Turbo - recensie

Turbois de nieuwe animatiefilm van Dreamworks Animations die onsKung Fu PandaenMadagascarbracht.

Turbogaat over een pratende geeloranje slak die altijd al gedroomd heeft om met de Indianapolis 500 mee te doen. De Indy 500 is de belangrijkste autorace van het jaar in de VS die bestaat uit 200 rondjes rijden en waar de winnaar wordt vereeuwigd op de Borg-Warner trofee. Jammer genoeg geldt volgens de natuurwetten dat slakken niet bekend staan om hun hoge snelheden. Turbo (Ryan Reynolds) voelt zich - als enige slak met een droom- een buitenbeentje en zijn broer Chet (Paul Giamatti) helpt hem ook niet écht met motiverende woorden als: “The sooner you accept the dull, miserable nature of your existence, the happier you'll be".

Een bizar ongeluk weet het tij echter te keren in het leventje van Turbo. Hij raakt verstrikt in eenThe Fast and the Furious-achtige race waar hij uiteindelijk in de motor wordt opgezogen. Dat dit voor elke gewone slak de dood zou betekenen, gaat dit niet op voor de ongewone Turbo. Er ontstaat een soort chemie wanneer er lachgas zijn lichaam binnendringt, waardoor hij super snel wordt. Nu Turbo zelfs auto’s in kan halen met 340 kilometer per uur, komt het verwezenlijken van zijn grote droom een stap dichterbij. Het enige wat hij nog nodig heeft is een sponsor die het inschrijfgeld betaalt. Samen met Tito (Michael Peña) van de plaatselijke Taco-tent sprokkelen ze $20.000 bij elkaar om mee te kunnen doen aan de Indy 500. Turbo krijgt maar één kans. Vervolgens ontrolt het verhaal zich om de vraag of hij erin zal slagen zijn dromen waar te maken.

Kinderlijk

Turbo ziet er uit als de zoveelste animatiefilm die jaarlijks van de lopende band afkomt. Het lijkt erop dat concept en verhaal in een dagje brainstormen in elkaar zijn gedraaid en dat de grappen en de personages er gaandeweg bij zijn bedacht. Desondanks kan de makers niet enige vindingrijkheid ontzegd worden. De inspiratievolle Dreamworks-werelden waarin unieke karakters opbloeien zijn hier opnieuw te vinden, alleen weetTurboals familiefilm minder te boeien. Dit komt vooral door de nadruk die het wat kinderlijke verhaal op auto’s en snelheid legt, waardoor de doelgroep waarschijnlijk vooral beperkt zal blijven tot jongens tussen drie en tien jaar.

Geforceerd

Het eerste half uur van de film is duidelijk het beste deel. Hier weetTurbo zich vooral staande te houden met humor en voelt de film verfrissend en verrassend aan. Helaas gaat de aandacht al snel verloren zodra het gaspedaal op alle niveaus in wordt getrapt. Je maakt kennis met ongeveer acht nieuwe karakters die niets toevoegen aan het verhaal. Het drama en de komedie komt opeens zeer geforceerd over en is daardoor grappig noch ontroerend. Ook is het ‘je dromen najagen’ idee op een gegeven moment zijn betekenis kwijt. Wel zijn de stemmen sterk ingesproken en krikken daarmee het niveau van de film wat omhoog.

Waar de animatiefilms van Dreamworks Animations meestal bevredigend waren voor jong én oud - denk aanShrek, MadagascarenKung fu Panda - isTurboalleen goed voor een leuke vader-zoon avond. De boodschap in de film heeft niet dezelfde lading meer als vroeger nu dit keer op keer hergebruikt is. Turbois goed vermaak voor jonge kinderen met een voorliefde voor snelheid en racen. De rest valt helaas buiten de boot.