Ruud Stift houdt van taal in al haar verschijnings-vormen (boek, tv, film, muziek). Met als tweede passie voetbal (DHL veteranen 1) wil hij ook nog weleens tegen een paar schenen schoppen.
Het leven van een filmliefhebber kan fantastisch zijn. In het nog prille filmjaar heb ik al menig cinematografisch pareltje mogen bewonderen. Met stip op nummer één voorlopig The Wolf of Wall Street van Martin Scorsese, het ongelofelijke verhaal van beursmakelaar Jordan Belfort, met een briljante hoofdrol van Leonardo DiCaprio. Hoewel, ook Matthew McCounaghey weet te imponeren in de circa vijf minuten die hij in de film te zien is. Beide acteurs staan bovenaan mijn lijstje van Oscarkandidaten. Drie uur (!) filmvertier. Meer minuten voor je geld. En waarom ook niet? Als de minuten weten te beklijven, hoor je mij niet klagen. Ik dompel me graag onder in filmbeleving. Hoe meer minuten, hoe beter.
Vroeger werd bij het schieten van de films die vandaag de dag als ‘klassiekers’ worden bestempeld ook niet op een minuutje meer of minder gekeken. Voorbeelden te over: Gone With The Wind ( 226 minuten), Ben-Hur (216 minuten), Doctor Zhivago (197 minuten), Lawrence of Arabia (216 minuten) en The Ten Commandments (240 minuten!). Decennia later worden we nog steeds geregeld getrakteerd op langere ‘feature films’ als Titanic (194 minuten), The Green Mile (189 minuten), Dances with Wolves (181 minuten) en Magnolia (188 minuten) om er maar een paar te noemen. Meer recent springen Django Unchained (180 minuten), Cloud Atlas (172 minuten), The Hobbit: The Desolation of Smaug (161 minuten) en het indrukwekkende La Vie d’Adèle (187 minuten) eruit.
Langere films okay, maar dus wel graag met extra minuten. Toeval of niet, regisseur Scorsese en acteur DiCaprio duiken vaak op in dit volstrekt willekeurige lijstje. Want beiden werkten eerder ook samen in (167 minuten), (170 minuten) en (151 minuten). Let wel: ik heb de grens getrokken bij twee en half uur.
Je gaat je bijna bekocht voelen bij films die een ‘normale’ speelduur van gemiddeld 90 minuten hebben. Vrij naar het spreekwoord ‘Alle waar naar zijn geld’ zou je soms willen dat films langer duren, maar aan de andere kant baal je wel eens van de overdreven lengte van een film. Dan zit je na een half uur al te zuchten en te draaien en dan moet je nog minimaal twee uur. Ben ik wel eens weggelopen bij een film? Ja, bij Bright Lights, Big City van James Bridges. Terwijl die toch maar een magere 107 minuten duurt. Dat geeft te denken, nietwaar?
Ook thuis scoor ik graag filmminuten. Zo zagen we laatst RIPD met in de hoofdrollen Jeff Bridges en Ryan Reynolds. Een film die het niet goed deed in de bioscoop. Gek, want wij genoten met volle teugen van de 96 minuten die we voorgeschoteld kregen. Blijf filmminuten maken en laat even weten welke langere film jouw favoriet is. Dat kost je ongeveer een minuutje...
