Two Mothers - recensie

Twee vrouwen van middelbare leeftijd zijn al hun hele leven vriendinnen. Zal dat zo blijven wanneer de een verliefd wordt op de zoon van de ander?

Het is een cliché: een getrouwde man van middelbare leeftijd valt voor een jongere vrouw, verlaat zijn partner, start een nieuw leven met zijn frisse groene blaadje en wordt in sommige gevallen zelfs opnieuw vader en tegelijkertijd opa.Two Mothersheeft het lef om in dit cliché de rollen om te draaien: niet de mannen, maar de vrouwen zijn hier van middelbare leeftijd en verpachten hun hart aan jonge, sexy six-pack bezitters. Aan de broeierige Australische kust ontvouwt zich tijdens een zekere zomer een intens en gepassioneerd liefdesverhaal waarin de hartsvriendinnen Lil (Naomi Watts) en Roz (Robin Wright) en hun minnaars de hoofdrol spelen. Saillant detail is dat de vrouwen niet zomaar verliefd worden, ze worden verliefd op elkaars zoons. En hoewel de relaties in eerste instantie goedkeuring krijgen van beide vriendinnen weten ze diep van binnen wel dat ze niet in staat zijn om de jongens te geven waar ze recht op hebben: een toekomst.

Het valt niet te ontkennen dat het verhaal vanTwo Mothers een licht feministisch tintje heeft. Wanneer het een verhaal was met mannen in de hoofdrol, zou de film minder choquerend zijn. Doris Lessing, in 2007 onderscheiden met de Nobelprijs voor de Literatuur, staat bekend om haar feministische werken. OokTwo Motherskomt voort uit haar bundel met korte verhalenThe Grandmothers.Regisseuse Anne Fontaine werd gevraagd de bundel te lezen en het script te schrijven voor een Franse film. Al snel realiseerde Fontaine zich dat de film in het Frans niet zou werken. Het moest een Engelse film worden, waarbij een gevoel van tijdloosheid moest kunnen worden gecreëerd. De locatie van de film is Seal Rocks in New South Wales, ruim 3,5 uur rijden van Sydney. Het is een paradijselijke plaats die uitnodigt tot zondigheden die we ons alleen permitteren als we ‘ergens anders zijn’.

Two Mothersroept herinneringen op aan een lang vergeten vakantieliefde. Rozige zomeravonden aan het strand met een zongebruinde Spanjaard waarvan je weet dat hij na twee weken zal vervagen tot een naam onder een foto. MaarTwo Mothers is meer. Dat kan ook bijna niet anders, want het zijn de vrouwen die een affaire beginnen. En vrouwen denken, voelen en denken vervolgens weer na over wat ze voelen. Doorgaans een verschil met hun mannelijke equivalent. De actrices in deze film weten meer dan te overtuigen in hun denken en voelen. Wright speelt de verstandige, wijze vrouw en Watts is wat labieler, impulsiever. Alhoewel ze beiden actrices van formaat zijn, stijgt het spel van Wright er net iets boven uit. Dit heeft ook gevolgen voor de acteurs die de zoons spelen. Xavier Samuel die de zoon van Lil speelt, en dus een relatie heeft met Roz, is oprecht in zijn liefde voor de oudere vrouw. James Frecheville die de eer heeft om het bed te delen met Watts, heeft een iets minder diepgaande rol, waardoor je je wat minder aan zijn karakter kunt binden.

Wat Fontaine heel goed heeft gedaan, is het gevoel te creëren dat dit verhaal een sprookje is dat zich afspeelt in een onbereikbare wereld. Het idee dat de vrouwen aan niemand verantwoording af hoeven te leggen en dat ze kunnen doen wat ze willen, heerst erg sterk. Alhoewel ze zeggen dat het niet kan, doen ze het toch en genieten ze met volle teugen. De locatie, aan de Australische kust met haar huizen aan het strand, had niet beter gekozen kunnen worden. Als deze plek echt bestond, dan zou menig vrouw direct na het zien van deze film een enkeltje boeken.

Toch heeft Fontaine omwille van het psychologische en visuele aspect met de verschillende verhaallijnen wel wat steekjes laten vallen. Zo komt de motivatie van de zoons om de affaires te beginnen nooit helemaal lekker uit de verf. Af en toe zijn er plotselinge plotwendingen of wordt er een flinke tijdsprong gemaakt waarbij de kijker zelf maar moet uitzoeken hoeveel tijd er inmiddels is verstreken en wat er in de tussentijd is gebeurd. Dat lukt soms goed, maar soms is er zoveel gebeurd in de tussentijd dat het moeite kost om weer even in de personages te komen.

Fontaine creëert metTwo Motherseen fantasiewereld waarnaar menig vrouw graag zou willen afreizen. De film draait een aloud cliché om en is daarom moreel gezien interessant en opwindend. Daarnaast zien we een paradijselijke plaats die het toneel is van een sexy romance tussen vier mooie mensen over wie we maar al te graag na de aftiteling nog even verder fantaseren.