Steve Jobs heeft een film nodig, en het is niet zozeer dat hij het verdient, maar dat wij het verdienen.
Peter Koelewijn heeft twee grote entertainmentpassies: games en fil Waar hij meer van houdt, weet hij zelf niet eens. Zijn passie weerhoudt hem er niet van het filmmedium in zijn columns af en toe een opvoedkundige tik te geven.
Daar ben ik volledig van overtuigd na het lezen van zijn officiële biografie door Walter Isaacson, die waarschijnlijk het meest eerlijke beeld over de geplaagde Apple-kunstenaar schetst dat mogelijk is. Steve was regelmatig een arrogante kwast, maar het stemt mij een stuk milder dat hij z'n bemoeizucht opzij schoof voor het boek. Alleen de foto's in de bijlage en op de kaft wilde hij kiezen. Een vroege versie van de tekst zag hij nooit.
Niettemin is Jobs’ leven perfect voor een interessante bildungs-film . Het kent de emotionele hoogte- en dieptepunten die voor de gemiddelde filmkijker herkenbaar zullen zijn. De hoogbegaafde Jobs begon als klein kind al vaderfiguren te verzamelen die hem en zijn intense persoonlijkheid boetseerden. Zijn interesse in (computer)technologie was voor iemand uit de 21e eeuw slechts gemiddeld te noemen, maar zijn charmes klikten perfect aan bij Steve Wozniaks computervaardigheden. De Apple I en II werden succesvol genoeg om van beide heren multimiljonairs te maken. Tegelijkertijd zorgde Jobs’ arrogantie ervoor dat hij met een manische drang naar perfectionisme de Macintosh zijn ‘eigen kindje’ wilde maken.
Door zijn schofterige gedrag degradeerde de CEO van Apple en boezemvriend van Jobs, John Sculley, hem tot een symbolische functie binnen het bedrijf. De Apple-stichter bleef populair maar mocht geen fluit meer doen. Een tijd van zoeken brak aan. Hij startte het niet erg succesvolle NeXT en kocht Pixar over van George Lucas. In dat laatste geval was hij niet zozeer verantwoordelijk voor de details van de eerste Toy Story , maar wel degene die constant een hand boven het hoofd van de animatieafdeling hield tijdens zware bezuinigingen. In de jaren van afwezigheid breidde Apple uit in verschillende computermarkten maar stond het halverwege de jaren ’90 met z’n rug tegen de muur. Jobs werd eerst als adviseur teruggevraagd maar nam al gauw de titel iCEO aan. Hij werkte de eerste paar jaar voor 1 dollar bij Apple en hielp mee de iMac te ontwerpen en daarna de iPod. De rest is geschiedenis.
Het bovenstaande gedeelte van Jobs leven werd eerder al deels verfilmd in Pirates Of Silicon Valley , dat zich daarnaast richtte op de wijze hoe Bill Gates de interface van Macintosh ‘stal' voor Windows. Ondanks dat de film rond de eeuwwisseling gemaakt is, voelt het als een jaren ’80 film aan, een beetje campy en gedateerd dus. Dat er al onderhandelingen zijn geweest met de scriptschrijver van The Social Network , Aaron Sorkin, voor de verfilming van Isaacsons biografie, vind ik goed nieuws.
Toegeven, een deel van mijn kijkplezier verdween toen ik las dat de gekwelde liefdesrelatie van Mark Zuckerberg in The Social Network uit de duim gezogen was, maar misschien ben ik daarom juist optimistischer over de Jobs-film. De man z’n leven IS interessant genoeg om 2 of misschien zelfs 3 uur het witte doek te vullen. De opkomst van het bedrijf, zijn eerste dochter die hij eerst niet erkende, de mensen die hij schoffeerde, het verraad van Apple, zijn manische artistieke bemoeizucht. Daarbovenop hebben we na zijn aanstelling de voorzichtige vrede met Microsoft en Bill Gates, een rivaal die weinig romanschrijvers beter konden bedenken om Jobs’ tegenpool te spelen. In de laatste jaren is er tot slot ook nog de strijd tegen een kanker die behandelbaar was maar Jobs te lijf ging met een streng dieet en de ultieme overwinning dat Apple op de beurs het waardevolste merk ter wereld wordt genoemd.
Oké, misschien dat Jobs zelf ook een klein beetje een film verdient…
