Bancs Publics zorgt met een erg grote ensemblecast voor bijna twee uur vermakelijke klucht en absurdisme.
Bruno Podalydès keert na zijn Montmartre segment in Paris, Je T’aime terug met een speelfilm die een geslaagde mix is van absurde humor en bizarre situaties.
Bancs Publics
Als Lucie op kantoor komt, ziet ze onder het raam van het gebouw tegenover zich een zwarte vlag hangen met daarop in witte letters 'man alleen'. Met haar twee collega’s besluit ze op zoek te gaan. In de middag gaan ze picknicken op de Square des Francines. Daar is deze mysterieuze man echter niet te vinden. Het gezelschap vervolgt de zoektocht in de Brico-Dream, een winkel waar te veel verkopers twijfelachtige adviezen geven aan gierige of opvliegende klanten die doodsbenauwd zijn om met te korte planken of met te lange schroeven naar huis te gaan. Zou deze mysterieuze man ooit gevonden worden?
Als Lucie op kantoor komt, ziet ze onder het raam van het gebouw tegenover zich een zwarte vlag hangen met daarop in witte letters 'man alleen'. Met haar twee collega’s besluit ze op zoek te gaan. In de middag gaan ze picknicken op de Square des Francines. Daar is deze mysterieuze man echter niet te vinden. Het gezelschap vervolgt de zoektocht in de Brico-Dream, een winkel waar te veel verkopers twijfelachtige adviezen geven aan gierige of opvliegende klanten die doodsbenauwd zijn om met te korte planken of met te lange schroeven naar huis te gaan. Zou deze mysterieuze man ooit gevonden worden?
Homme Seul
Na de openingcredits komen we op de werkplek in een kantoor waar drie vrouwen werken. De sfeer is luchtig en heeft wat weg van de gestoorde meiden van Smack the Pony , of Nederlands trots Toren C, hoewel zonder de extreme gekheid. Wanneer de dames dan ineens het doek met 'homme seul' zien hangen, lijkt de film een wat mysterieuze richting op te gaan. Hoewel de film richting een thriller had kunnen gaan, blijft het geheel erg luchtig en behoudt een komische lading. Wanneer de dames uit willen zoeken wat er aan de hand is in het gebouw aan de overkant, met tussendoor nog een absurde werkbespreking, wordt alles ineens naar een park verplaatst. We lijken bijna in een andere film te zitten, waarin de camera op interessante wijze diverse mensen passeert. Allerhande onderwerpen komen aan bod: de liefde, het leven, alles in een luchtig, en vaak komisch jasje. Na een tijdje in het park te hebben vertoefd, flikt de film hetzelfde kunstje en verplaatst zich weer naar een andere locatie. Dit maal naar de doe-het-zelf winkel zoals Formido, Brico-Dream. De medewerkers in de winkel zijn alleen weinig conventioneel en alles verandert in een steeds absurdistischer wordende klucht. Zo weet het merendeel van de medewerkers niet echt waar ze mee bezig zijn, en maken ze klanten maar wat dingen wijs. Het gevolg is Jiskefet -achtige taferelen.
Na de openingcredits komen we op de werkplek in een kantoor waar drie vrouwen werken. De sfeer is luchtig en heeft wat weg van de gestoorde meiden van Smack the Pony , of Nederlands trots Toren C, hoewel zonder de extreme gekheid. Wanneer de dames dan ineens het doek met 'homme seul' zien hangen, lijkt de film een wat mysterieuze richting op te gaan. Hoewel de film richting een thriller had kunnen gaan, blijft het geheel erg luchtig en behoudt een komische lading. Wanneer de dames uit willen zoeken wat er aan de hand is in het gebouw aan de overkant, met tussendoor nog een absurde werkbespreking, wordt alles ineens naar een park verplaatst. We lijken bijna in een andere film te zitten, waarin de camera op interessante wijze diverse mensen passeert. Allerhande onderwerpen komen aan bod: de liefde, het leven, alles in een luchtig, en vaak komisch jasje. Na een tijdje in het park te hebben vertoefd, flikt de film hetzelfde kunstje en verplaatst zich weer naar een andere locatie. Dit maal naar de doe-het-zelf winkel zoals Formido, Brico-Dream. De medewerkers in de winkel zijn alleen weinig conventioneel en alles verandert in een steeds absurdistischer wordende klucht. Zo weet het merendeel van de medewerkers niet echt waar ze mee bezig zijn, en maken ze klanten maar wat dingen wijs. Het gevolg is Jiskefet -achtige taferelen.
