Trance - recensie

Weet Danny Boyle met het visueel prikkelende Trance een hypnotiserende film af te leveren, blijft het bij wat buitenkant?

De jonge kunstveilingmeester Simon Newton leidt een roekeloos leven. Door zijn roekeloze levensstijl komt hij in aanraking met een groep heftige criminelen die hem nodig hebben voor een kunstroof. Als hun plan mislukt doordat Simon zijn geheugen verliest, schakelen zij een hypnotherapeut in. Simon is namelijk de enige die de lokatie van de buit weet. Helaas voor iedereen is de gewenste informatie niet het enige wat zich in Simon' geest bevindt. Als een geheugen-puzzel gaat de groep op zoek naar een oplossing. Al gauw blijken in dit proces de machtsverhoudingen te ontsporen en wordt de felle hebzucht flink opgevoerd.

Manipulatie is een van de hoofd thema's inTrance. De titel doelt op een door hypnose aangebrachte staat van zijn. Zoals hypnose een individu door gedachten heen kan leiden, zie je hoe de mens een ander ook kan leiden op lichamelijke vlak. Simon moet gehoorzamen aan de criminelen, en die moeten zich op hun beurt aan de regels van de hypnotherapeut houden. Maar ook Simon heeft zijn eigen macht over al deze mensen, omdat ze afhankedlijk van hem zijn. Met de achternaam van de therapeute, 'Lamb', zou je kunnen zeggen dat Danny Boyle een rollenspel geïmpliceerd heeft, waarbij er een continue afwisseling is van de schaap/schapen, wolf/wolven en herder/herders. De drie partijen zijn ander half uur lang bezig de situatie naar eigen hand te zetten.

Trancebeschikt over een geweldige cast die de film geen onrecht aandoet. Naast een goede onderlinge chemie wordt er door de sterren individueel een sterke performance neergezet. De timing van de spelers is opvallend in deze film en dat moet ook wel met de dynamische montage van Danny Boyle. Hij neemt je mee op een achtbaan met razend snelle bochten gedurende het grootste deel van de film. Ondanks zijn knappe tempo vallen de rustige momenten wat tegen. Het lijkt of hij er bewust voor gekozen heeft om zijn publiek op sommige momenten, tijdens zijn spektakel weer terug te duwen van het puntje van de stoelen tot diep in de ontspan-modus. Of je je enthousiasme dan terug kan vinden is maar net afhankelijk van wat voor kijker je bent, het is mogelijk dat zijn poging tot het opbouwen van een overtreffende climax je volledig uit de film haalt.

De Britse regisseur is als schilder en dirigent te werk gegaan. De visuele prikkels die worden meegegeven bij het bekijken van zijn nieuwste productie zijn - kleur-technisch - op zijn minst aangenaam. Dit draagt bij aan de vurige manie die zich afspeelt bij de afzonderlijke personages, maar ook onderling. En daar laat Boyle het niet bij. Hij overrompelt je auditieve zintuig ook nog eens met een explosieve soundtrack. Het enige is dat sommige muziekstukken soms niet verder komen dan 'goed' of 'interessant'.

Tranceis uiteindelijk een film met een gave casting, opzwepende soundtrack en visuele verwenning. Echter ontbreekt het bij het plot aan verrassingen. De 'detective-kijker' zal deze film op 1/3 speeltijd al kunnen hebben geanalyseerd. Het is een leuk concept, daar scoort deze regisseur wederom punten, maar helaas is het niet 'mindblowing' zoals je van zijn vorige werken zou verwachten. WaarInceptionfaalde met een briljant concept en een slechte uitvoering, isTranceeen betere poging en uitvoering. Anderzijds, wieMementokan waarderen zal de nieuwe Boyle-film waarschijnlijk een leuke 'om-te-zien' productie vinden. Helaas is de volle potentie van deze film niet benut, ook al is het een goede poging.