Liar Game: deel 1 - manga recensie

Een goudeerlijk meisje wordt ondergedompeld in een spel van bedrog en leugens.

Bij MovieSense zijn wij gek op verhalen en dat blijft niet alleen beperkt tot fil Eens in de zoveel tijd maken we een uitstapje naar bijvoorbeeld een boek, game en ditmaal een strip.

Het voelt een beetje verboden terrein. Dat ik nu hier mijn oordeel mag vellen over iets wat cultureel gezien zo ver van het onze ligt. Natuurlijk heb ik wel eens anime op tv gezien, maar dat is vaak anime die voor het westerse volk vrij toegankelijk is. Anime die in ons continent niet wordt uitgebracht, is op psychologisch niveau vaak zo cultureel verschillend dat wij westerlingen die verhalen als taai en moeizaam beschouwen. Nou wil ik eigenlijk niet meteen concluderen dat Liar Game van Shinobu Kaitani nu zo verschillend is van onze cultuur, maar er zijn beduidend wat verschillen te herkennen. Zeker als het gaat om de vertelwijze, waarbij de tekeningen veel overdreven uitingen van emotie tonen zoals ogen zo groot als voetballen en uitstekende tongen waar de zanger van Kiss nog jaloers op zou worden.

Dus wie ben ik dan om te zeggen dat Liar Game veel te makkelijk of te vreemd is. Dat het veel te voorspelbaar is en er teveel schreeuwerige teksten in de tekstballonnetjes worden gestopt. Mee eens, ik heb de jas van een recensent nu aangetrokken en mag nu zeggen wat ik wil. Toch kan ik niet ontkennen dat Liar Game in Japan een succesvolle serie is geworden waarvan veel mensen zeggen – getuige vele reacties op het internet – dat het een diepgaand stripverhaal is. Je zou bijna twijfelen aan je mening gezien de populariteit van dit verhaal. Maar toch, ieder mag vinden wat hij of zij wil en nu ik erover nadenk, is het wellicht toch interessant deze pure Japanse mangastrip eens tegen een westers licht te houden.

Het meisje dat niet liegen kan
Volgens het kaartje dat er bij het pakje werd meegeleverd is het de geluksdag van Nao Kanzaki, een jonge vrouw die geleerd heeft nooit tegen anderen te liegen. Op het kaartje staat dat ze de gelukkige deelnemer is in het Liar Game Tournament . Hierin krijg je 100.000.000 yen (een kleine 900.000 euro) die je 30 dagen lang moet zien vast te houden. Je tegenstander krijgt hetzelfde bedrag en dezelfde opdracht. Na 30 dagen moet je het geld direct terug kunnen geven, anders ben je die 100.000.000 yen schuldig. De catch zit hem in het feit dat je van de tegenstander mag stelen en andersom. Het gestolen geld mag je namelijk houden.

De goudeerlijke Nao Kanzaki zit hier niet op te wachten. Gelukkig is haar tegenstander een oude bekende – haar oud-leraar Kazuo Fujisawa - maar zal ze gauw merken dat hij wél op haar geld uit is. De eerlijke Kanzaki kan niets anders doen dan de hulp inschakelen van een beroemde oud-zwendelaar. Een crimineel die net uit de gevangenis komt.

Voorspelbaarheid
Vanaf de eerste bladzijde is Liar Game uitermate voorspelbaar. Een goudeerlijk meisje in een leugenachtig spel. Dacht je werkelijk dat ze door een oude bekende als tegenstander te hebben het spel fluitend kon uitspelen? Direct trapt ze in valkuilen zo groot als olifanten die door Kazuo zijn uitgelegd. Ook het verloop kent een gebrek aan verrassende plotwendingen, zoals de zwendelaar Shinichi Akiyama die eerst natuurlijk niets van Nao Kanzaki wil weten, maar zomaar ineens tóch besluit mee te doen om het vrouwtje in nood te helpen.

Er zijn dan ook aanwijzingen dat deze manga helemaal de aandacht niet wil leggen op verrassende verhaaltwists. Op sommige stukken gaat de auteur Shinobu Kaitani heel diep in op de menselijke psychologie. Liar Game gaat namelijk om het elkaar voorliegen. Het gaat om het kneden van de menselijke psyche. In eerste instantie is Kanzaki daar slachtoffer van, maar zodra ze met Akiyama werkt, wordt haar tegenstander flink op de proef gesteld. Daar Kanzaki niets van psychologie weet, gaat het hele middenstuk van Liar Game eigenlijk over de psychologische oorlogsvoering die wordt losgelaten op oud-leraar Kazuo Fujisawa. Aan Akiyama om aan Kanzaki haarfijn uit te leggen waarom de resultaten zich voordoen zoals ze doen.

Cognitieve psychologie
Er wordt een heel blik opengetrokken met uitleg over cognitieve psychologie. Hoe mensen reageren als je zeker bent van een bepaalde waarheid, maar een ander er glashard en bloedzeker anders over denkt. Hoe je dan kan gaan twijfelen over iets waar je voorheen zo zeker van was. Fujisawa was namelijk heel zeker dat zijn geld veilig was, totdat Akiyama zijn zwendelkunsten op hem losliet.

Mij was het al bekend dat mensen zo kunnen reageren dus kon ik het boek niet op iets nieuws betrappen. Toch is wat er in staat wel accuraat en duidelijk waardoor ik me kan voorstellen dat op dit punt Liar Game wel succes heeft kunnen boeken. Helaas vervallen Akiyama en Kanzaki soms iets te veel in herhaling wat betreft die cognitieve psychologie, waardoor de diepgang in het verhaal de voorspelbaarheid niet geheel weet te verdoezelen. Wel weet het Liar Game naar een redelijk acceptabel einde te loodsen, waardoor deze manga de plank zeker niet helemaal heeft misgeslagen.

Conclusie
Succesvol in haar eigen land of niet, Liar Game : deel 1 is en blijft qua verhaallijn een enorm voorspelbaar stripje. Er gebeurt niets wat men niet heeft kunnen verwachten, wat de spanning volledig ondermijnt. Auteur Shinobu Kaitani lijkt met zijn manga de aandacht dan ook meer te willen leggen op diepgang en psychologie. Door de vele gesprekken tussen Kanzaki en zwendelaar Akiyama weet Liar Game uiteindelijk nog enigszins te scoren. Daarmee is het eerste deel van de Liar Game serie qua diepgang voldoende, maar moeten lezers hiervan zeker geen intelligente plottwists verwachten.