Toegeven aan zijn impulsieve aard, of toch de liefhebbende vader en partner zijn? Een keuze die enfant terrible Hank Moody ieder seizoen weer lijkt te moeten nemen.
Drank, drugs, writersblock, rock 'n roll en vrouwen...heel veel vrouwen. Zo kunnen we het leven van Hank Moody (David Duchovny) het best omschrijven. Een van de meest zelfdestructieve karakters die het tot nu toe al zes jaar volhoudt zijn dagen te slijten met vreemdgaan, rondrijden in een veel te vieze cabriolet, het moedwillig beledigen van wie dan ook, en hopeloze pogingen de liefde van zijn leven terug te winnen. De weg die Moody aflegt is er een vol kuilen en obstakels, het eindpunt is onbekend. Waar Hank heen wil is al vanaf seizoen 1 duidelijk: het ideale gezin vormen met de wispelturige Karen (Natascha McElhone) en zijn cynische dochter Becca (Madeleine Martin). Maar hoe graag het hart ook wil, Hank's geslachtsdeel wil vaak het tegenovergestelde. Met als gevolg dat de ongenuanceerde schrijver zichzelf continu in de nesten werkt bij de vrouwen waar hij het meest van houdt.
Partners
Na een interventie komt Hank in een afkickkliniek terecht, waar hij de mooie Faith (Maggie Grace) ontmoet. In de afkickkliniek bevindt zich ook een bekende acteur, die Charlie Runkle (Evan Handler) graag aan zijn clientenlijst wil toevoegen. Runkle blijkt hier meer voor over te hebben dan hij in eerste instantie voor mogelijk hield, met de nodige gevolgen voor zijn baan en reputatie. Na de verfilming van zijn succesvolle boek, zijn gefaalde pogingen tot het schrijven van scripts en zijn blog voor Hell-A magazine, wordt Hank gevraagd om te werken aan een rock-opera in samenwerking met Atticus Fetch (Tim Minchin). Niet alleen besluiten Runkle en Hank samen te werken met Fetch, de vrouw van de rockster blijkt ook Hank's ex Karen te hebben ingehuurd als binnenhuisarchitecte. Marcy (Pamela Adlon) heeft even genoeg van het mannelijk geslacht en trekt op met de feministische Ophelia, die naar eigen zeggen precies weet wat Marcy moet doen om met het onvolwassen gedrag van Runkle en Stu (Stephen Tobolowsky) om te gaan.
Hoop
Verwikkeld in de wereld van de rock 'n roll (waar Hank al eerder in terecht kwam tijdens zijn samenwerking met platenbaas Lew Ashby), biedt Hank dapper weerstand aan de vele verleidingen die de revue passeren. Moody lijkt wel degelijk veranderd door zijn tijd in de afkickkliniek, al betekent dit in het geval van Hank vaak dat hij gematigd leeft, in plaats van zich geheel te onthouden van alles wat God verboden heeft. Faith, een groupie die zichzelf ziet als 'professionele muze', heeft een zeer positieve invloed op de nieuwe levensstijl van Moody. Net als Hank is ze bekend in de tumultueuze creatieve sector van Los Angelos, en draait ze er haar hand niet voor om mee te feesten met de meest losgeslagen rockers. In Faith vindt Hank de rust die hij al die tijd gemist heeft, maar Hank zou Hank niet zijn als hij niet continu op zoek was naar iets waarvan hij het gevoel heeft het een hele tijd geleden verloren te zijn. Nu Becca volwassen is en haar eigen weg lijkt te gaan, komt een groot deel van alles wat hem bindt met het verleden op losse schroeven te staan. Is er nog hoop voor Hank en zal hij zijn leven beteren als vriend, vader, artiest en geliefde? Of is de lokroep van het verleden toch te sterk en zal hij vervallen in zijn oude gedrag?
Extra's
Als extra's staan er op de dvd's verschillende audio-commentaren van Alanna Ubach, Tim Minchin en Steve Jones en wat bonusmateriaal: Groupies & Girlfriends, Robbing the Casket en Roll & Roll Hangover.
Conclusie
Californication lijkt te zijn geworden waar het zich altijd tegen af zette: een serie vol compromissen en over-de-top verhaallijnen. Daarmee is het een van de vele series die verblind werd door haar eigen succes en bleef rekken tot het te laat was. Nu is dit geen unicum in televisielandschap, maar in het geval van Californication is het spraakmakende karakter van de serie doodgebloed en sluimeren de resterende afleveringen nog ergens op de achtergrond. Menig kijker haakte al in eerdere seizoenen af en de dappere eenling die het volhield tot het zesde seizoen, werd niet meer overrompeld door de nonchalante charme van Moody en kornuiten. Het positieve aan de latere seizoenen is dat de hoofdrolspelers steeds meer af beginnen te wijken van de uitgestippelde paden. Het is bijvoorbeeld interessant om te zien hoe Hank reageert als zijn dochter dezelfde weg lijkt in te slaan als hij. Moody wordt dan ineens vader in plaats van egoistische womanizer, en dat staat hem na vijf seizoenen aanklooien niet slecht. Het zesde seizoen lijkt een richting te hebben gevonden, maar waar die weg naartoe leidt is bij Hank Moody nooit zeker.