Driedeling
Podalydès zorgt met Bancs Publics voor een aardige driedeling; de drie dames die op onderzoek gaan naar de 'man alleen' en de drie locaties van het kantoor, het park en de bouwwinkel. Bancs Publics lijkt bijna drie verschillende films te vertegenwoordigen. Ook al zijn de drie locaties verbonden aan de zoektocht van de drie vrouwen, de stijl verschilt wat per locatie en lijkt op zichzelf ook bijna goed te kunnen blijven staan. De man alleen lijkt aardig symbool te staan voor alle drukte die in de film overheerst. Van de grote aantallen mensen en hun verhalen in het park tot aan de hysterie van de bouwwinkel.
Podalydès zorgt met Bancs Publics voor een aardige driedeling; de drie dames die op onderzoek gaan naar de 'man alleen' en de drie locaties van het kantoor, het park en de bouwwinkel. Bancs Publics lijkt bijna drie verschillende films te vertegenwoordigen. Ook al zijn de drie locaties verbonden aan de zoektocht van de drie vrouwen, de stijl verschilt wat per locatie en lijkt op zichzelf ook bijna goed te kunnen blijven staan. De man alleen lijkt aardig symbool te staan voor alle drukte die in de film overheerst. Van de grote aantallen mensen en hun verhalen in het park tot aan de hysterie van de bouwwinkel.
Zo overbevolkt als de film is, zo zit hij ook vol met grote namen. De drie actrices waar de film mee begint, vormen dan wel de rode draad en de zoektocht naar de alleenstaande man; de film bestaat vooral uit veel bijrollen en cameo’s, zoals Catherine Deneuve en Benoît Poelvoorde. Tevens zet Podalydès zichzelf ook in de rolbezetting. Een feest van herkenning voor de liefhebber van Franse cinema, dat in dit geval tevens sterk werkt met alle absurde momenten.
Extra’s
De dvd van Bancs Publics heeft nog een aantal extra’s te bieden, zoals een aantal verwijderde scenes, een geanimeerde fotogallery van bijna een half uur, en een aantal korte specials.
De dvd van Bancs Publics heeft nog een aantal extra’s te bieden, zoals een aantal verwijderde scenes, een geanimeerde fotogallery van bijna een half uur, en een aantal korte specials.
Conclusie
Bancs Publics is een ontzettend vermakelijke en luchtige film vol Franse humor en absurditeiten. Verwacht geen serieus ensemblestuk, want de film wordt met de minuut een steeds grotere klucht. Vooral als we uiteindelijk in de bouwwinkel belanden. Het 'mysterie' van de film is uiteindelijk ondergeschikt aan de komische taferelen. De extra’s op de dvd zijn niet erg inventief, maar vormen een vermakelijke aanvulling op de film. Een groot deel van Bancs Publics zal goed in smaak vallen bij liefhebbers van Jiskefet .
Bancs Publics is een ontzettend vermakelijke en luchtige film vol Franse humor en absurditeiten. Verwacht geen serieus ensemblestuk, want de film wordt met de minuut een steeds grotere klucht. Vooral als we uiteindelijk in de bouwwinkel belanden. Het 'mysterie' van de film is uiteindelijk ondergeschikt aan de komische taferelen. De extra’s op de dvd zijn niet erg inventief, maar vormen een vermakelijke aanvulling op de film. Een groot deel van Bancs Publics zal goed in smaak vallen bij liefhebbers van Jiskefet .
Film: Extra's:
| Titel: | Bancs Publics |   |
| Genre: | Komedie | |
| Regie: | Bruno Podalydès | |
| Cast: | Olivier Gourmet, Hippolyte Girardot, Estelle Chailloux, e.a. | |
| Te koop: | 17 mei 2010 | |
| Trailer: | - |
