Deze thriller speelt zich bijna geheel af in de kofferbak van een auto. Grenzen zouden creativiteit kunnen bevorderen, maar is dit ook zo in het geval vanBrake?
Secret Service agent Jeremy Reins wordt wakker in een afgesloten glazen kist. Het kost hem niet veel tijd om uit te vogelen dat deze zich bevindt in de kofferbak van een auto. Voor hem is een digitale klok aangebracht waarop een countdown hem wijst op naderende onbekende gebeurtenissen. Na de eerste keer aftellen springt een radio aan die in zijn glazen gevangenis aanwezig is. Aan de andere kant van de lijn is Henry Shaw. Henry stelt dat hij ook in eenzelfde toestand is geplaatst als Jeremy en eveneens naar een countdown aan het staren is. Wanneer Reins er niet veel later achter komt, dat zijn gokschuld niets te maken heeft met zijn gevangenschap, wordt duidelijk dat zijn kidnappers uit zijn op geheime informatie over het vluchtplan van de president in het geval van een terroristische aanval. Zijn positie wordt steeds nijpender als hij de vele middelen die zijn tegenstanders tot hun beschikking hebben probeert te doorstaan.
Stemacteurs
Stephen Dorff, bekend van onder andereImmortals enSomewhere,is gecast voor de rol van Jeremy Reins. Gezien hij het overgrote deel van de film als enige karakter aanwezig is in beeld is zijn acteerprestatie essentieel. Het is niet wereldschokkend, maar hij weet zijn opbouwende paniek gelukkig goed te verkopen. Andere rollen (voornamelijk bestaande uit stemacteerwerk) worden ingevuld door Tom Berenger (Inception, Training Day), Chyler Leigh (Grey’s Anatomy, The Practice) en JR Bourne (The Exorcism of Emily Rose, Teen Wolf). Televisieregisseur Gabe Torres waagt zich metBrake sinds lange tijd weer aan een lange film. De film is geschreven door debutant Timothy Mannion die zijn inspiratie duidelijk uit een aantal bronnen heeft gehaald.
Man in kist
Het is vrijwel onmogelijk om bij het kijken vanBrake niet de vergelijking te maken met films als127 Hours, Phone Booth enPanic Room. Deze films spelen zich, net alsBrake, geheel of gedeeltelijk af in een kleine ruimte waar de hoofdpersonages om verschillende redenen niet uit kunnen. Het is echter het twee jaar geleden uitgekomenBuried waar de film van Cortés nog de meeste overeenkomsten mee kent. In beide films is een hoofdpersoon in een kist gestopt en beleeft de toeschouwer het verhaal slechts vanuit het perspectief van deze hoofdpersoon. Groot deel van beide films bestaat uit het ontrafelen van het verhaal door interacties met andere personages buiten de kist, bijvoorbeeld via telefoon of radio.
Licht en geluid
Veel van de charme vanBuried kwam voort uit de manier waarop met licht gespeeld werd. Ondergronds zorgden enkele lichtbronnen als een aansteker, zaklamp of mobiele telefoon voor een sfeervol beeld dat het claustrofobische effect vergrootte. Brake doet hier al een stap terug, doordat al snel de verlichting in de auto aanspringt waardoor een minder interessant plaatje ontstaat. De muziek is een stuk sterker en helpt goed met het opbouwen van spanning. Spokende klanken en een naargeestig ritme worden niet slechts door traditionele instrumenten gevormd. Men heeft namelijk ook gebruik gemaakt van de geluiden die een auto voort kan brengen: van het slaan van deuren tot het klikken van de knopjes van de radio.
Proto-protagonist
Ondanks de leuke snufjes in de soundtrack blijft de manier waarop het verhaal zich ontpopt erg belangrijk in een thriller waarvan de middelen zo beperkt zijn. En hier laat de film wat steken vallen. Allereerst zijn veel van de plotpunten slechts kleine variaties op de gebeurtenissen inBuried. Daarnaast is het hoofdpersonage niet erg interessant, wat natuurlijk problematisch is in een film waarin dit personage zo’n 90% van de tijd het centrum van de aandacht is. Er wordt bijna geen achtergrond gegeven en de enige motivatie die hij heeft is om zijn familie weer terug te zien. Zonder iets te weten over hem en andere personages is het moeilijk om iets te geven om wat er gebeurt. Gelukkig weet men leuk te spelen met het langzaam ontvouwen van het verhaal. Een aantal over-the-top twists richting het einde zijn vermakelijk en geven een grappige draai aan een redelijk spannende thriller met een simpel uitgangspunt.
Extra’s: 
Op de dvd zijn een aantal extra’s te vinden. De meest substantiële toevoeging is de bijna half uur durende making-of getiteldInside the Box: Making Brake. Een groot deel van deze feature bestaat uit cast- en crewleden die hun collega’s veren in elkaars achterste steken. Het is af en toe irritant hoe nodig het wordt gevonden om elkaars waardering voor de camera uit te spreken, maar er worden ook interessantere onderwerpen aangesneden. Zo wordt er verder ingegaan op de met suspense gevulde soundtrack en het gebruik van de auto als instrument. Er is daarnaast ook nog een korte muziekvideo die laat zien hoe de muziek zich opbouwt.
Conclusie
Ondanks datBrake een op zichzelf staande film is met een eigen verhaal is het bijna onmogelijk om de vergelijking met andere films uit de weg te gaan. Er wordt simpelweg teveel geleend uit andere bronnen, tot aan bepaalde plotpunten toe, waarbij te weinig nieuws wordt toegevoegd. Het tempo ligt gelukkig behoorlijk hoog en de soundtrack zorgt ervoor dat een zekere spanning wordt versterkt. Het heeft een redelijk spannende thriller opgeleverd, maar het is maar de vraag of het de moeite van het zien waard is wanneer de herinnering aanBuried nog in het kortetermijngeheugen gekerfd staat.
Te koop vanaf 18 juli 2012.
