Om komedies lacht ze nooit, tranen komen alleen bij films over dieren en voorspelbaar-heid vindt ze een grote dooddoener. Er is echter iets aan films dat Laura Kempenaar nog veel meer bezighoudt: hoe zit het met de dames?
Wist je dat Beyonce in haar Mrs. Carter-tour wel negen keer van outfit veranderd? Het kan bij de koffie-automaat op de gemiddelde dag in het gemiddelde kantoor zomaar een gespreksonderwerp zijn. Totdat je zegt: wist je dat de tv-serie Mad Men tot nu toe maar liefst 30.000 kostuums versleten heeft?
Meteen geschokte blikken: “Wat zonde, zoveel jaren ’60-kleding die bij het vuil kan!” Grapje natuurlijk, je moet het ‘versleten’ niet zo letterlijk nemen, maar ik las in de Glamour echt dat de serie met de heerlijke Don Draper en de charmante Joan Harris al 30.000 verschillende outfits heeft gebruikt. Dat is natuurlijk niet allemaal voor Don en zijn collega’s, maar ook de figuranten die er helemaal in stijl bij moeten lopen. Immers is een van de grootste unique selling points van Mad Men dat het in de jaren ’60 speelt, dus dan kun je niet aankomen met je Nike Air Max of Uggs.
Kostuums zijn verschrikkelijk belangrijk, dat staat in deze serie buiten kijf. Kleren nemen je mee in een bepaalde wereld van iemand. Toen ik in Glamour dat artikel las met de kostuumdame van Mad Men , viel het me op dat het zo doordacht was. Peggy heeft niet gewoon een ensemble van een jasje met een rokje aan. Ze draagt een specifiek patroontje van ruitjes, wat haar gecompliceerde persoonlijkheid moet representeren. Dat is ware kledingpoëzie.
Vandaar dat ik het kon waarderen dat de Oscar voor Beste Kostuumontwerp ook echt wel wat aandacht kreeg, want ze krijgen dat vaak veel te weinig. De dame die het beeldje uiteindelijk in ontvangst mocht nemen, Catherine Martin, leek ook oprecht ontzettend blij ondanks dat het al haar vierde Oscar was. Eerder won ze die voor een van mijn favoriete films van 2013: The Great Gatsby . Twee zelfs! Of je de film nu slecht vindt of niet, je kunt me niet vertellen dat je je niet hebt laten meeslepen in de kledingkastscène waarbij Gatsby bijna pornografisch hardop de kledingsoorten opnoemt van de shirts die hij op Daisy gooit - die zich voor het gemak even op een zacht bed heeft gedrapeerd. En natuurlijk de Gatsbyfeesten met honderden mensen die allemaal in jurken en pakken in de roaring ‘20's stijl lopen. Smullen!
Zelfs als je een kerel bent die geen Glamour leest maar Voetbal International, en blij is als je ’s ochtends je kastdeur opendoet en een zwart bandshirt vindt om op een willekeurige spijkerbroek te dragen, dan nog zul je moeten erkennen hoe fijn sommige kostuums zijn om naar te kijken. Game of Thrones bijvoorbeeld, met onze eigen Carice die altijd in het rood is gehuld en de in het zwart gestoken Night’s Watch. Het zou toch een stuk minder rauw overkomen als Jon Snow zijn middeleeuwse outfit uittrok voor een seksscène en hij daar ineens een spierwit Bjorn Borg-hemd onder zou dragen. Het zou zijn naam wel eer aan doen, dat dan weer wel.
Ik heb het me het nooit zo erg gerealiseerd, maar ik ben steeds meer gaan letten op het belang van prachtige kostuu Ik ben eens naar een dure balletshow geweest met mijn moeder, waarbij we zelfs in de pauze zijn weggegaan omdat de kostuums er zo armetierig uitzagen dat het simpelweg niet overkwam. Plus, elke vrouw staat ooit wel eens voor haar volle kledingkast met de gedachte: “Ik heb niks om aan te trekken!” Het is helemaal niet makkelijk om een goede outfit bij elkaar te sprokkelen.
Dat is ook waarom ik het terecht vind dat in een televisieserie als Once Upon A Time als eerste de kostuumontwerper voorbij komt in de aftiteling. Ook in die serie is kleding essentieel. Denk maar eens aan alle bizarre kunstwerken van jurken die Regina allemaal draagt. Ze maken het kijken van die ietwat kwakkelende serie toch aanzienlijk aantrekkelijker. Die kostuums stralen een zekere liefde, aandacht en vooral kwaliteit uit waardoor ik de serie blijf kijken. Props voor die ‘props’ dus!
