder of the Western Worldgenoemd. Hun prille geluk wordt breed uitgesponnen. We zien het stel dansen over de drooggevallen, zompige zeebodem terwijl de camera om hen heen dartelt. Ook uit de klassieke, plechtstatige muziek kunnen afleiden dat het hier om serieuze, grote gevoelens gaat. Twee jaar later al is de klad in de relatie gekomen. Neil is terug verhuisd naar zijn roots in Oklahoma, de Franse Marina en haar dochter zijn met hem mee gegaan. Beiden twijfelen aan hun gevoelens voor elkaar. Dan wordt Neil verliefd op oude vlam Jane (Rachel MacAdams,Midnight in Paris). Marina stort haar hart uit bij de priester Father Quintana (Javier Bardem,Skyfall), die op zijn beurt in een geloofscrisis verkeert.

De indruk zou kunnen ontstaan datTo The Wondereen traditioneel romantisch drama is, maar niets is minder waar, zeker niet qua vorm. Om te beginnen is er feitelijk geen lineair verteld verhaal.To The Wonderis opgebouwd uit beeldschone filmbeelden, waarbij alles draait om de verbeelding van sfeer en het oproepen en versterken van emoties. De plot – voor zover aanwezig - is hieraan totaal ondergeschikt. Die mag de kijker zelf destilleren uit de flarden; want van uitgewerkte scènes in de traditionele betekenis is ook geen sprake. Verder bevatTo The Wondermaar heel weinig tekst en nauwelijks dialogen. Als de personages al iets tegen elkaar zeggen, doen zij dat op een indirecte manier, via de voice-over. "You spoke little", horen we Marina verzuchten; inderdaad heeft Neil, nota bene het centrale personage, vrijwel geen tekst.

De beeldtaal krijgt dus alle ruimte en is van een onovertroffen schoonheid.To The Wonder kijkt als een prachtig impressionistisch schilderij dat een ode brengt aan de vele facetten van de liefde en het leven. Vorm gaat boven inhoud; regisseur Terrence Malick gaat wat dat betreft nog een grote stap verder dan inThe Tree of Life(2011) en schiet zelfs wat door. Alle kunstzinnigheid bij elkaar maakt vanTo The Wondereen behoorlijk ontoegankelijke film, die veel van de kijker vraagt. Dat zal zeker niet iedereen kunnen bekoren, zoals dat bij uitgesproken kunstwerken gaat. De één zal zich graag laten bedwelmen door de stortvloed aan droombeelden en zelf een verhaal erbij bedenken. Op de ander zalTo The Wondereerder het effect hebben van een irritatie opwekkende koortsdroom. Jammer, dat Malick deze keer geen maat heeft weten te houden.

To The Wondervolgt het verloop van de relatie van Amerikaan Neil en de Franse Marina: van stapelverliefd via uit elkaar gegroeid naar verliefd op een ander. Beeldschone filmbeelden vertellen het verhaal; een plot, dialogen en scènes in de traditionele betekenis zijn er nauwelijks. Regisseur Terrence Malick vraagt hiermee veel van de kijker. Niet iedereen zal deze ontoegankelijke film kunnen waarderen.