Toni Servillo in een weergaloze dubbelrol en als toonbeeld voor een waar politiek leider.
Het internationale succes van het Italiaanse meesterwerkLa Grande Bellezzawas voor een betrekkelijk deel te danken aan de uitstekende acteerprestatie van Toni Servillo. De graag geziene charmeur speelt zijn rollen met verve. Toewijding en geloofwaardigheid van een zeldzaam hoog niveau, en een trend die hij voortzet in een dubbelrol in de politieke tragikomedieViva la Libertá van regisseur Roberto Ando.Komisch, vlot en poëtisch. Het verlangen naar een bevlogen politiek leider leek nooit zo groot.
Tweelingbroer
In de aanloop naar de Italiaanse verkiezingen gaat de linkse partijleider Enrico Oliveri gebukt onder enorme druk. Zijn partij dreigt ineen te storten, steeds verder wegzakkend in de peilingen. De diepe groeven in zijn vermoeide gezicht verraden een man die de verantwoordelijkheid niet langer dragen kan. Het is dan ook geen verrassing wanneer hij in het niets verdwijnt. In de hoop een groot schandaal te voorkomen benadert partijlid Andrea Bottini (vertederend gespeeld door Valerio Mastandrea) Enrico's tweelingbroer Giovanni. De excentrieke, bipolaire filosoof bedenkt in zijn fascinatie voor de politiek een riskant plan. Hij stapt in de schoenen van zijn naar Parijs afgerezen broer en weet in korte tijd ongekend populair te worden. Maar wat begint als een komisch rollenspel, blijkt al snel het hele leven van de twee broers te hebben bepaald.
Filmset
Terwijl Giovanni zich kostelijk vermaakt met het neerzetten van een warm politiek leider, zoekt Enrico het gezelschap van een oude liefde op. Zoals het iedere Italiaan betaamt, is passie uiteraard nooit ver te zoeken en zo ook in Viva la Libertá. De film staat bol van wankelende relaties en constantie seksuele spanning zonder weg te zakken in clichés. Enrico vindt affectie in zijn verloren liefde en een wel erg gewillig meisje op een filmset. Ondertussen brengt Giovanni zijn broers vrouw aan het twijfelen en schuifelt hij een rondje met de premier. De komische trekjes van de briljante Giovanni geven het verhaal luchtigheid, en de emotionele diepgang vloeit voort uit Enrico's zoektocht naar rust. Wanneer de film zich wél richt op politiek, blijft het vaak bij poëtische uitspraken en verguld kijkende partijleden wanneer Giovanni een enorme menigte uitzinnig krijgt. Het is een utopie, waarin een partijleider zo oprecht en overtuigend staat voor waarheid en rechtvaardigheid.
Relatie
Ondanks de meeslepende woorden en groeiende hoop op winst van Enrico's partij ligt de focus van het verhaal duidelijk op de relatie tussen de twee broers. De verschillende perspectieven, het weten van elkaars geheimen en een gedeelde verloren liefde maken hen kleurrijk. Het zijn twee totaal verschillende figuren die zich, naarmate het einde nadert, steeds dichter tot elkaar bevinden. Hieruit blijkt wederom het briljante spel van Servillo. Juist wanneer de broers een weg tot elkaar lijken te vinden, is het onderscheid des te kleiner.
Conclusie
De Italiaanse pers sprak enkel lovend over Viva la Libertá en bekroonde deze zelfs met een prijs voor beste scenario. Welverdiend, gezien het niet aflatende tempo en aldoor hoge gehalte van originaliteit. De dialogen zijn sterk en de personages geloofwaardig gespeeld. Met slechts 94 minuten op de teller vliegt de film zo aan je voorbij en lijkt het echte verhaal pas net te zijn begonnen. Diep van binnen weet je allang dat je simpelweg alleen maar meer wilt van Ando en Servillo.
